jazz blues rock

Μας εντυπωσίασε το νέο άλμπουμ των Small Blues Trap. Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε ακούσει κάμποσες δουλειές τους συλλογικά αλλά και σε πιο προσωπικά πράγματα του Παύλου Καραπιπέρη που έχει την δική του άποψη για τα blues και αυτό μας αποκαλύπτεται συνέχεια. Λαμβάνοντας το άλμπουμ ένοιωθα ότι είχα στα χέρια μου ένα μικρό έργο τέχνης του Σωτήρη Κουρούτη που φιλοτέχνησε το άλμπουμ συνδυάζοντας το απόλυτα με το περιεχόμενο.

Ξεκινώντας την ακρόαση με το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου η Γεωργία Συλλάου μετουσιώνει τα blues σε «Μικρές Blues Παγίδες» επαναφέροντας τις μνήμες από τους πιο μακρινούς δρόμους του καθενός από εμάς. Η μεθυστική lead guitar του Παναγιώτη Δάρα μας επανατοποθετεί στον σωστό δρόμο. Χαρακτηριστικό του «It Sure Looks Funny» είναι οι στιβαρές και δεμένες βάσεις του κομματιού με το μπάσο του Λευτέρη Μπέσιου ενώ ιδιαίτερη αίσθηση προκαλούν το συνεχόμενο και όμορφο σόλο και τα εισαγωγικά φωνητικά του Καραπιπέρη που μας εξιστορεί αυτή την περίεργη ιστορία.

Το «The Frenzy Lake» είναι μια σκοτεινή μπαλάντα με τον Καραπιπέρη που υπερτονίζει με τον ιδανικό τρόπο τους στίχους της. Μουσικά κάτι από Peter Green και J.J.Cale μου έφερε στο μυαλό το «I’m Nothing but a Good Man» με τα διπλά φωνητικά της Συλλαίου σε συνδυασμό με αυτά του Παύλου Καραπιπέρη. Υπέροχος ο στίχος που λέει «Τώρα είμαστε ξένοι, είμαστε δύο διαφορετικές μελωδίες» στο «Now We are Strabgers». Όσο πιο slow tempo τόσο πιο δύσκολο να κρατηθεί σωστά ο ρυθμός κάτι που με οδηγό τον Στάθη Ευαγγελίου πετυχαίνεται με τον καλύτερο τρόπο. «Take me Away from all of These» είναι το κομμάτι που λέει την αλήθεια και γράφτηκε από τον Παναγιώτη Δάρα.

Η όμορφη μελωδία του «I Whisper my Fears my Baby» με τους ωραίους χρωματισμούς στην κιθάρα και τη Γεωργία Συλλαίου στα φωνητικά είναι το κάτι το διαφορετικό σε όλο το άλμπουμ. Το κομμάτι με τίτλο «The Black Crow King» πρόκειται για ένα πιο rock bases τραγούδι που εμένα προσωπικά μου αρέσει πάρα πολύ θυμίζοντάς μου μουσικούς και δουλειές από την μακρινή εποχή του ΄70 ενώ το «Your Mind Keeps Ramblin΄» με τη Συλλαίου στα φωνητικά το επιβαιβαιώνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Συμπερασματικά οι Small Blues Trap σε αυτό το άλμπουμ σχοινοβατούν ανάμεσα σε πιο classic rock φόρμες σε σχέση με προηγούμενες δουλειές τους που εγώ θα το ονόμαζα ένα θεματικό rock-blues δίσκο, δουλειές δηλαδή που σπανίζουν τις μέρες μας.