jazz blues rock

Η Vânia Conde  γεννήθηκε στις Caldas da Rainha. Από μικρή τραγουδούσε στο σπίτι μεταξύ συγγενών, αλλά το πάθος της για το τραγούδι άνθισε πολύ αργότερα κατά τις σπουδές της, ξεκινώντας έτσι να τραγουδά σε διάφορες Noites de Fado. Ακολούθησαν προσκλήσεις μεγάλων προσωπικοτήτων της μουσικής σκηνής του Fado όπως ο Paulo Parreira και ο Aramac, ενθαρρύνοντάς την να τραγουδήσει σε τυπικά και παραδοσιακά Casas de Fado όπως το Mesa de Frades στην Alfama, στη Λισαβόνα.

Ο Ricardo Parreira γεννήθηκε στο Paço de Arcos, μέσα σε μια οικογένεια στενά δεμένη με την παράδοση της Πορτογαλικής Κιθάρας. Στα 13 του χρόνια συνόδευσε για πρώτη φορά τη σπουδαία fadista Argentina Santos κι αμέσως ακολούθησε πρόσκληση να συμμετέχει στο Φεστιβάλ «Um Porto de Fado». Γιος του António Parreira και αδερφός του Paulo Parreira (και οι δύο αποτελούν σημεία αναφοράς στο κιθαριστικό στερέωμα της Πορτογαλίας), ο Ricardo Parreira αποτελεί έναν από τους πιο νέους δεξιοτέχνες κιθαρίστες, ο οποίος κάνει λαμπρή διεθνή καριέρα στο Fado αλλά και γενικότερα στην πορτογαλική μουσική σκηνή. Από τις βασικές του επιρροές αποτελούν οι πλέον κλασσικοί κιθαρίστες fado της Λισαβόνας, από τον Armandinho ως τον José Nunes, από τον Francisco Carvalhinho ως τον Jaime Santos, αλλά και οι Artur και Carlos Paredes, ο Pedro Caldeira Cabral και ο σύγχρονός του Ricardo Rocha. Στη δισκογραφία του συμπεριλαμβάνονται δύο σημαντικοί δίσκοι: «Nas veias de Uma Guitarra- Tributo a Fernando Alvim» (2007) και «Cancionário» (2009).

Ο Marco Oliveira είναι ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς φάδο της γενιάς του. Εκτός από εξαιρετικός τραγουδιστής του φάδο, ή "φαδίστα", σύμφωνα με τον όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει έναν αυθεντικό τραγουδιστή φάδο, είναι και συνθέτης. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι μόλις 22 ετών, υπηρετεί με σεβασμό το παραδοσιακό φάδο, ενώ το ταλέντο και η μοναδική δεξιοτεχνία του, έχει αναγνωριστεί από όλους τους διεθνώς αναγνωρισμένους μουσικούς του φάδο με τους οποίους έχει συνεργαστεί, όπως Ana Moura, Raquel Tavares, Helder Moutinho, Ricardo Parreira και Carlos do Carmo. Πριν λίγο καιρό, ο Marco, έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο με τον δίσκο "Retrato" ("Πορτρέτο") με το οποίο συστήθηκε στο ευρύ κοινό.

---

-Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική;

Τραγουδούσα από πάντα, αλλά όχι επαγγελματικά. Ήταν περισσότερο σε οικογενειακές γιορτές, από μικρό παιδί, στο σπίτι, το αυτοκίνητο…Άρχισα να αντιμετωπίζω πιο σοβαρά το τραγούδι, πιο επαγγελματικά δηλαδή, μπροστά σε κοινό, όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο, στη Λισαβόνα, και συμμετείχα στην Tuna (μια ομάδα καλλιτεχνών του πανεπιστημίου που συγκεντρώνονται για να τραγουδήσουν και να παίξουν μουσικές χαρούμενες με κρουστά και έγχορδα). Έπειτα, άρχισα να συχνάζω στα Casas de Fado και λάτρεψα αυτό το είδος μουσικής. Ένα βράδυ τραγούδησα, προς μεγάλη μου ευχαρίστηση, και άρεσε πολύ στον κόσμο. Από εκείνη τη στιγμή άρχισα να δίνω μεγαλύτερη προσοχή στους στίχους και στον τρόπο με τον οποίο τους ερμήνευαν οι fadistas, κι έτσι γεννήθηκε η μεγάλη μου αγάπη για το Fado.

-Ποιες οι επιρροές και ποια τα ακούσματα που έχουν καθορίσει τη δική σου πορεία στο χώρο της μουσικής;

Έχω μουσικές προτιμήσεις αρκετά εκλεκτικές. Ακούω τα πάντα: κλασσική μουσική, σύγχρονη, τζαζ, ποπ, ροκ, βραζιλιάνικη μουσική. Μου αρέσει πολύ η πορτογαλική μουσική του ’80. Επίσης, βρίσκω πολύ πλούσια και την παραδοσιακή πορτογαλική μουσική, αν και δεν τη γνωρίζω εκτεταμένα. Είμαι επηρεασμένη από όλα αυτά τα διαφορετικά μουσικά στυλ. Κι οφείλω να ομολογήσω ότι η μουσική που ακούω κάθε φορά αντανακλά πάντα την ψυχική και πνευματική μου διάθεση της εκάστοτε εποχής.

-Πες μας κάποια πράγματα για την παλιά ιστορία του Francisco de Paula Portugal e Castro και της Maria Severa Onofriana που στάθηκε ως αφορμή για να ασχοληθούν μαζί της στιχουρχοί, θεατρικοί συγγραφείς, σεναριογράφοι αλλά και να επηρεάσει βαθιά πολλά τραγούδια φάδο...

Πρόκειται για ένα παλιό θρύλο, που ενώνει δύο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, μέσω του έρωτα. Από τη μια μεριά, ο Κόντες Vimioso, εκπροσωπώντας τον πλούτο και μια υψηλή κοινωνική τάξη. Από την άλλη, η Maria Severa, μια καθημερινή απλή γυναίκα, πόρνη, εκπροσωπώντας τη λαϊκή τάξη. Λέγεται ότι ο Κόντες, ο οποίος ζούσε μια μποέμικη ζωή σε αντίθεση με τις κοινωνικές προσδοκίες, πέρασε μια μέρα από τη συνοικία της Mouraria, άκουσε τη Severa να τραγουδά Fado, και αμέσως την ερωτεύτηκε. Φυσικά μια σχέση μεταξύ τους ήταν απαγορευμένη λόγω των ταξικών τους διαφορών. Αυτή η απαγορευμένη ιστορία αγάπης ενέπνευσε πολλούς και τραγουδήθηκε πολύ μέσω του Fado.

-Αλήθεια τα fados αυτή τη στιγμή στην Πορτογαλία τι ρόλο παίζουν στην μουσικότητα της χώρας; Είναι ένα παλιό είδος που όχι μόνο δεν ανανεώνεται με «μουσειακό» τρόπο αλλά εξελίσσεται διαρκώς μιας και αποτελεί μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης για δεκάδες νέους Πορτογάλους μουσικούς…

Το Fado συνδέθηκε πολύ στο παρελθόν με τις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις, και μετέπειτα με την περίοδο της Δικτατορίας στην Πορτογαλία. Το Fado κέρδισε νέα πνοή τη δεκαετία του ’80 με fadistas όπως η Mísia και ο Camané. Είναι ,δε, τη δεκαετία του ’90 που αρχίζει το νέο κίνημα Fado, όπου αναδεικνύονται κάθε φορά και σπουδαιότεροι fadistas στο κοινό. Τα τελευταία χρόνια, και με αφορμή την υποψηφιότητα του Fado ως Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της Ανθρωπότητας από την UNESCO, ο πορτογαλικός λαός αντιμετωπίζει το Fado με υπερηφάνεια. Ως κάτι που του ανήκει, που είναι δικό του. Εξάλλου, ο πορτογαλικός λαός είναι κατά παράδοση ένας λαός νοσταλγικός, και βλέπει στο Fado μια φόρμα έκφρασης μοναδική και ασύγκριτη.

-Παρακολουθείς τις δισκογραφικές εξελίξεις στην παγκόσμια μουσική;
Ποιές είναι οι κυκλοφορίες που άκουσες τελευταία και σου άρεσαν;

Παρακολουθώ το διεθνές μουσικό πανόραμα, αλλά πάνω απ’ όλα παρακολουθώ τις πολιτιστικές εξελίξεις στην Πορτογαλία. Οι τελευταίοι δίσκοι που αγόρασα ήταν του Pedro Burmester και του Helder Moutinho (σπουδαίος σύγχρονος Πορτογάλος fadista) , και ομολογώ, ότι δεν μπορώ να πάψω να ακούω αυτόν τον τελευταίο, ο οποίος είναι χωρίς αμφιβολία ένας σπουδαίος δίσκος Fado!!

-Ερμηνεύεις fado όμως απευθύνεσαι σε παγκόσμια «γλώσσα» και έκφραση. Πιστεύεις πως η μουσική -άσχετα από πού προέρχεται- έχει σύνορα; Από την άλλη πιστεύεις ότι είναι σημαντικό για τους δημιουργούς να εκφράζονται καλλιτεχνικά στη γλώσσα της χώρας τους με την οποία έχουν μεγαλώσει και μιλάνε καθημερινά;

Δεν παύω να πιστεύω ότι η μουσική είναι ένα άριστο μέσο επικοινωνίας. Η μουσική δεν έχει σύνορα, αλλά εμπεριέχει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε λαού. Επίσης , είναι ικανή να ανοίξει διάλογο μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών. Θεωρώ πως κάθε λαός οφείλει να είναι περήφανος για τις ρίζες του, να τραγουδά στη γλώσσα του που αποτελεί κομμάτι της ταυτότητάς του.

-Ποιά η δική σου σχέση με τον κόσμο του διαδικτύου και δη αυτόν των social networking;

Ο κόσμος αλλάζει διαρκώς, και το ίντερνετ είναι αυτή η δυνατότητα να συνοδεύει αυτή την αλλαγή. Ως προς τη μουσική, πρόκειται για έναν τέλειο τρόπο να γνωρίσει κανείς όλα τα τραγούδια του κόσμου. Στις μέρες μας, εάν έχεις μια απορία ή περιέργεια σχετικά με ένα είδος μουσικής, απευθύνεσαι στο Διαδίκτυο όπου μπορείς να ακούσεις όλα τα μουσικά στυλ.

-Μέσα στη κρίση που μέρα με τη μέρα βαθαίνει όλο και περισσότερο πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να υποστηρίξει την τέχνη του, την δική του εργασία; Από την άλλη η τέχνη λειτουργεί ως φάρμακο σε αυτήν την άρρωστη κατάσταση, ως αντίδοτο κόντρα στους δύσκολους καιρούς;

Στους δύσκολους καιρούς που περνούμε, συνήθως οι πρώτες περικοπές αφορούν στον Πολιτισμό. Κατά τη γνώμη μου είναι μεγάλο λάθος! Φυσικά δεν μπορώ να ζω ουτοπικά ή ότι η Τέχνη μας «ταϊζει». Πιστεύω όμως πως , αν και δεν μας τρέφει σωματικά, μας τρέφει την ψυχή, και σε τέτοιες εποχές, μια ψυχή «γεμάτη» και τροφοδοτημένη είναι ο καλύτερος τρόπος για να διατηρούμε την ελπίδα.

-Έρχεσαι για πρώτη φορά στην Ελλάδα στις 2 Μαρτίου στην αίθουσα Παρνασσός για μια μοναδική συναυλία. Μίλησε μου για αυτή τη βραδιά.

Ανυπομονώ πολύ για τη συναυλία στην Αθήνα. Το ελληνικό κοινό μού είναι άγνωστο, αλλά επιθυμώ να το γνωρίσω. Οι συναυλίες μου είναι πάντα στιγμές προσωπικές. Κι αν καταφέρω να αγγίξω ένα μόνο άτομο από το κοινό, είναι ευλογία. Προσδοκία μου είναι βγαίνοντας ο κόσμος  από την Αίθουσα «Παρνασσός» , να θέλει να ακούσει Fado. Το πρόγραμμα ετοιμάστηκε με τέτοιον τρόπο ώστε να ταξιδέψουμε μαζί στον κόσμο του Fado: στα σοκάκια της Λισαβόνας, τους ποιητές, τους Fadistas και τους μουσικούς κοκ. Δεν μπορώ να μην πω ότι οι μουσικοί που με πλαισιώνουν σε αυτό μου το ταξίδι, είναι δύο από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς του σύγχρονου fado, γεγονός που μου επέτρεψε να ετοιμάσω κάποιες εκπλήξεις! ;)

Τα επόμενα μουσικά σχέδια της Vânia Conde είναι…;

Στο άμεσο μέλλον σκέφτομαι να αρχίσω να δουλεύω πάνω στον πρώτο μου δίσκο. Είναι κάτι που ανυπομονώ να κάνω, αλλά που θέλω να είναι καλά προετοιμασμένος, και χωρίς βιασύνη. Η διαδικασία της ηχογράφησης είναι αρκετά μοναχική, σε αντίθεση με τις ζωντανές παρουσιάσεις και τα live που με χαροποιούν ιδιαίτερα. Το να νιώθεις το κοινό είναι κάτι το εκπληκτικό, και σε τελική ανάλυση είναι για το κοινό που οι καλλιτέχνες υπάρχουν. Ωστόσο, αυτό που επιθυμώ είναι το εξής: να τραγουδώ ζωντανά, είτε σε μεγάλες αίθουσες συναυλιών , είτε μεταξύ λίγων φίλων.

 

Περισσότερες πληροφορίες για τη συναυλία
http://www.jazzbluesrock.gr/event.aspΆcatid=393

Διοργάνωση
http://www.specsnarts.gr/