jazz blues rock

Συνέντευξη με τον Νίκο Τρυψάνη από την «Υπόγεια Τροχιά»

Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά πάντα με πίστη στο rock n roll και με βασικό συστατικό την φιλία τους οι Υπόγεια Τροχιά συνεχίζουν την... υπόγεια πορεία τους και ετοιμάζουν νέο άλμπουμ!

 

---

Καταρχήν ποιοι είστε;
Η ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΡΟΧΙΑ ξεκίνησε το 1984 όταν ο Σάκης Τσιγγένης (φωνή, μπάσο, κιθάρα, στίχοι) συνάντησε τους Κώστα Νικολαΐδη (τύμπανα) και Νίκο Τρυψάνη (πλήκτρα, σαξόφωνο, μπάσο) οι όποιοι έπαιζαν ήδη μαζί και θέλησε να συνεργαστεί μαζί τους κουβαλώντας μαζί του ένα τετράδιο γεμάτο τραγούδια. Έκτοτε και με την διάδοχη διαφόρων από τη θέση της κιθάρας, η σύνθεση σταθεροποιείται με την προσθήκη του Σταυρού Τσιγγένη στα πλήκτρα και του Κωνσταντίνου Τσιγγένη στη κιθάρα.

Πάνω από 30 χρόνια σαν μπάντα, για πες μας κάτι για αυτό!
Τριάντα χρόνια συνεργασίας (όχι πάντα συνεχόμενα) μουσικής αλλά και φιλίας πρώτα από όλα! Μέσω της μπάντας, εκφραστήκαμε, ήρθαμε σε επαφή με ανθρώπους διαφορετικού χαρακτήρα, αλλά με κοινή αγάπη τη μουσική μας. Όλα αυτά τα χρόνια μέσα από πρόβες, συναυλίες, ηχογραφήσεις, επαφής με το κόσμο και τη μουσική που μας αρέσει, μπορούμε να πούμε ότι κάτι καταφέραμε, αν και ποτέ δεν είναι αρκετό... Το σίγουρο είναι ότι «τίποτα από όσα θέλαμε δεν έγινε, μα δεν πειράζει τώρα μπορώ και βλέπω...» (''Σε έναν κόσμο''). Το να χωρέσουν 30 χρόνια μέσα σε μια απάντηση λίγων σειρών, είναι αδύνατο, γι’ αυτό θα το αφήσουμε για την... αυτοβιογραφία μας!

Ποιοι ήταν οι πιο σημαντικοί σταθμοί σας;
Σημαντικός σταθμός για το γκρουπ ήταν (είναι και θα είναι...) η γνωριμία μας με τον ηχολήπτη, παράγωγο και ιδιοκτήτη του στούντιο, όπου ηχογραφηθήκαν τα 3 μας άλμπουμ (και ένα τραγούδι για τη συλλογή ''ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΤΑΝΙ'') του κυρίου Γιώργου Μανιού! Μέσω αυτού έγινε και η γνωριμία με τον Σταύρο Καμτσικούδη (NATE STARKMAN & SON GR) και η κυκλοφορία του 1ου άλμπουμ μας (1990). Ο Γιωργος στάθηκε και ως παραγωγός σε όλες τις δουλείες μας, συμβάλλοντας κατά πολύ στην τελική μορφή των κομματιών μας, στους δίσκους αλλά και έξω από αυτούς (live). Άλλος σημαντικός σταθμός ήταν η συνεργασία μας με τον Θοδωρή Κριθάρη, ιδιοκτήτη της WIPE OUT REC, από την οποία επανακυκλοφόρησε το εξαντλημένο πρώτο άλμπουμ και κυκλοφόρησαν τα επόμενα δυο, καθώς και συμμέτοχες σε αρκετές συλλογές της εταιρείας.

Αν και θα έπρεπε να τον αναφέρουμε πρώτο από όλους, δε θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε το φίλο μας Μάκη Χρυσοστομίδη ο όποιος εκτός της προώθησης του, μέσω από το φανζίν του ''ΒΡΩΜΙΑ'', επιμελήθηκε πολλά από τα εξώφυλλα, εσώφυλλα δίσκων & cd μας και φτιάχνοντας δελτία τύπου και αφίσες του γκρουπ, διαμόρφωσε γενικά και προώθησε την εικόνα μας σε πολύ κόσμο! Για τον ίδιο λόγο δεν μπορούμε να παραλείψουμε και τον δημιουργό και φίλο μας, το ζωγράφο Μιμή Δανιηλίδη, ο όποιος δημιούργησε το εξώφυλλο /εσώφυλλο της 1ης κασέτας μας (ως ερασιτέχνης ζωγράφος ακόμα) και (ως φοιτητής ακόμη στη σχολή καλών τεχνών) του εξωφύλλου/εσώφυλλου του τελευταίου μας άλμπουμ (cd) αλλά και πολλών αφισών μας !

Επειδή όμως ίσως να ξεφεύγω από την ερώτηση και επειδή ο κατάλογος αυτών που θα έπρεπε να αναφέρω είναι μακρύς, καλύτερα να σταματήσω εδώ... (χωρίς να θέλω να αδικήσω ή να ξεχάσω και άλλους...). Φυσικά και ίσως αυτό να ενδιέφερε ως απάντηση στην ερώτηση, σταθμοί στην πορεία μας ήταν όλα τα άλμπουμ μας και αρκετές σημαντικές συναυλίες ανά την Ελλάδα, καθώς και η γνωριμία με ανθρώπους και καταστάσεις που μας σημάδεψαν σε όλη μας την πορεία!

Ξεκινήσατε σχεδόν ταυτόχρονα με μπάντες και μία συγκεκριμένη, αλλά τελικά διαγράψατε μια πιο "υπόγεια τροχιά", αν και η ποιότητα του ήχου σας και των στίχων ήταν ισάξια με αυτές που είχαν περισσότερη ανταπόκριση...
Το ότι ακλουθήσαμε μια πιο ''υπόγεια'' πορεία, δεν ήταν μόνο, γιατί το θέλαμε, αλλά και γιατί οι συγκεκριμένες συνθήκες που υπήρχαν κατά το ξεκίνημα μας αλλά και οι απρόσμενες καταστάσεις που μας συνέβησαν, ήταν καταλυτικές στο να μείνουμε στη ''σκιά'' των γνωστότερων (ισαξίωνΆ) γκρουπ της εποχής αλλά και μετέπειτα. Θα αναφέρω, αναπόφευκτα, το παράγοντα επαρχία, ο όποιος δεν ήταν μόνο αρνητικός... Με την έννοια ότι αν δεν μας περιόριζαν τα στενά όρια της επαρχίας και ήμασταν σε μια από τις 2 μεγαλουπόλεις (Αθηνά, Θεσσαλονίκη), ίσως και να είχαμε διαλύσει προ πολλού!

Από την άλλη μεριά μεταξύ άλλων καταφέραμε να έχουμε και τον τίτλο της... ''ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗΣ ΜΠΑΝΤΑΣ'' συμφωνά με δημοσιεύσεις του ελληνικού underground και μη-τύπου! Επίσης υπάρχει και η εκδοχή του τότε ιδιοκτήτη της δισκογραφικής ΝATE STARKMAN&SON GR, Σταυρού Καμτσικούδη, στην οποία είχαμε βγάλει το πρώτο μας δίσκο (1η εκδοση-1990), ο όποιος έλεγε ότι αν δεν ρισκάραμε τα πάντα, όπως έκανε η εν λόγω μπάντα (που υπονοείται...),δεν θα πετυχαίναμε και πολλά πράγματα. Τελικά το αν είχε δίκιο ή όχι αυτό ας το κρίνει ο κόσμος, εμείς την αυτοκριτική μας, την έχουμε κάνει...

Μ' αρέσει να λέω ότι η ελληνική ποίηση μετακόμισε στα τραγούδια των ελληνόφωνων rock και punk συγκροτημάτων, ισχύει αυτό;
Τουλάχιστον στην δική μας περίπτωση θα έλεγα πως ναι, ισχύει κάτι τέτοιο! Ο Σάκης (φωνή, στίχοι, κιθάρα) έχει ένα μοναδικό τρόπο στο να πλέκει τους στίχους και μέσα από αλληγορίες και ''εικόνες'' να εκφράζει συναισθήματα και καταστάσεις, άλλοτε προσωπικές και άλλοτε εκπροσωπώντας όλους μας! Ο στίχος μας είναι καθαρά ποιητικός και άλλοτε έμμεσα και άλλοτε άμεσα, μεταφέρει το μήνυμα, το συναίσθημα, την εικόνα αυτού που πραγματεύεται. Αυτό βεβαία δεν σημαίνει ότι δίνουμε λιγότερο βάρος στη μουσική μας (ίσα-ίσα)!

Η έννοια του ελληνικού ροκ είναι κάπως αόριστη και δεν συμβαδίζει με την πραγματική εικόνα της ελληνικής και ελληνόφωνης ροκ σκηνής…
Καταρχήν ο όρος αυτός είναι πολύ γενικός και δεν μπορούμε, κάτω από αυτόν, να βάζουμε όλα τα ''ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΑ ΡΟΚ'' σχήματα ! Εφόσον μιλάμε για underground, ξεκαθαρίζει η κατάσταση και αυτόματα διαφοροποιούμαστε από τα mainstream σχήματα του ελληνόφωνου ροκ. Βεβαία και αυτή η ιστορία διαφοροποίησης με το ελληνόφωνο και αγγλόφωνο ροκ στην Ελλάδα θα έλεγα ότι είναι δημιούργημα των αρθρογράφων, αναλόγων άρθρων! Τα γκρουπ μεταξύ μας δεν ξεχωρίζουμε το ένα το άλλο. Από το αν τραγουδάνε στη ελληνική ή αγγλική γλωσσά! Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτή τη στιγμή, που τα αγγλόφωνα γκρουπ στην Ελλάδα ''κυριαρχούν'' και πάλι, δεν νομίζω να στενοχώρησε(Ά!) κανέναν. Από εμάς που ανήκουμε στο...άλλο ελληνικό ροκ! Για τον απλούστατο λόγο ότι ποτέ δεν αισθανόμασταν ξεκομμένοι μεταξύ μας και διαφορετικοί !

Θεωρείς ότι είχε κάποια σκοπιμότητα αυτή η σύγχυση;
Η σκοπιμότητα, αν υπάρχει, δημιουργήθηκε από την ανικανότητα των αρθρογράφων, που λέγαμε, στο να ξεχωρίσουν το mainstream από το underground και στο να έχουν κάτω από την ιδία ταμπέλα, ότι έχει ηλεκτρική κιθάρα και ανάλογου ύφους ενορχήστρωση! Μην υπολογίζοντας φυσικά όλοι αυτοί, ότι ροκ δεν είναι μόνο είδος μουσικής, αλλά και τρόπος ζωής...αν και αυτό στην Ελλάδα είναι ακόμη υπό αμφισβήτηση...

Από τα ελληνόφωνα γκρουπ ποιο θα ξεχωρίζατε;
Αναμφισβήτητα και χωρίς πολύ σκέψη, λόγω της στάσης τους και της πλούσιας, τόσο δισκογραφικά, όσο και συναυλιακά παρουσίας τους, τις ΤΡΥΠΕΣ! Αν και υπάρχουν πλήθος από άλλες μπάντες που μας αρέσουν, αλλά είτε δεν είχαν την ευκαιρία, είτε τη συνέπεια, δυστυχώς δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το εν λόγω γκρουπ!

Η συμμετοχή σας στην The Greek Underground Scene - 2013 Compilation σηματοδοτεί και καινούργια δουλειά;
Σίγουρα σηματοδοτεί την επιστροφή μας στα δισκογραφικά πράγματα (αν και ψηφιακή η εν λόγω κυκλοφορία) και αυτός είναι και ένας λόγος της συμμετοχής μας (καθώς και η επιθυμία μας στο να συμμετέχουμε σε ένα τέτοιο τόλμημα από το φίλο Μιχάλη Πούγουνα), ανάμεσα σε πρόσφατα αλλά και νεώτερα σχήματα. Δυστυχώς η παράγωγη (home recording )είναι χαμηλού επιπέδου (όπως σωστά είχες παρατηρήσει),αλλά το κομμάτι θα ξαναηχογραφηθεί πιο σωστά και θα συμπεριλήφθη σε διαφορετικό μιξ στη νέα μας δουλεία!

Αν και η δισκογραφία σας είναι αραιή, παρ' όλα αυτά δεν λέτε να τα παρατήσετε. Τι είναι αυτό που σας κρατάει τόσο δεμένους με την μουσική δημιουργία, αλλά και μεταξύ σας;

Η δισκογραφία, τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν νομίζω ότι καθορίζει τη συνεχεία και τη συνέπεια ενός γκρουπ. Εμείς, τουλάχιστο στη περίοδο ακμής μας, δίναμε πολλά live, έστω στην επαρχία, γιατί εκεί ανήκουμε, ενώ μη ξεχνάμε ότι ουσιαστικά μετά από ένα διάστημα υπολειτουργούσαμε ακόμα και έτσι... Ουσιαστικά το διάστημα 2001 και μετά, έως το 2012, εκτός από μερικές επανασυνδέσεις και live, θεωρούμασταν (άσχετα αν δεν θέλαμε να το παραδεχτούμε) ''νεκροί''!

Το πείσμα όμως για δημιουργία, αλλά και η δυνατή σχέση μεταξύ μας, τόσο μουσικά αλλά και φιλικά, μας ώθησε στο να επανασχηματιστούμε και όχι μόνο σε επίπεδο συναυλιών, αλλά και δημιουργίας νέων κομματιών! Επίσης να σημειώσω ότι η σχέση μεταξύ μας είναι πιο δυνατή από άλλοτε και η όρεξη για νέα πράγματα και τραγούδια ακόμη μεγαλύτερη. Η λεγόμενη ''χημεία'' μεταξύ μας, είναι ακόμη καλύτερη από ποτέ! Άλλωστε ξεκινήσαμε ως μια παρέα φίλων με κοινά γούστα στη μουσική και αυτό συνεχίζουμε να κινούμε ακόμα και όσο μας ικανοποιεί αυτό, θα το συνεχίζουμε.

Πιστεύετε ότι η καθημερινή ζωή σας και η μουσική σας έκφραση είναι παράλληλη ή ενωμένη;
Αναγκαστικά εφόσον δεν ζούμε από τη μουσική, η καθημερινή μας ζωή και το χόμπι (η μουσική εδώ συγκεκριμένα),θα είναι πάντα παράλληλα, αλλά όχι και ανεπηρέαστα. Εννοώ δηλαδή ότι αν δεν είχαμε τη μουσική, μπορεί και να μην αντέχαμε τη καθημερινότητα της δουλειάς μας, αλλά αν δεν είχαμε και τις δουλείες μας πως θα συντηρούσαμε αυτό το χόμπιΆ! Παρόλα αυτά και συγκεκριμένα σε ορισμένους στίχους τραγουδιών μας, η δουλεία του στιχουργού μας, στα ορυχεία, έρχεται ως πηγή έμπνευσης, καταπιεσμένων φυσικά συναισθημάτων και οικολογικής συνείδησης...

Τι είναι αυτό που σκοτώνει την μουσική δημιουργία;
Αυτή η ερώτηση έρχεται πολύ σωστά να συμπληρώσει τη προηγούμενη! Αυτό που πραγματικά σκοτώνει έναν δημιουργό και αναπόφευκτα τη δημιουργία του, είναι η αδυναμία της αποκλειστικής ενασχόλησης του με αυτό και μόνο. Άρα εάν ασχολούμασταν αποκλειστικά με αυτό που έχουμε ως χόμπι, θα μπορούσαμε να δώσουμε το καλύτερο εαυτό μας, άρα και καλύτερες δημιουργίες, τουλάχιστον στο μέτρο του επιθυμητού, γιατί ούτως ή άλλως ο τελικός κριτής και αποδέκτης, είναι πάντα το κοινό!

Υπάρχει στην Ελλάδα κάποιο συγκεκριμένο "ταλέντο-κτόνο", αν ναι, πως θα το ονομάζατε;
Αυτό που εδώ στην Ελλάδα, ''σκοτώνει'' το ταλέντο, είναι η αναζήτηση του ευκολοχώνευτου ''χιτ'' και την ιδία πάντα συνταγή του ευκολοάκουστου και ατάλαντου στιχουργικά και μουσικά τραγουδιού, από τις μάζες... Αυτό βεβαία μπορεί να επιτυγχάνεται αριστοτεχνικά από τους στυγνούς εμπόρους της μουσικής, όπως είναι οι μεγάλο-εταιρείες, τα ραδιόφωνα,(όχι όλα εννοείται) και TV, οι όποιοι καταφέρνουν να κατευθύνουν το κόσμο σε αυτό που πουλάει ή αυτό που θέλουν αυτοί να πουλάει!

Βεβαία την μερίδα ευθύνης έχουν και τα γκρουπ και οι μουσικοί, που πολλοί από αυτούς και ειδικά στη λεγομένη ''ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ'' του Ελληνικού ροκ (δεκαετία '90), απλά αναμασούσαν και αντέγραφαν ήδη επιτυχημένα γκρουπ, με μόνο σκοπό τους την εύνοια των μαζών και των εταιρειών... Όλες οι εταιρείες ήθελαν τότε να έχουν Από ένα γκρουπ όπως οι ΤΡΥΠΕΣ, τα ΞΥΛΙΝΑ ΣΠΑΘΙΑ, τα ΜΩΡΑ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ κτλ...

Με ένα όνομα...''ΑΠΑΙΔΕΥΤΑ-ΜΥΑΛΑ-ΚΟΥΦΑ-ΑΥΤΙΑ''!

Μετά από 30 χρόνια ζωής σαν μπάντα μπορείτε να αγγίξετε κοινό που δεν είχε καν γεννηθεί όταν ξεκινήσατε και με ποιον τρόπο;
Αυτό έχει αποδειχτεί και από τις πρόσφατες συναυλίες μας, όπου ανάμεσα στο κοινό υπάρχουν 17χρονα και 15χρονα παιδία, που φυσικά έχουν μεγαλώσει με αυτά τα ακούσματα είτε από τους γονείς τους (που εξακολουθούν να είναι ακόμα φαν) είτε γιατί υπάρχει μια τάση επιστροφής σε παλιά συγκροτήματα, που άλλωστε μιμούνται πολλά από τα νέα. Με αυτό βέβαια δεν θέλω να πω ότι δεν υπάρχει καινούργιο δυναμικό σε μουσικούς και συγκροτήματα, που αξίζουν το αντίθετο μάλιστα!

Νομίζω ότι εάν είσαι αυθεντικός και ειλικρινής σε αυτό που παίζεις, πάντα θα αγγίζεις το κοινό, οποίας ηλικίας και αν είναι αυτό!

Στην δική σας μπάντα υπάρχουν δύο γενιές. Πως δένουν αυτές και πως ωφελεί την μπάντα αυτό;
Ο Κωνσταντίνος, ο γιος του Σάκη, μεγάλωσε με αυτά τα τραγούδια (ακόμα και όταν μέσα στη κοιλιά της μαμάς του) και όταν ασχολήθηκε με τη μουσική και την κιθάρα, αναπόφευκτα μπήκε και στο γκρουπ, όπου σιγά σιγά ως απλός session και μετέπειτα δίνοντας και από τον εαυτό του πράγματα μέσα στο γκρουπ (η πρώτη του συναυλία με το γκρουπ ήταν όταν ήταν 12 χρονών). Ήδη έχει κάνει και τη πρώτη του ηχογράφηση (στο κομμάτι της συλλογής που λέγαμε πιο πάνω) και τώρα ηχογραφεί τα νέα κομμάτια του γκρουπ στο στούντιο. Ελπίζουμε ότι αυτή η είσοδος στη μπάντα  μας έδωσε ''φρέσκο'' αέρα, φυσικά και όταν ο ίδιος ''λυθεί'' θα δώσει παραπάνω πράγματα. Ήδη στα live η συμμέτοχη του είναι παραπάνω από ικανοποιητική και εμπλουτίζει τον ήχο μας αφού κάποια πράγματα που ακούγονταν στις ηχογραφήσεις, είχαν αναγκαστικά εξαφανίσει, τώρα ξανακούγονται χάρις τον Κωνσταντίνο!

Δεν χρειάζεται να μιλήσω για το δέσιμο του με τη μπάντα αφού είναι γέννημα θρέμμα (στη κυριολεξία) της ΥΠΟΓΕΙΑΣ ΤΡΟΧΙΑΣ και φυσικά το όφελος για εμάς έγκειται τόσο στα live όσο και στις νέες ηχογραφήσεις μας!

Το νέο άλμπουμ σας θα έχει πιο νέα στοιχεία στην μουσική σας ή στα θα βαδίσετε μουσικά μονοπάτια των προηγούμενων δουλειών σας;
Ελπίζουμε και το προσπαθούμε στο να έχουμε νέα στοιχειά, αφού είμαστε πάντα ανοιχτοί στα νέα ακούσματα, αλλά αυτό θα το κρίνει και πάλι ο κόσμος, αλλά οι επιρροές από το παρελθόν είναι αρκετά δυνατές ακόμα... δεν ξέρω θα δείξει το αποτέλεσμα! Επίσης ένα μεγάλο χαρτί για εμάς είναι και η συνεργασία στο στούντιο, που ηχογραφούμε τα νέα κομμάτια, με τον Ασκληπιό Ζαμπέτα, όπου ήδη φάνηκε η προσφορά του και η συμβολή του από την πρώτη ηχογράφηση μας!

Ελπίζουμε ότι θα βγει μια ακόμη καλή δουλεία και δεν θα απογοητεύσουμε παλιούς και νέους φίλους!

Πότε πιστεύετε ότι θα είναι έτοιμο;
Ήδη έχουμε τελειώσει ένα κομμάτι (ηχογράφηση & μιξ), ενώ ετοιμαζόμαστε να μπούμε και για το δεύτερο. Υπολογίζουμε να ηχογραφήσουμε συνολικά 5 κομμάτια, οπότε θα προσανατολιστούμε σε E.P. (BINΥΛΙΟ) και ίσως και cd. Οπότε ''θεού (χρήματος) θάλλοντος'' και χρόνου προετοιμασίας αλλά και ''πηγαινέλα'', Πτολεμαΐδας – Θεσσαλονίκης και δυνατότητας της εταιρείας, υπολογίζουμε να έχουμε καταφέρει κάτι μέχρι το τέλος του χρόνου...