«Fernweh» η νοσταλγία του να φεύγεις...
Επιμέλεια : Σαβίνα Ακουμιανάκη Ψυχολόγος MSc
Δημοσιεύτηκε 7/6/2014 21:51
«Fernweh» η νοσταλγία του να φεύγεις...
«Fernweh» είναι μια γερμανική λέξη που θέλει να υποδηλώσει το αντίθετο της νοσταλγίας που στα γερμανικά είναι Heimweh.
Όταν στο φευγιό βρίσκεις το σπίτι σου. Όταν το οικείο είναι όχι το ήδη γνώριμο από την παιδική σου ηλικία, αλλά το άγνωστο. Αυτό που θα βρεις σε ένα ταξίδι. Η εμπειρία που θα βιωθεί μακριά από τη ζεστή θαλπωρή του σπιτιού σου. Η επιθυμία να φεύγεις για να βρεθείς σε μια γνώριμη αγκαλιά που ακόμα δεν έχει βιωθεί. Και αυτήν την αγκαλιά εσύ να την νιώθεις πιο κοντινή.
Αυτή η αποθυμιά σε κάνει να φεύγεις. Να μην μπορείς να σταθείς σε ένα μέρος. Να επιμένεις να ζεις σε ένα καναπέ, ακόμα και μες στο σπίτι σου, γιατί αυτό είναι προσωρινό και γρήγορα θα βρεθείς και πάλι εκεί. Εκεί, μακριά, όπου σε περιμένουν οι «δικοί» σου, στο σπίτι σου. Από τόσο μακριά όλα φαίνονται ξένα. Η απόσταση αλλάζει το τι είναι κοντινό και οικείο. Το μακρινό και ξένο.
Και παρά το φόβο, ότι κάποιος εκεί θα βρεθεί για να «κατασπαράξει την νοσταλγία σου με τα αδηφάγα μάτια του» εσύ επιστρέφεις εκεί που δεν έχεις πάει ποτέ. Γιατί τότε φεύγεις όχι για να ξεφύγεις κάτι, αλλά για να βρεις κάτι. Ή να ξαναβρείς.
Σου λείπει ήδη. Σου έχει αφήσει κάτι ανεκπλήρωτο. Γι’ αυτό θες να επιστρέψεις και να το «κλείσεις». Είναι σαν το αστείο που ειπώθηκε και η κακή σύνδεση στο διαδίκτυο το έκοψε στην μέση. Σαν μια συζήτηση που έπρεπε να τελειώσει πριν ειπωθούν όλα όσα ήθελες…να ακούσεις. Σαν ένα ταξίδι που δεν μπόρεσες να δεις όλα όσα ήθελες. Σαν έναν έρωτα που δεν χόρτασες. Μια συνάντηση μισή σαν και εσένα.
Κι έτσι αναγκάζεσαι και πάλι να ταράξεις τα νερά της λιμνοθάλασσας σου και να ρίξεις μαύρη πέτρα πίσω σου.
Σχολιάστε το άρθρο
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
-
Το κόκκινο διαφημιστικό στυλό και άλλες ιστορίες με αφορμή την παράσταση Dark Matter
Με μια μικρή βαλίτσα, ελαφρότερη των οκτώ κιλών, όπως όριζαν οι κανόνες της αεροπορικής εταιρείας, έφυγα για να εκπληρώσω τον ιερό σκοπό που μου είχα αναθέσει εν αγνοία μου...
περισσότερα > -
Περιμένοντας τη «στύση της γλώσσας»
Το τέλος της ημέρας θα με βρει για ακόμη μια φορά σε μια συναυλία. Μια συναυλία, εν μια νυκτί που είναι σχεδόν πανσέληνος...
περισσότερα > -
Η ιστορία μιας κιθάρας!
Το 1982, την ημέρα των γενεθλίων μου, όταν δηλαδή έκλεινα τα 18, μπήκα σ ένα μεγάλο jumbo 747 και έφυγα για την Αμερική...
περισσότερα >