jazz blues rock

Δημήτρη καλώς όρισες στο JazzBluesRock.gr

Είναι μεγάλη μου χαρά να παρουσιάζω τη νέα σου δουλειά και πάνω σε αυτήν να κάνουμε μια όμορφη ελπίζω κουβέντα που θα κατανοήσουμε περισσότερα για τη μουσική σου αλλά και τον τρόπο σκέψης σου πάνω στις συνθέσεις αυτές!

 

Το άλμπουμ σου με τίτλο «Long Way Home» όπως περιγράφεις αντλεί έµπνευση από την «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Ποιο είναι το κύριο μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις μέσω της δημιουργίας αυτής σου της δουλειάς; Περιέγραψε μας αυτήν τη σύνδεση ανάμεσα στο ποίημα αυτό και τη μουσική σου;

Καλησπέρα, και σας ευχαριστώ για την ευκαιρία να μοιραστώ τις μουσικές και προσωπικές μου εμπειρίες στο JazzBluesRock. Δεν είμαι σίγουρος αν θέλω να περάσω κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα, αλλά με ενέπνευσε βαθιά το ποίημα Ιθάκη του Καβάφη, όπως άλλωστε έχει εμπνεύσει και πολλούς καλλιτέχνες, μουσικούς και μη. Έτσι προέκυψε και το όνομα του δίσκου μου.

Ιδιαίτερα, με άγγιξε το παρακάτω μέρος του ποιήματος:

Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θἄβγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.
Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρῇς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πείρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες ᾑ Ἰθάκες τί σημαίνουν.

Το κομμάτι μου Ulysses Journey ιδιαίτερα εκφράζει αυτό το πνεύμα του ποιήματος όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ. Ξεκινάει σχετικά ανάλαφρο, αντικατοπτρίζοντας το ξεκίνημα του ταξιδιού, όμως σταδιακά η μουσική βαραίνει και η ατμόσφαιρα φορτίζεται, κορυφώνοντας σε μια εσωτερική μάχη.

Αυτή η δυναμική εξέλιξη αποτυπώνει τη διαδρομή, τις εμπειρίες και τη σημασία τους.

Η Ιθάκη, για μένα, συμβολίζει πως η αξία των εμπειριών δεν έγκειται μόνο στα πλούτη που αποκτούμε, αλλά σε όσα κερδίζουμε ως άνθρωποι. Το ένιωσα βαθιά αυτό όταν έμεινα σχεδόν έναν χρόνο στην Κίνα. Επιστρέφοντας, αποφάσισα να δημιουργήσω αυτόν τον δίσκο, θέλοντας να εκφράσω το νόημα των εμπειριών που απέκτησα – στην Κίνα, στην Αμερική και σε άλλα ταξίδια μου στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Όλα αυτά σηματοδότησαν για μένα την επιστροφή στην Ελλάδα από την Κίνα, ειδικά σε συνθήκες καραντίνας λόγω της πανδημίας.

Εκτός του ποιήματος αυτού υπάρχουν αντίστοιχα και μουσικοί που σε επηρέασαν περισσότερο στη σύνθεση αυτού του άλμπουμ;

Φυσικά! Η λίστα είναι μεγάλη, αλλά θα αναφέρω ορισμένους ανθρώπους που με βοήθησαν πραγματικά – όχι μόνο επηρεάζοντας τη δημιουργία αυτού του άλμπουμ, αλλά και συμβάλλοντας στην εξέλιξή μου ως μουσικός. Οι βιμπραφωνίστες Χρήστος Ραφαηλίδης και Tony Miceli, που υπήρξαν και οι κύριοι καθηγητές μου, καθώς και ο βιμπραφωνίστας Joe Locke, ο οποίος συνεχίζει να εμπνέει με το ταλέντο του και τη γενναιοδωρία του πολλούς μουσικούς ανά τον κόσμο. Επίσης, οι καθηγητές μου από το University of the Arts στη Φιλαδέλφεια, όπως ο John Swana, ο Don Glanden, και ο Larry McKenna, Norman David συνέβαλαν καθοριστικά στην πορεία μου. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει στον πατέρα μου, ο οποίος είναι μουσικός και μου έμαθε την αμερικάνικη τζαζ και σόουλ μουσική μέσω των κασετών που έφερνε όταν εργαζόταν ως μουσικός στα κρουαζιερόπλοια – κασέτες που άκουγα ακούραστα από μικρή ηλικία.

Τέλος, θέλω να αναφέρω τους μουσικούς που έπαιξαν στον δίσκο, οι οποίοι με το παίξιμό τους έκαναν αυτή τη δουλειά πραγματικότητα, και μάλιστα εξαιρετική: τον Γιώργο Κοντραφούρη στο πιάνο, τον Κίμωνα Καρούτζο στο μπάσο και τον Ιάσωνα Γουάστορ στα ντραμς.

Στο track list του άλμπουμ σου όπως φαίνεται παρακάτω εμπεριέχονται 8 κομμάτια. Πώς έχεις συνδέσει το Ulysses' Journey με το Polka Dots and Moonbeams που φαινομενικά δεν διατηρούν κάποια σύνδεση μεταξύ τους;

1. Murphy 04:28
2. Ulysses' Journey 06:46
3. Only for You 04:21
4. Joe's Corner 06:14
5. Coral Keys 05:24
6. Very Early 05:20
7. Johnny the Liar 05:59
8. Polka Dots and Moonbeams 03:08

Η αλήθεια είναι πως κι εγώ προβληματίστηκα λίγο για το πώς μπορούν να συνδεθούν αυτά τα οκτώ κομμάτια μεταξύ τους. Παρόλο που υπάρχει μια ισχυρή αναφορά στην αμερικανική τζαζ μουσική, τα κομμάτια είναι ταυτόχρονα και κάπως διαφορετικά. Αποφάσισα να τα συμπεριλάβω, γιατί το κάθε κομμάτι περιγράφει μια ιστορία ή εμπειρία από τα ταξίδια μου. Για παράδειγμα, το Murphy είναι ένας ιρλανδικός όρος, μια «σλανγκ» λέξη που σημαίνει «πατάτα»· με αυτό το κομμάτι περιγράφω τον πλανόδιο πατατά στην περιοχή όπου μένω. Επίσης, το Only for You γεννήθηκε όταν βρέθηκα στο Κεραμείο για ένα live, κι ενώ ήμουν εκεί και παρήγγειλα καλαμάκια (που εγώ τα λέω «σουβλάκια!»), ο σερβιτόρος μου λέει «αυτά τα καλαμάκια είναι only for youʼ», δηλαδή μόνο για σένα. Τότε σκέφτηκα πως έπρεπε να γράψω μια μπαλάντα! Ένα άλλο παράδειγμα είναι το Johnny the Liar, εμπνευσμένο από ένα υπαρκτό πρόσωπο.

Όπως βλέπεις, όλος ο δίσκος περιγράφει εμπειρίες που δεν εκφράζουν μόνο την ύπαρξή μας, αλλά και την καθημερινότητά μας. Όλα αυτά τα κομμάτια, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δένουν μεταξύ τους.

Περιέγραψε μας μια πρόκληση ή κάποιες προκλήσεις που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της παραγωγής του δίσκου σου;

Από μουσική άποψη, με δυσκόλεψε αρκετά η ενορχήστρωση των κομματιών και το πώς θα μπορούσα να ενσωματώσω σημεία που εξυπηρετούν όσα θέλω να εκφράσω. Όπως θα ακούσεις και εσύ, ο δίσκος δεν ακολουθεί απαραίτητα την κλασική δομή με μελωδία, αυτοσχεδιασμό και φινάλε. Αντίθετα, περιλαμβάνει και ενδιάμεσα μέρη, γιατί ήθελα να μιμηθώ τη μουσική ροή που συναντάμε σε ένα ορχηστρικό έργο, όπου υπάρχουν πολλές εναλλασσόμενες εικόνες.

Επίσης, η πρόκληση για να δημιουργηθεί ο δίσκος αμέσως μετά την πανδημία ήταν πολύ μεγάλη λόγω του ότι είμασταν κλεισμένοι και χωρίς έργο, αλλά η σύντροφός μου με ώθησε προς αυτή την κατεύθυνση ήδη από την καραντίνα, λέγοντάς μου «γράψε για τα καθημερινά». Κι όταν της είπα, «δηλαδή να γράψω για τον πατατά;», μου απάντησε «ναι». Και το έκανα!

Μιας και μιλάμε για την παραγωγή, ο δίσκος είναι σε παραγωγή ΠKmusic του Πέτρου Κλαμπάνη, πως επηρέασε θεωρείς το τελικό αποτέλεσμα μιας και ο Πέτρος εκτός του ότι είναι ένας μουσικός του κόσμου (εκτός εισαγωγικών αυτό) σε όλες του τις δουλειές έχει το «άγγιγμα του Μίδα» θα έλεγα;

Ο Πέτρος είναι ένας αξιόλογος μουσικός, με τον οποίο είχα τη χαρά να συνεργαστώ κατά την κυκλοφορία του δίσκου και να ενταχθώ στην ομάδα της ΠΚmusic. Είχα επίσης την τύχη να παίξουμε μαζί στο παρελθόν και να δώσουμε από κοινού μια διάλεξη στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Στην κυκλοφορία του δίσκου, με τον Πέτρο δουλέψαμε κυρίως στα τελικά στάδια, συνεργαζόμενοι στα γραφιστικά, το εξώφυλλο και μέρος της προώθησης, μεταξύ άλλων. Ήταν μια πολύ δημιουργική διαδικασία, εξίσου σημαντική με τη σύνθεση και την ηχογράφηση της μουσικής.

Μέσα από αυτήν τη συνεργασία, έμαθα πολλά σχετικά με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ και την προετοιμασία της προώθησής του. Είναι υπέροχο να παίζεις μουσική με ανθρώπους και, με τον καιρό, να συνεργάζεσαι μαζί τους και σε άλλα επίπεδα. Βλέπεις και την καλλιτεχνία που κρύβουν οι μουσικοί, πέρα από τη μουσική πράξη.

Το βιμπραφωνο είναι ένα εξαίσιο όργανο που η γλυκύτητα του σε ταξιδεύει όντως προς την Ιθάκη σου, παρόλα αυτά θεωρείται «δύσκολο» ως προς την εγγύτητα σε έναν πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα σε ένα σχήμα. Τι σε προσέλκυσε αρχικά σε αυτό και πόσο δύσκολο τελικά ήταν να παραχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα;

Το βιμπράφωνο το άκουσα για πρώτη φορά περίπου στο δημοτικό, μέσα από τις κασέτες του πατέρα μου. Εκεί πρωτάκουσα τον φλαουτίστα Herbie Mann στον δίσκο Underground, όπου συμμετέχει ο σπουδαίος βιμπραφωνίστας και «πατέρας» για πολλούς της neo soul, Roy Ayers, και ενθουσιάστηκα με τον ήχο του. Στη συνέχεια, ξεκίνησα με τα κρουστά, καθώς μικρός συνήθιζα να χτυπάω συνέχεια κατσαρόλες, μέχρι που, περίπου στην εφηβεία, αποφάσισα ότι το όργανο που θέλω να παίξω είναι το βιμπράφωνο. Ήδη άκουγα τζαζ, και το βιμπράφωνο είναι όργανο που χρησιμοποιείται συχνά στην τζαζ, όπως δείχνουν παραδείγματα όπως ο Lionel Hampton και ο Milt Jackson.

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του βιμπραφώνου, όπως εκφράστηκε στον δίσκο, τον οραματίστηκα επηρεασμένος από καλλιτέχνες όπως ο Χρήστος Ραφαηλίδης και ο Joe Locke, καθώς ο τρόπος με τον οποίο το βιμπράφωνο δένει με την υπόλοιπη μπάντα ήταν και παραμένει κάτι το συναρπαστικό για μένα. Και, για να είμαι ειλικρινής, έχω μελετήσει εξαντλητικά όσα έκαναν οι μεγάλοι του οργάνου και έχω αφιερώσει αμέτρητες ώρες ακούγοντάς τους έτσι ώστε να βγει αυτό το αποτέλεσμα.

Στον βιµπραφωνίστα Joe Locke απευθύνεις φόρο τιμής στο κομμάτι Joe’s Corner και δικαίως νομίζω μιας και αποτελεί έμπνευση σου, από την μακροσκελή λίστα με τα άλμπουμ του ποιο θα μας πρότεινες για να εντρυφήσουμε περισσότερο στον κόσμο του;

Δύσκολη ερώτηση! Αξίζει να τους ακούσετε όλους! Μπορώ, όμως, να σας προτείνω δύο άλμπουμ που θεωρώ φανταστικά και πραγματικά εκπαιδευτικά. Το πρώτο είναι το Makram, που κυκλοφόρησε πρόσφατα, και το δεύτερο είναι το Live in Front of the Silver Screen του Joe Locke και του Phil Markowitz (1983).

Οι George Kontrafouris (Fender Rhodes/piano), Kimon Karoutzos (bass) και Jason Wastor (drums) είναι οι συν-ταξιδευτές σου στο ταξίδι προς τη μουσική σου Ιθάκη. Πες μας την σύνδεση σου και με τους τρεις καθώς και το πως επέλεξες το συγκεκριμένο σχήμα για την ολοκλήρωση της δουλειάς σου;

Με αυτούς τους τρεις μουσικούς έχω μακροχρόνια συνεργασία, με τον καθένα ξεχωριστά, και το παίξιμό τους είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Κατά την ηχογράφηση, έδωσαν όλοι προσωπικά στοιχεία και έπαιξαν με έναν τρόπο που ούτε εγώ ο ίδιος είχα φανταστεί, κάτι που αποδείχθηκε εξαιρετικά θετικό, καθώς με ενέπνευσαν. Επίσης, οι Κίμωνας και Ιάσονας αποτελούν μέρος του τρίο του Γιώργου Κοντραφούρη, οπότε ως ομάδα έχουν ήδη ισχυρούς δεσμούς. Επέλεξα επίσης να χρησιμοποιήσω Fender Rhodes στα περισσότερα κομμάτια, γιατί κατά τη διάρκεια της καραντίνας έπαιζα συχνά με τον φίλο και συνάδελφο πιανίστα Λεάνδρο Πάσσια, ο οποίος χρησιμοποιούσε συνεχώς ήχο Fender Rhodes, και ο συνδυασμός μου άρεσε πολύ.

Ποιος πιστεύεις ότι είναι ο ρόλος της jazz μουσικής στη σύγχρονη κοινωνία και τι μπορεί να πρεσβεύει ιδιαίτερα στους νέους; Πώς κατά τη γνώμη σου μπορεί να προσελκύσει ένα ευρύτερο κοινό όχι με την έννοια της μαζικότητας αλλά με την προσέγγιση της ποιότητας ευρύτερα;

Ο ρόλος της τζαζ μουσικής στην κοινωνία έχει ποικίλες μορφές, οι οποίες αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τζαζ, ειδικά στην Αμερική, αποτέλεσε σε ορισμένες περιόδους μια μορφή επανάστασης, όχι μόνο ενάντια στον ρατσισμό αλλά και σε διάφορα κοινωνικά θέματα. Για παράδειγμα, η τραγουδίστρια Nina Simone με το τραγούδι Mississippi Goddam εξέφρασε την οργή και την αντίσταση απέναντι στην αδικία.

Όσον αφορά την Ελλάδα, η τζαζ έχει αποκτήσει θέση στην κοινωνία, με πολλούς ανθρώπους να την αγαπούν και να την υποστηρίζουν. Ειλικρινά, δεν γνωρίζω πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας, αλλά πιστεύω ότι η αίσθηση παρέας και η μοναδική σύνθεση αυτής της μουσικής γοητεύουν πολλούς ακροατές. Παρόλο που το κοινό της τζαζ εδώ είναι περιορισμένο, υπάρχουν αρκετοί που την απολαμβάνουν.

Για να δημιουργηθεί ένα μεγαλύτερο και πιο σταθερό κοινό, νομίζω ότι χρειάζονται νέοι χώροι που θα προσελκύσουν τόσο τους παλιούς όσο και τους νέους θαυμαστές. Αν και μετά την πανδημία έχουν γίνει βήματα προς την κατεύθυνση αυτή, δυστυχώς, έχουν κλείσει πολλοί χώροι, αν και ορισμένοι επιχειρηματίες συνεχίζουν να στηρίζουν την τζαζ.

Όσον αφορά την προσέγγιση ευρύτερου κοινού, πιστεύω ότι απαιτείται συνεργασία μεταξύ μουσικών, φορέων, παραγωγών και της πολιτείας, ώστε να οργανώνονται περισσότερες συναυλίες και εκδηλώσεις. Υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα πρότζεκτ που αξίζουν περισσότερη προβολή, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, ώστε να αναδειχθούν ως εξαγώγιμα πολιτιστικάπροϊόντα.

Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου μετά το "Long Way Home"; Έχεις κάποια προγραμματισμένη περιοδεία ή νέες συνεργασίες;

Ο επόμενος στόχος μου είναι να ηχογραφήσω το επόμενο άλμπουμ μου, και βρίσκομαι ήδη στα τελευταία στάδια προετοιμασίας πριν την ηχογράφηση. Όπως και στο πρώτο άλμπουμ, όπου αποτύπωσα εμπειρίες και ιστορίες από τον κόσμο γύρω μου, έτσι και σε αυτό, φιλοδοξώ να εκφράσω αποκλειστικά τον εσωτερικό μου κόσμο. Κάθε κομμάτι θα αντιστοιχεί σε ένα συναίσθημα και μια εσωτερική κατάσταση, και είμαι πολύ ενθουσιασμένος για αυτό. Θα είναι η συνέχεια του Long Way Home, αλλά, κατά μία έννοια, ένα Μέρος Δεύτερο.

Δημήτρη θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τις απαντήσεις και τον χρόνο σου στο

JazzBluesRock.gr και εύχομαι να διατηρήσεις την δημιουργική σου ματιά και άποψη έτσι

για πάντα…

Σας ευχαριστώ πολύ.

---

Dimitris Angelakis Media:

Facebook
Instagram
Dimtris Angelakis Webpage

Photo Credits:

1. Orfeas Lizardos
2. Paris Papadopoulos
3. PK musik
4. Instagram account Dimitris Angelakis
5. Instagram account Dimitris Angelakis