jazz blues rock

Πληροφορίες προϊόντος

Τίτλος:Tarja - Colours In The Dark
Label: Eagle Rock Entertainment
Είδος: Symphonic rock, Classical, Operatic metal, Opera
Αριθμός CD: 1
Κυκλοφορία : 24/9/2013

Η Tarja κυκλοφορεί το τέταρτο κατά σειρά προσωπικό της album μετά την αποχώρηση της από τους Nightwish και για μια ακόμα φορά οι μουσικοί που την συνοδεύουν είναι ένας προς έναν. Doug Wimbish (Living Colour) στο μπάσο, Mike Terrana στα drums και Alex Scholpp στην κιθάρα. Όπως είπα μπορεί να είναι εξαίρετοι μουσικοί, αλλά από συνθέτες δεν βλέπω φώς. Το ξέρουμε ότι εκτός από πολύ ωραία παρουσία  είναι και φωνάρα και φυσικά στο «Colours In The Dark» η φωνή της δεν χρίζει κριτικής καθώς είναι στα επίπεδα που όλοι γνωρίζουμε.

Από τραγούδια όμως τι κάνουμε; Εδώ είναι το θέμα καθώς μετά από πολλές ακροάσεις δεν υπήρχε ούτε ένα τραγούδι να με ταρακουνήσει, ένα  χαρακτηριστικό riff, μια μελωδία κάτι που να πεις ότι σου κάνει εντύπωση. Εάν πούμε ότι κάποιο πάει να κάνει την διαφορά είναι το «Never Enough» που κάποιος «φίλος» της Tarja το γράφει στα καλά του σε 5 λεπτά και το εναρκτήριο «Victim Of Ritual»  που έχει μια κινηματογραφική χρεία. Επιπρόσθετα, ενώ βλέπει ότι με τις διασκευές δεν τα πάει καλά, αρκεί να θυμηθούμε το «Poison» που το είχε σκοτώσει, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο με μια μέτρια διασκευή στο τραγούδι «Darkness» (Peter Gabriel).

Δεν θα με πείραζε καθόλου να γύρναγε η Tarja το στυλ της σε κάτι περισσότερο κινηματογραφικό ή κάτι που να είχε την υπογραφή για παράδειγμα του Andrew Lloyd Webber καθώς μερικά τραγούδια από την τελευταία της δουλειά έχουν καθαρά αυτό το ύφος και θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για ένα τέτοιο πείραμα. Κάπου μάλιστα διάβασα έναν παραλληλισμό ότι θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrack στο «Alice In Wonderland» για παράδειγμα. Διάφορες κριτικές και μάλιστα επώνυμες, βλέπε για παράδειγμα μια δήλωση της Anette Olzon, αναφέρουν ότι το «Colours In The Dark» είναι η καλύτερη σόλο κυκλοφορία της Tarja . Η γνώμη μου παραμένει, μπορεί και να είναι όντως η καλύτερη δουλειά της, όσο όμως βρίσκεται στον χώρο του Symphonic metal θέλει εκτός από φωνή και καλά τραγούδια. Ίσως στο μέλλον βρει κάποιον που να τις γράψει μερικά, αλλά μέχρι τότε θα πρέπει να κάνουμε υπομονή.