jazz blues rock

Depeche Mode, Τhe Reavonettes @Terravibe Park, 17-5-2017

Τι θέλει ο Έλληνας από μια συναυλία: Να γίνεται την ημέρα που τον βολεύει, κατά προτίμηση  Σάββατο, και σίγουρα όχι καθημερινή. Να είναι κοντά στο σπίτι του, σε χώρο άνετο με άψογο ήχο, να είναι φτηνό το εισιτήριο, να μην έχει ζέστη και φυσικά να μην βρέχει! Φανταστείτε λοιπόν το σκηνικό, Τετάρτη ήμερα γενικής απεργίας, και με όλες τις προβλέψεις να λένε για καταιγίδα για την συναυλία των Depeche Mode, στο Terravibe.  Είχε την πλάκα του να διαβάζεις στο Facebook «ξερόλες» που ξέρουν με βεβαιότητα τι προβλέπουν τα ασφαλιστικά συμβόλαια σε περίπτωση ακύρωσης συναυλίας, άλλοι να φωνάζουν να μεταφερθεί η συναυλία για την επόμενη μέρα σαν να είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου, ενώ αρκετοί μετάνιωσαν τελευταία στιγμή με αποτέλεσμα να πουλάνε τα εισιτήρια τους από 36 € αρκετά λιγότερο φτάνοντας μέχρι και 15 €!

Για την μετακίνηση προτίμησα την λύση του KTEΛ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι το μισό και παραπάνω ήταν από οπαδούς που είχαν έρθει από το εξωτερικό. Φεύγοντας στις 18:00 από το Θησείο, σε 1 ώρα είχαμε φτάσει στο Terra Vibe, με το ΚΤΕΛ να μας αφήνει 5 λεπτά από την είσοδο. Μια μικρή ουρά είχε στο να μπεις μέσα, αλλά σε 15 λεπτά είχαμε μπει, και πιάνοντας κουβέντα με κάτι κοπέλες από την Ολλανδία, μου έλεγαν το πόσο πολύ τους άρεσε ο χώρος του Terra Vibe. Στο Terra Vibe, το μπουφάν ήταν επιβεβλημένο, σε μερικά σημεία είχε λάσπη, αλλά μπορούσες εύκολα να βρεις ένα σημείο δίχως λάσπη για να απολαύσεις την συναυλία, και τελικά έριξε και ένα ψιλόβροχο το οποίο δεν μας πείραξε καθόλου.

 Από τα μεγάλα ονόματα, οι Depeche Mode είναι από τα πιο σίγουρα στο να παίξουν στην Ελλάδα, καθώς έχουν έρθει το 2001 (για δεύτερη φορά μετά το μακρινό 1985), το 2006, το 2013, ενώ δεν ξεχνάμε και την ατυχία που είχαμε την τελευταία στιγμή το 2009 όταν ακυρώθηκε λίγο πριν εμφανιστούν στην σκηνή, λόγω της αρρώστιας του Dave Gahan. Με τις συναυλίες τους στην χώρα μας να μαζεύουν από 15000 άτομα και πάνω, πρέπει να ήταν αυτή την φορά, η συναυλία που είχε τον λιγότερο κόσμο, γύρω στους 12000-15000, για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.

Πριν τους Depeche Mode, είχαμε πριν τους «γνώριμους» πια Τhe Reavonettes. Προσωπικά μιλώντας, για το ραδιόφωνο που παίζουν κατά κόρον το "Love In A Trashcan", ή για να ακούσεις τα τραγούδια τους σε κάποιο indie/rock club είναι καλά, αλλά live δεν μου έκαναν αίσθηση με αυτό το υποτονικό στυλ που παίζουν. Βέβαια, έχουν το κοινό τους στην Ελλάδα, που τους ακολουθεί στις εμφανίσεις τους στην χώρα μας, καθώς αρέσει το shoegaze / garage / pop που παίζουν.

Γενικότερα θυμάμαι τις συναυλίες που έχω πάει. Μέχρι να έρθει η ώρα για τους Depeche Mode, προσπαθούσα να θυμηθώ την συναυλία τους το 2013 και δεν μπορούσα με τίποτα! Η αλήθεια είναι ότι η σχέση μου με τους Depeche Mode είναι γενικότερα «επιφανειακή» και ξέρω τα μεγάλα τους hits. Το 2013 είχαν παίξει 7 τραγούδια από το Delta Machine, ενώ τώρα έπαιξαν 5 από το Spirit σε σύνολο 22 τραγουδιών, «αφήνοντας» περισσότερο χρόνο για τα hits. Οι συναυλίες των Depeche Mode είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή που το κάθε μέλος έχει τον ρόλο του. Έτσι περιμένεις τον  Martin Gore να αναλάβει τα φωνητικά σε ορισμένα τραγούδια όπως το “Home” και το “A Question of Lust”, περιμένεις το χορό και το λίκνισμα του Dave Gahan, εάν παρακολουθούσες τις συναυλίες τους ήξερες ότι θα παίξουν και το  "Heroes" του Bowie και φυσικά περιμένεις να ακούσεις τα μεγάλα τους hits όπως τα κλασσικά “Stripped”, “Enjoy the Silence”, “Never Let Me Down Again” και το “Personal Jesus” που με αυτό μετά από 2 ώρες και 15 λεπτά τέλειωσε η συναυλία.

Έχοντας περάσει μερικές ήμερες από την συναυλία των Depeche Mode και διαβάζοντας τις διάφορες ανταποκρίσεις, δεν μπορείς παρά να συμφωνήσεις και εσύ ότι ήταν μια άψογα στημένη παραγωγή, με πάρα πολύ καλό ήχο και με τα video wall που σου επέτρεπαν να παρακολουθήσεις την συναυλία με την άνεση σου από μακριά, με το συγκρότημα να είναι άκρως επαγγελματικό δίχως το κάτι παραπάνω. Για το τέλος το ΚΤΕΛ έφυγε στις 12:00 ακριβώς και δίχως καμία ταλαιπωρία σε 40 λεπτά είχαμε φτάσει στην Αθήνα. Θα την θυμάμαι την συναυλία μετά από 4 χρόνια; Δεν νομίζω, εδώ δεν θυμάμαι πολλά τώρα που γράφω στο κείμενο…

Revolution (Beatles) / Cover Me (instrumental)

Going Backwards

So Much Love

Barrel of a Gun

A Pain That I'm Used To ("Jacques Lu Cont" club version)

Corrupt

In Your Room

World in My Eyes

Cover Me

Home

A Question of Lust (acoustic)

Poison Heart

Where's the Revolution

Wrong

Everything Counts

Stripped

Enjoy the Silence

Never Let Me Down Again

Encore:

Somebody

Walking in My Shoes

"Heroes" (David Bowie)

I Feel You

Personal Jesus