jazz blues rock

EnLefko Festival Day 2

Η δεύτερη μέρα μας βρήκε ξανά στον γνωστό χώρο της Τεχνόπολις. Σε μια κουβέντα που είχα με κάποιον από το φεστιβάλ μου είχε πει ότι περίμεναν τον πολύ κόσμο την Παρασκευή και λίγο λιγότερο το Σάββατο. Όπως τα υπολογίζω συνολικά πρέπει να ήμασταν γύρω στα 5000 άτομα. Σε άλλες εποχές θα λέγαμε ότι είναι μικρός ο αριθμός, τώρα με τις συναυλίες που γίνονται, με την οικονομική κρίση κτλ. θα έλεγα πως είναι ικανοποιητικός. Ξεκίνημα με τους Amani. Και ενώ την Παρασκευή δεν είχαμε κάποιο θέμα με τον ήχο, το Σάββατο με το ξεκίνημα κάτι δεν πήγαινε καλά με τον ήχο. Το ίδιο και στην συνέχεια με την  με έντονες επιρροές από  Florence and the Machine, Alicia Keys, P!nk, Emeli Sande, Katy Perry, ανάμεσα σε άλλες. Μας έπαιξε τραγούδια από το από το πρώτο της EP το “Telling Stories” και μια διασκευή στο “Rolling In The Deep" της Adele που, εάν και κομματάρα, θα μπορούσε να παίξει κάτι δικό της και όχι κάτι safe.

Την 1η μέρα, παρόλο την βροχή , είχαμε μηδενική καθυστέρηση. Οι Xaxakes ήταν να ξεκινήσουν στις 19.30, αλλά δίχως κάποιον προφανή λόγο βγήκαν κατά τις 20:00. Και πάλι όμως είχαν πολλά τεχνικά προβλήματα και ειδικότερα η κιθάρα του Γιάννη Νάστα ήταν συνεχώς ξεκούρδιστη, με αποτέλεσμα να γίνονται διακοπές στο σετ ώστε να την κουρδίσει. Αυτό το ξεκινάω-σταματάω με κούρασε κάπως και δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα την εμφάνιση τους. Η συνέχεια είχε την Μαριέττα Φαφούτη , στην μικρή σκηνή, που προσωπικά την είχα δει στην συναυλία της Ζαζ. Βγάζει μια τόσο καλή διάθεση στην σκηνή που μπορείς να της συγχωρέσεις την όποια πολυλογία της! Μαζί της έχει μια δεμένη μπάντα και το σημαντικότερο έχει ωραία τραγούδια. Το “I’m Gonna Start Now” έχει το airplay του από μια γνωστή διαφήμιση και είναι απόλυτα συναυλιάκο, και δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει το “Kookobadi” που είναι, μέχρι το επόμενο, το μεγάλο της hit. Ευγενέστατη μετά που την πετύχαμε ανάμεσα στο κοινό, μας είπε ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει το επόμενο της album. Όπως της είπα και κατά ιδίαν δεν είναι η μουσική που ακούω, αλλά το δικό της θα το ακούσω με ανυπομονησία.

Με είχαν προειδοποίηση για τον Gramatik. Με την παρέα που ήμουν , είχαν έρθει κυρίως για αυτόν. Είχα ακούσει μερικά τραγούδια του και ήμουν περίεργος να τον ακούσω. Βάλε στο μπλέντερ, βαλκανική μουσική instrumental χιπ χοπ, φωνητικών samples και κεντρικών μελωδιών αρπαγμένων από διάφορα παλιότερα τραγούδια (όπως για παράδειγμα το "Superstition" του Stevie Wonder) και είσαι μέσα. Αυτό που τον κάνει διαφορετικό , είναι η ενέργεια που βγάζει  ,καθώς και η πολύτιμη βοήθεια που είχε από τον Russ Liquid σε σαξόφωνο και τρομπέτα, κατάφερε με ευκολία να ξεσηκώσει το κοινό, όπως είχε κάνει και το 2013 στον Βοτανικό. Η συνέχεια στην μικρή σκηνή άνηκε στην Jessica 6, αλλά προτίμησα να κρατήσω δυνάμεις για τον headliner Boy George που εμφανίστηκε στις 23:00. Στην Τεχνόπολις έχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις την συναυλία και από τα πλάγια/πίσω από την σκηνή. Βλέποντας το μεγαλύτερο μέρος από εκεί, είδα έναν μεγάλο performer. Έναν καλλιτέχνη που μετά την τεράστια επιτυχία που είχε με τους Culture Club, ακολούθησε μια πορεία βασισμένη σε reggae, soul, country και blues. Καυστικός όταν έπρεπε, κεφάτος και μια δεμένη εννεαμελής μπάντα για περίπου 2 ώρες κέρδισε και τον τελευταίο θεατή. Δεν έλειψαν μάλιστα και μερικές πινελιές από τους Culture Club, όπως το "Do You Really Want Τo Hurt MeΆ", ενώ ακούστηκε ακόμα και το "Karma Chameleon" προσαρμοσμένο όμως στο τωρινό μουσικό ύφος του Βρετανού καλλιτέχνη. Πραγματικά δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις πριν την εμφάνιση του Boy George και σίγουρα στο μέλλον δεν ξέρω εάν ακούσω κάποιο από τα τραγούδια του , αλλά αυτό που είδα μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε. Εάν κάτσω και συγκρίνω τους 2 headliners μπορώ να πω ότι στα σημεία με κέρδισε ο Boy George δίχως βέβαια να λείπει κάτι και από τους Simple Minds.

Το festival συνεχιζόταν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με διάφορους Dj , αλλά για έμενα στον Boy George τελείωσε το festival.

Ένα festival κρίνεται επιτυχημένο από πολλούς παράγοντες : διοργάνωση, συγκροτήματα, ανέσεις, καθυστερήσεις , προσέλευση κοινού, μπαρ κτλ. Το ονόματα είναι υποκειμενικά. Σε άλλους αρέσουν σε άλλους όχι. Ξέρω κόσμο που περίμενε τον Nick Waterhouse αλλά υπήρχε η ατυχία της ακύρωσης του. Για τα άλλα δεν νομίζω ότι υπήρχε κάποιο θέμα. Ακόμα και η 30 λέπτη καθυστέρηση δεν επηρέασε κανένα συγκρότημα, ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν καλός, ακόμα και το Σάββατο, από την Φαφούτη και μετά, και σε μπαρ, τουαλέτες κτλ δεν είχαμε κάποιο θέμα. Οπότε ήταν επιτυχημένο; Εάν γίνει και 3^ο Εn Lefko festival, που θέλω να πιστεύω ότι θα γίνει, τότε ναι!

---

Φωτογραφίες : Ελεονώρα Γεωργακοπούλου

---

Fotos

(Gramatik)

  

  

  

---

(Μαριέττα Φαφούτη)

 

---

(Boy George)