jazz blues rock

Έναν από τους μεγαλύτερους κιθαρίστες της μοντέρνας μουσικής, τον Al Di Meola, είχαμε την χαρά να παρακολουθήσουμε σε ένα μινιμάλ ακουστικό live στην μουσική σκηνή του Gazarte, η φιλόξενη  αισθητική της οποίας  προετοίμαζε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη fusion ηχητική πανδαισία που θα επακολουθούσε.

Με την προσέλευση του κοινού να είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, σε σημείο εξάντλησης των εισιτηρίων, ο Αλ, ο PEO ALFONSI ο κιθαρίστας που τον συνοδεύει σταθερά τα τελευταία χρόνια καθώς και ένας καλεσμένος έκπληξη,  ξεκινούν το μουσικό ταξίδι έχοντας στις αποσκευές τους συνθέσεις από τον τελευταίο δίσκο του Meola, Elysium αλλά και γνωστά κομμάτια από προηγούμενα του άλμπουμ.

Μετά από έναν μικρό πρόλογο του Al καθώς βγαίνει στη σκηνή για την προέλευση του ονόματος του δίσκου του - “Elysium σημαίνει “ο τόπος της απόλυτης ευτυχίας” και διάλεξα αυτόν τον τίτλο γιατί αντικατοπτρίζει τη νοητική φάση στην οποία βρίσκομαι τώρα”, όπως αναφέρει ο ίδιος- αφιερώνει το εναρκτήριο κομμάτι του στον λίγων μηνών γιό του, μιας και μόλις πρόσφατα ξαναέγινε πατέρας, γεγονός που είναι άμεσα συνδεδεμένο με την κατάσταση την οποία περιγράφει.

Ένα από τα εναρκτήρια κομμάτια της συναυλίας ήταν και το Mysterio, όνομα πλήρως αντιπροσωπευτικό στο μουσικό αισθητικό περιεχόμενο της σύνθεσης, βρίσκοντας το κοινό πλήρως καθηλωμένο λόγω του μουσικού αποτελέσματος που αν και λιτό δεν είχε να στερηθεί τίποτα σε έμπνευση, ένταση και λυρισμό. Ιδιαίτερη εντύπωση στο ακροατήριο έκανε η ιδιοφυής διασκευή του κομματιού των Beatles, because, το κομμάτι Turquoise από το άλμπουμ consequense of chaos όπως επίσης και οι ελεύθεροι αυτοσχεδιασμοί των δύο μεγάλων κιθαριστών ανάμεσα στα κομμάτια κλιμακώνοντας τέλεια το setlist της βραδιάς.

Προς το τέλος της συναυλίας εκεί που όλοι οι υποψιασμένοι περιμέναμε το Meditteranean Sundance για κλείσιμο , το live απρόσμενα  φτάνει σε ένα κρεσέντο, ανεβάζοντας τον παλμό του κοινού και εκπλήσσοντας το ευχάριστα. Στη σκηνή ανέρχεται ένας εξαιρετικός μουσικός με κρουστό αυτή τη φορά για να συνοδεύσει το κιθαριστικό δίδυμο, αναδεικνύοντας όσο πιο αντιπροσωπευτικά το έντονο μεσογειακό ταπεραμέντο, το δικό του καθώς και του κομματιού.

Η επίγευση της συναυλίας του Σαββάτου θα μπορούσε να περιγραφεί ακριβέστερα από την περιγραφή που ο ίδιος ο Al Di Meola,  στη χρυσή του ωριμότητα σήμερα, έδωσε για να περιγράψει τον τίτλο του πρόσφατου δίσκου του.  Στον τόπο της απόλυτης ευτυχίας, ένας τόπος που σίγουρα μοιραστήκαμε μαζί του όσοι τον παρακολουθήσαμε.