jazz blues rock

Mastodon @ Piraeus Academy, 30/08/16

Πηγαίνω σε συναυλίες από το 1995 τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι  Mastodon είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις συγκροτημάτων που στα live τους «απλά δεν το έχουν». Και άλλα συγκροτήματα έχουν για παράδειγμα έναν τραγουδιστή που δεν μπορεί 100% να αποδώσει το ίδιο στα live, αλλά οι Mastodon αποτελούν περίπτωση κάκου ήχου και αδυναμίας των φωνητικών.

Τους είχα δει στο παρελθόν 2 φορές σε Rockwave. Τότε ο ήχος που είχαν δεν ήταν ο καλύτερος και αυτό που έλεγαν οι φανατικοί οπαδοί τους ήταν ότι έπρεπε να τους  δούμε σε κλειστό χώρο για να τους απολαύσουμε. Για 3^η φορά λοιπόν, αποφάσισα να τους  δω στο  Piraeus Academy, με την προσδοκία ότι θα τους απολαύσω αυτή την φορά, γιατί όσο και να μην συγκαταλέγονται στα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δεν μπορώ να παραβλέψω τις studio κυκλοφορίες τους που είναι σε υψηλό επίπεδο.

Πίστευα ότι θα είχε κόσμο, αλλά φτάνοντας στο club, ελάχιστα λεπτά πριν την έναρξη της συναυλίας, οι διοργανωτές μόλις είχαν ανοίξει τον εξώστη και κατευθύνθηκα μαζί με άλλα 100 άτομα στον εξώστη για να παρακολουθήσω με την άνεση μου την συναυλία καθώς κάτω είχε γεμίσει. Δίχως καθυστέρηση οι Mastodon ξεκίνησαν με το "Tread Lightly" με τα φωνητικά του Troy Sanders να ψιλό ακούγονται όταν όμως την σκυτάλη πήρε ο Brent Hinds , μπροστά τους ο Dave Mustaine του 2016 ακούγεται σαν Παβαρότι! Ακόμα και όταν τα φωνητικά ανέλαβε ο  ντράμερ τους Brann Dailor στην τραγουδάρα "The Motherload" άπο κάποιο τεχνικό θέμα προφανώς στην μέση του τραγουδιού παίχτηκε ένα θέμα με το μικρόφωνο και δεν τον ακούγαμε. Δεν αμφιβάλει κανείς ότι οι Mastodon είναι μουσικάρες σε τεχνικό επίπεδο και αξίζει να τους παρακολουθείς επί σκηνής, αλλά όπως σωστά επισήμανε και ένας καλός φίλος, εάν θέλεις να λέγεσαι «μεγάλο» συγκρότημα οφείλεις να παίζεις ζωντανά σαν να ακούς το CD! Από εκεί και πέρα , παρόλο που η συναυλία τους στην Αθήνα ήταν η τελευταία τους στην περιοδεία, οι Mastodon είχαν όρεξη, παίζοντας και τραγούδια όπως το "Iron Tusk", ενώ έκλεισαν την συναυλία τους με το "Emerald" των Thin Lizzy.

Τις επόμενες μέρες διάβασα διάφορα reports από την συναυλία με τους περισσότερους να αποθεώνουν την μπάντα. Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αλλά επιμένω ότι εάν τους άρεσε αυτός ο ήχος που είχαν και τα φωνητικά, τότε μάλλον κάνω εγώ λάθος….