jazz blues rock

Ε λοιπόν είναι από τις ελάχιστες φορές που έχω γράψει κείμενο για ένα live που λίγες ώρες πριν δεν ήξερα καν ότι θα …γινόταν. Μάλιστα είναι από τις λίγες φορές που το live με κάλυψε σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά όσες λέξεις και να γραφτούν παρακάτω δεν θα «χωρέσουν» πλήρως τη σημασία του γεγονότος.

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ένα… Ότι είναι από εκείνα τα γεγονότα που δύσκολα φεύγουν από τη μνήμη γιατί γίνονται με έναν τέτοιο τρόπο μαγικό που σε καθηλώνουν και σου δημιουργούν μόνο ευχάριστες εικόνες οι οποίες σε συντροφεύουν για την συνέχεια. Αναφέρομαι σε αυτή τη διπλή εκδήλωση που έλαβε χώρα στο Θησείο αφενός με την παρουσίαση ενός βιβλίου και αφετέρου με ένα live αναπάντεχο που κράτησε περίπου 4,5-5 ώρες!!. Φυσικά με κάποιες παύσεις και ένα σχετικά μεγάλο διάλειμμα αλλά τόσο κράτησε και αυτό σε κάθε περίπτωση το κρατάμε.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρόπερασμενο Σάββατο 10/12 ξεκίνησε μια σειρά εκδηλώσεων στο βιβλιοπωλείο “Λεμόνι” στην Ηρακλειδών με παρουσιάσεις βιβλίων και θεματικές ενότητες με ελεύθερη είσοδο όπου ο κόσμος είχε την ευκαιρία να δει από κοντά αυτό το εγχείρημα με τον τίτλο «Συναντήσεις του Σαββάτου» όπου πράγματι συναντήθηκε αρκετός κόσμος. Είναι άλλωστε μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μέσω facebook από την ομάδα #Book_rebels_GR και όπως αναφέρουν και γνωστοποιούν οι ιθύνοντες αυτής της προσπάθειας Ρίτσα Μασούρα και Ελένη Καλογερίνη: “Μετά από αρκετό καιρό φεϊσμπουκικής εσωστρέφειας, επιθυμούμε να γνωριστούμε μεταξύ μας, να συζητήσουμε γύρω από το βιβλίο και να μπούμε στη λογική της πραγματικής προσέγγισης”. Έτσι ξεκίνησε λοιπόν η πρώτη αυτή θεματική με αφορμή το βιβλίο «Η Κυρία με τα Μαύρα» της ερευνήτριας-ιστορικού Μίτσης Πικραμένου, ένα βιβλίο γραμμένο για την Πηνελόπη Δέλτα (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ¨Τετράγωνο”).

Γύρω στις 12.30-13.00  το μεσημέρι τα μέλη της ομάδας που συναντήθηκαν στο ζεστό χώρο του βιβλιοπωλείου, αφού απόλαυσαν πρώτα τα ζεστά ροφήματα –προσφορά του δημοφιλούς καταστήματος για τσάι- «Δρόμοι του Τσαγιού» μεταφέρθηκαν ακριβώς απέναντι στον καινούργιο χώρο ονόματι «Ρίζα» (οι εκπλήξεις σε ….προσφορές δεν έλειψαν αφού οι θαμώνες είχαν στη διάθεση τους καφέ, βουτήματα και κέικ –ευγενική προσφορά του ζαχαροπλαστείου «Σκέτη Γλύκα»). Η αφορμή ή μάλλον οι αφορμές; Αφενός η παρουσίαση του βιβλίου που αναφέραμε παραπάνω αφετέρου ένα live με δυο σημαντικούς μουσικούς που καταπιάνονται με την δική μας παραδοσιακή μουσική, που την παραδίνουν και πηγαίνει παρακάτω. H συγκεκριμένη μουσική των δυο καταξιωμένων δημιουργών πάντως ταξιδεύει χρόνια τώρα στο εξωτερικό σε μικρούς και μεγάλους χώρους.  Αυτό το τελευταίο δεν έχει και τόσο σημασία. Σημασία έχει ότι ταξιδεύει παντού όπως ταξίδεψε με προορισμό τη «Ρίζα» για τη παρουσίαση (σε ένα ακουστικό σετ με λιγοστά όργανα και …καθόλου μικρόφωνα!!) του καινούργιου δίσκου της  Στασινοπούλου και του Καλυβιώτη ονόματι «Greekadelia». Ενας δίσκος που μεταξύ άλλων διακρίσεων και εγκωμιαστικών σχολίων κατέλαβε για το μήνα Σεπτέμβριο την πρώτη θέση στα World Music Charts και για το σύνολο των δίσκων της φετινής χρονιάς  για αυτήν την κατηγορία μια θέση στα 10 καλύτερα άλμπουμ.

Εμείς εκείνη τη μέρα καταλάβαμε τα τραπέζια και γίναμε κοινωνοί του όλου πράγματος. Σιγά σιγά τα όργανα άρχισαν να κουρδίζουν, οι θαμώνες αλλά και οι υπεύθυνοι του μαγαζιού είχαν ήδη πάρει θέσεις, και αφού πέρασε κάποια ώρα με χαλαρή διάθεση και κουβέντα μεταξύ των μουσικών και των θαμώνων αλλά και των θαμώνων μεταξύ τους άρχισαν οι πρώτοι ήχοι να χύνονται σαν φως στην ατμόσφαιρα του χώρου και το αλισβερίσι μεταξύ μουσικής και ανθρώπων που είχαν αρχίσει πια να συντονίζονται μεταξύ τους ήταν γεγονός. Ακούσαμε όλη τη καινούργια δουλειά των δυο μουσικών, μια δισκογραφική κατάθεση που κάλλιστα μπαίνει στην κατηγορία μουσικής που ορίζει τη World Music όπως την αντιλαμβάνονται οι ξένοι αλλά όχι πάντα οι  Έλληνες ακροατές… Είναι λίγο παράδοξο αυτό να αγνοούμε τις ρίζες μας ευτυχώς όμως στη «Ρίζα» δεν συνέβη κάτι τέτοιο το αντίθετο μάλιστα. Τραγούδια που γράφτηκαν κάποτε από ανθρώπους που τα μοιραζόντουσαν τότε με άλλους ανθρώπους  ξανάσμιξαν με τη νεότερη γενιά. Έτσι γινόταν κάποτε υπήρχε κοινωνία και τα πράγματα ότι και αν ήταν αυτά κοινωνούνταν. Ε προκειμένου να μη γκρινιάζουμε και εμείς χωρίς λόγο έτσι έγινε και τώρα…. Ακούσαμε τα 13 θέματα του δίσκου που άπλωναν τα κλαδιά τους σε όλη την ελλαδική γη από την Ήπειρο, την Μακεδονία, τη Θράκη, τα νησιά του Αιγαίου… Ανάμεσα στα κομμάτια που ακούσαμε ζωντανά ήταν το «Ανάμεσα Νισύρου», «Μες του Αιγαίου τα νερά», «Χαλασιά μου», το εκπληκτικό «Νεραντζούλα φουντωμένη»  ένα κράμα ελληνικότητας και ψυχεδέλειας … ένα παραδοσιακό θέμα που πραγματικά όσες εκτελέσεις και αν έχω ακούσει δεν βρίσκω καλύτερη από αυτή που άκουσα στις δυο του μορφές: μια στο στούντιο για την κυκλοφορία του «Greekadelia» και μια στο live όπου το λαούτο του Καλυβιώτη έδινε το έναυσμα για μια ξεχωριστή εκτέλεση.

Η Κρίστη στο Ινδικό αρμόνιο που είναι το δικό της συναξάρι ήχων χρόνια τώρα αλλά και με το μπεντίρ να δίνει το ρυθμό, και ο Στάθης στο λαούτο αλλά και στους πειραγμένους ήχους που έβγαιναν και έσκαγαν εδώ και εκεί από το sampler, μάγεψαν το κοινό από την αρχή μέχρι το τέλος ….και αφού ήδη ακούσαμε ένα όμορφο και δυνατό live  (από ένα σημείο και μετά δεν σε ένοιαζε που δεν υπήρχαν μικρόφωνα μιας και ένιωθες κυριολεκτικά λες και ήσουν στο σαλόνι του σπιτιού σου) ακούσαμε και ένα …. δεύτερο αφού το event πραγματοποιήθηκε σε δυο ... δόσεις (η Κρίστη και ο Στάθης μετά από ένα διάλειμμα και χωρίς να υπάρχει κάτι τέτοιο στο πρόγραμμα ξανάπιασαν τα όργανα τους και την ιστορία του ...Greekadelia ξανά και ξανά από την αρχή ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων της παράδοσης). Το ποιό εντυπωσιακό είναι ότι έπιασαν άλλα χώματα, άλλες εγχώριες πατρίδες, άλλα ηχοχρώματα. Εξαιρετική η εκτέλεση στο «Αμοργιανό μου πέραμα» μεταξύ άλλων, μια διασκευή που μπορεί να μην τη βρείτε στο Greekadelia μιας και το είχανε δουλέψει παλιότερα θα τη πετύχετε όμως σίγουρα σε κάποια ζωντανή εμφάνιση των δυο τραγουδοποιών.

Τέλος πρέπει να κάνουμε ειδική μνεία στον πολύ όμορφο  χώρο «ΡΙΖΑ» απέναντι ακριβώς από το Λεμόνι στην Ηρακλειδών στο Θησείο με την υπέροχη φιλοξενία του μουσικού παραγωγού Γιάννη Λώλου… Ένας «ζεστός» και οικείος χώρος, ένα bistro όπου μπορείτε να δοκιμάσετε εκλεκτούς «μερακλίδικους» μεζέδες, διάφορα πιάτα, τσίπουρο, κρασί,  και όλα αυτά σε πραγματικά χαμηλές και οικείες τιμές… Όπως οικείος είναι ο χώρος και οι άνθρωποι της καινούργιας αυτής» φωλιάς» στην καρδιά του Θησείου. Εμείς χωρίς να γνωρίζουμε τίποτα για όλα τα παραπάνω τα «καταχωρίσαμε» σαν μια όμορφη εμπειρία από όλες τις απόψεις οπότε σπεύσατε στις επόμενες βιβλιοπαρουσιάσεις, συναυλιοπαρουσιάσεις και όχι μόνο...

ΥΓ: Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου ηθοποιό και αρχιτέκτονα Γεωργία Ζωή για τις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο.