jazz blues rock

Η μουσική των Σφαιρών είναι η θεώρηση του Πυθαγόρα ότι τα ουράνια σώματα μέσω της κίνησής τους στο σύμπαν παράγουν ήχους οι οποίοι, αν και δεν μπορεί να γίνουν αντιληπτοί  από το ανθρώπινο αυτί, επηρεάζουν την ίδια τη φύση της ζωής.

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος (572-490 πΧ) υπήρξε ο εμπνευστής και θεμελιωτής της μουσικής θεωρίας και της ακουστικής. Μελέτησε φυσική, αστρονομία, μουσική, γεωμετρία, αριθμητική και γραμματική μέσα από φιλοσοφικό πρίσμα ώστε να προσεγγίσει το μυστηριακό τρόπο με τον οποίο λειτουργούν σε αρμονία οι συμπαντικοί νόμοι.

Ο Πυθαγόρας στις σπουδές του σε Βαβυλώνα και Αίγυπτο έμαθε πως στους πλανήτες είχαν αποδοθεί αριθμητικές αξίες (αριθμοί) οι οποίοι παρίσταναν τις ενδοπλανητικές αποστάσεις, έτσι, θεώρησε εφικτό να μετρηθεί με ακρίβεια η πορεία τους στον ουρανό.

Έχοντας ανακαλύψει πως και η μουσική είναι αριθμός (δηλαδή μπορούσε να εκφραστεί με αριθμητικές σχέσεις), και αποδεικνύοντας μέσα από τα θεωρήματά του πως τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους με μαθηματικές αναλογίες, υπέθεσε πως τα πάντα στον κόσμο είναι αριθμός.

Αφού η ουσία των άστρων είναι αριθμός, όπως και τα θεμέλια της μουσικής, έτσι και  τα άστρα πρέπει να είναι μουσικά.

Πειραματιζόμενος με το μονόχορδο παρατήρησε ότι οι μαθηματικές αποστάσεις των διαστημάτων της χορδής καθόριζε την ταχύτητα ταλάντωσής της και σε συνέπεια τον ήχο που παράγεται. Με αυτόν τον ίδιο τρόπο, κάνοντας αναγωγή σε μεγαλύτερες κλίμακες ,μέσω των διαστημάτων, «άκουσε» των ήχο των ουρανίων σωμάτων.

Η τετρακτύς σαν όργανο των Πυθαγορείων

«Η τετρακτύς ήταν η βάση της Πυθαγόρειας φιλοσοφίας που πρέσβευε ότι οι ήχοι των ουράνιων σωμάτων συνθέτουν μία κοσμική μουσική γιατί οι αποστάσεις και οι ταχύτητες των πλανητών και των απλανών αστέρων διέπονται από τους ίδιους αριθμητικούς λόγους που παράγουν και τη συμφωνία των ήχων.

Οι συμφωνίες των ήχων που παράγουν αρμονικό αποτέλεσμα έχουν μορφή απλών αριθμητικών σχέσεων 2/1 (οκτάβα), 3/2 (πέμπτη), 4/3 (τετάρτη).

Επομένως, κατά τους Πυθαγόρειους το μυστικό της μουσικής και κοσμικής αρμονίας κρύβεται στις σχέσεις των τεσσάρων πρώτων φυσικών αριθμών.»

Πηγή : Ελεύθερος τύπος

Η θεώρηση της μουσικής των ουρανίων σωμάτων στην ιστορία

Ο Johannes  Kepler (1571-1630) πίστευε πως οι πλανήτες ήταν τοποθετημένοι σε τροχιές που μοιάζουν με μουσικά διαστήματα. Σε αυτή την υπόθεση βασίστηκε ο αστρονόμος και συνθέτης William Herschel (1738-1822) που τον οδήγησε στην ανακάλυψη του πλανήτη Ουρανού. Ο Herschel, υποστήριξε πως πέρα από το τηλεσκόπιο του τον βοήθησε και το τσέμπαλο στο οποίο «μοίραζε» τα διαστήματα.

Η θέση της σύγχρονης επιστήμης για τη Μουσική των Σφαιρών

Η βασική αρχή της ακουστικής θεωρεί απαραίτητη τη μεσολάβηση ενός υλικού ελαστικού φορέα (αέρας) για να μεταφερθεί ο ήχος από ένα σημείο σε ένα άλλο είναι.  Στο μεσοπλανητικό διάστημα υπάρχει κενό οπότε καθίσταται αδύνατη η μεταφορά του ήχου. Στο διάστημα ο ήχος ενυπάρχει σαν ηλεκτρομαγνητική δόνηση.

Παρ’ όλα αυτά ο άνθρωπος, μέσω της τεχνολογίας, κατάφερε να συλλέξει τις δονήσεις του κόσμου και να αναπαράγει τους ήχους που παράγουν τα ουράνια σώματα κατά την κίνησή τους.

Το 1999 σε μία αποστολή της NASA στο πλανητικό σύστημα του Δία, έγινε συλλογή υλικού λίγο πιο έξω από την Ιώ, ένα από τα φεγγάρια του Δία.

Όλα αυτά τα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα μεταφράστηκαν σε ηλεκτρικά σήματα τα οποία μπόρεσαν να ενισχυθούν και χρησιμοποιήθηκαν για να διεγείρουν τη μεμβράνη ενός ηχείου ώστε με αυτό τον τρόπο να αναπαραχθεί στο ανθρώπινο αυτί το θρόισμα των ουρανίων σωμάτων.

Ο γήινος κόσμος της ύλης είναι στον πυρήνα του κόσμος από δονήσεις και οι αισθήσεις μας ο μεταφραστής τους. Η μουσική είναι δόνηση. Όπως οι δονήσεις των χορδών μιας κιθάρας ή ο ρυθμός ενός κρουστού μας διαμορφώνουν τη διάθεσή, τη σκέψη, και τις πράξεις μας, η κλίμακα που μπορεί να μας επηρεάζει η κίνηση των ουράνιων σωμάτων, περιορίζεται μόνο από την κλίμακα της φαντασίας του καθενός μας…

Βιβλιογραφία: “Η μουσική των σφαιρών των Πυθαγορείων”- Χαράλαμπος Χ. Σπυρίδης, Ωροσκόπος “Η μουσική των σφαιρών”, Ελεύθερος Τύπος.