jazz blues rock

Και παίρνω χθες τη φιλενάδα μου τη Βιολέτα να πάμε στη συναυλία της Zaz με πλήρη άγνοια για το τι πρόκειται να μας συμβεί στη πορεία... Φτάνοντας λοιπόν στο "κοσμοπολίτικο" Κολωνάκι μας πληροφορούν ότι ο δρόμος για το Λυκαβηττό είναι πηγμένος και δε χωράνε άλλα αυτοκίνητα... Οπότε έπρεπε να παρκάρουμε όπου βρίσκαμε και να το "κόψουμε" με το πόδι που λένε ... Έτσι και κάναμε. Εκεί που παρκάραμε ήταν αδιέξοδο κι από πάνω μας βρισκόταν το δάσος...

Είπαμε κι εμείς να κόψουμε δρόμο περνώντας από μέσα ακολουθώντας κι άλλες παρέες που έκαναν το ίδιο. Γίναμε μούσκεμα οι καημένες και φοράγαμε και τα "καλά" μας... Που να ξέραμε ότι το πρόγραμμα είχε μέσα και ορειβασία. Τελικά φτάσαμε και παρακολουθήσαμε μια υπέροχη συναυλία!!! Η Μαριέττα Φαφούτη ήταν έκπληξη για μένα. Υπέροχο χιούμορ και ενέργεια στη σκηνή, μου φαίνεται θα τη ψάξω καλύτερα αυτή τη χαριτωμένη μικρή!!! Αυτή όμως που ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν η Zaz... κατάφερε και μας ταξίδεψε αλλού στη κυριολεξία. Βγήκε στη σκηνή λίγο πριν τις 22:00 και έλαμπε μέσα στην απλότητα της. Με το έθνικ σορτσάκι της τα κοριτσίστικα κοτσιδάκια της και τα ινδιάνικα μποτάκια της. Η Zaz μας πήγε με τη φωνή της μας πήγε μέχρι το Παρίσι και μας ξαναγύρισε...

Η φωνή της, εκπληκτική, η χροιά της ανεπανάληπτη. Πραγματικά ήταν μια έκπληξη!!! Περισσότερα όμως για τη Zaz θα πούμε και αύριο μέσα από την εκπομπή* ... εγώ όμως συνεχίζω την αφήγηση γιατί η περιπέτεια μας συνεχίστηκε και μετά τη συναυλία. Φεύγοντας λοιπόν, έπρεπε να γυρίσουμε από τον ίδιο δρόμο για να βρούμε και το αυτοκίνητο, έλα όμως που τώρα κυριαρχούσε το απόλυτο σκοτάδι κι εμείς ήμασταν 2 γυναίκες μόνες και απροστάτευτες... Έπρεπε να περάσουμε από θάμνους και πουρνάρια και όλα αυτά στο απόλυτο σκοτάδι. Έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι μπορεί να μας ακολουθεί και κάποιος serial killer που παραμονεύει κάπου εκεί ανάμεσα στους θάμνους!!!...

Για να μη σας τα πολυλογώ, χαθήκαμε γυρίζαμε συνεχώς πίσω με καινούριο σχέδιο στο μυαλό που αμέσως μετά φυσικά ναυαγούσε γιατί πάλι σε αδιέξοδο φτάναμε, και σα να μην έφταναν όλα αυτά, χαλάει και το λουράκι από το παπούτσι της Βιολέτας ... Ήμασταν πραγματικά για κλάματα... ώσπου πέρα στο βάθος του σκοταδιού είδαμε ένα φως να έρχεται προς το μέρος ... να .. είπαμε ... ο serial killer ... ήρθε η ώρα μας ... αλλά για καλή μας τύχη ήταν ένα ζευγαράκι που έψαχνε να βρει κι αυτό ένα δρόμο για να φύγει από αυτή τη "ζούγκλα" (έτσι άρχισε να μας φαίνεται το τοπίο, σα ζούγκλα) . Πιαστήκαμε λοιπόν όλοι χέρι χέρι ... κι αρχίσαμε να κατηφορίζουμε προς τα φωτά της πόλης ... Τελικά μετά από μια ώρα καταφέραμε να φτάσουμε στο αυτοκίνητο που μας περίμενε καρτερικά στη θέση του. Έτσι λοιπόν τελείωσε αυτή η κατά τα άλλα υπέροχη βραδιά ... Ένα είναι το σίγουρο ... ότι θα μας μείνει αξέχαστη!!!!

*εκπομπή: targetradio.gr
κάθε Τρίτη και Πέμπτη στις 18:00 το απόγευμα.