jazz blues rock

Κάνουμε εξαιρετικό ποδαρικό για τη νέα χρονιά με τον σαξοφωνίστα, συνθέτη και πανεπιστημιακό Δημήτρη Βασιλάκη. Τον Έλληνα μουσικός της jazz με διεθνή καριέρα και ηχογραφήσεις σε μία από τις ιστορικότερες εταιρείες, την Candid Records που εδρεύει στο Λονδίνο...

---

 

Δημήτρη καλωσόρισες στο jazzbluesrock.gr

Καλώς σας βρίσκω!

Σύμφωνα με το βιογραφικό σου είσαι γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αθήνα, αρχικά μαθαίνεις πιάνο μετά κιθάρα και βιολί και σπουδάζει χημικός μηχανικός αλλά τελικά σε κερδίζει το σαξόφωνο. Πώς ξεκίνησες, ποιες ήταν οι μουσικές σου αφετηρίες που σε έκαναν να περάσεις από αυτά τα όργανα και πως κατέληξες στο σαξόφωνο;

Αρχικά ξεκίνησα παίζοντας μπάσο και τραγουδώντας σε ένα dark new wave pop group τους «Art Of Parties» με τον αδερφό μου Παντελή και φίλους από την Ευαγγελική στην Νέα Σμύρνη, όπως ο Θανάσης Οικονόμου και ο Γιώργος Ορφανουδάκης, αργότερα είχαμε στα τύμπανα τον Κώστα Κυριακίδη και στα keyboards τον Γιώργο Κατσούφη. Κάναμε συναυλίες με ήχο Αγγλικής σκηνής στα μέσα των 80’ s στην Αθήνα και Λονδίνο και ηχογραφήσαμε ένα single και ένα LP. Τυχαία σε session ηχογράφηση άκουσα το σαξόφωνο και με κέρδισε η τζαζ που ήταν μια αποκάλυψη.

Πόσο σημαντική θεωρείς την εξέλιξή σου ειδικά από τη στιγμή που φτάνεις στο Λονδίνο γράφεσαι στο London College of Music και μετά;

Πολύ σημαντικές ακαδημίες και σχολεία στο Λονδίνο με κορυφαία την Royal Academy όπου έκανα τα μεταπτυχιακά, σίγουρα μου άνοιξε δρόμους το Λονδίνο και τότε αλλά και αργότερα όταν άρχισα να δισκογραφώ στην Candid Records.

5 προσωπικά άλμπουμ στη συλλογή σου και ένα από αυτά θεματικό και με ιδιαίτερο υλικό για την Bentley. Πως προέκυψε αυτή η επιλογή των τραγουδιών σου από την Bentley!

Από μια μακρόχρονη συνεργασία/branding. Άρχισε το 2007 για τα μεγάλα φεστιβάλ του Λονδίνου αλλά και στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ.
Μετά από εξαιρετική συνεργασία 4 χρόνων αποφασίσαμε να μείνει κάτι μοναδικό που να συνοδεύει κάθε αυτοκίνητο, οπότε προέκυψε η συλλογή που έχει επιλογές από την δισκογραφία μου και ανέκδοτο υλικό ηχογραφημένο ειδικά για την συλλογή αυτή.
Θεωρώ σημαντική την συνεργασία ενός τέτοιου brand για ένα μουσικό της τζαζ.

---

Η έμπνευση για τον Λαβύρινθο εκτός από τον αρχαίο μύθο ήρθε και από τα γραπτά του James Joyce τον Stephen Daedalus στο Portrait Of An Artist, στο Ulysses και στο The Burrow του Kafka.

---

Προσωπικά αν με ρωτούσες θα επέλεγα ως τις πιο εμβληματικές σου δουλειές το Labyrinth και το Secret Path με ιδιαίτερη σημειολογία και έκφραση. Πως εμπνεύστηκες για τον Λαβύρινθο και για το Μυστικό Μονοπάτι;

Συνδέονται και τελειώνουν σαν τριλογία με το 3^ο μου «Parallel Lines» αν και παραμένουν τα αγαπημένα μου. Το «Secret Path» είναι πιο κοντά σε song form και περιείχε συνθέσεις που δουλεύτηκαν από τότε που σπούδαζα, ενώ το «Labyrinth» γράφτηκε σε πιο modal ύφος και αποτελεί αντικείμενο έρευνας σε Πανεπιστήμια ειδικά στην Αμερική όπως Monmouth, Yale και Columbia. Βραβεύτηκε σαν άλμπουμ του μήνα και 2ο τζαζ άλμπουμ της χρονιάς το 2002 από το BBC. Η έμπνευση για τον Λαβύρινθο εκτός από τον αρχαίο μύθο ήρθε και από τα γραπτά του James Joyce τον Stephen Daedalus στο Portrait Of An Artist και στο Ulysses και στο The Burrow του Kafka.

Ελλάδα και εξωτερικό στη jazz μουσική. Τελευταία έχουν αρχίσει να γίνονται βήματα από δικούς μας ανθρώπους και προ τα έξω. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν αυτό για σένα όταν ξεκίνησες μέχρι να καταξιωθείς με δεδομένο ότι από την δεκαετία του 90 είσαι και εργάζεσαι κυρίως στο εξωτερικό;

Έχουν αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο, η νέα σκηνή της τζαζ ανοίγεται προς τα έξω ενώ όταν επέστρεψα από τις σπουδές στο Λονδίνο στις αρχές των 90’ s η σκηνή ήταν πολύ μικρή και πράγματι το ορόσημο για μένα ήταν όταν υπέγραψα στην ιστορική Candid Records και άρχισα τις περιοδείες, ηχογραφήσεις και μεγάλα διεθνή φεστιβάλ.

---

Έπαιξα στο Baird Auditorium στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ινστιτούτο Smithsonian που διατηρεί τα ιστορικά αρχεία της τζαζ, ήταν μεγάλη τιμή και έγινε μέσα στα πλαίσια του Απρίλη σαν μήνα της τζαζ. 

---

Ποιο άλμπουμ μεγάλου καλλιτέχνη θα ήθελες να είχες κάνει εσύ και γιατί;

Η τζαζ είναι πολύ προσωπική και σίγουρα δεν θα ήθελα να έχω κάνει κάποιο άλμπουμ ακόμη και από αυτά που λατρεύω γιατί δεν θα ήταν δικό μου. 

Ποιο άλμπουμ άκουσες τελευταία και σου άρεσε πολύ;

Ακούω ακόμη τα παλιά, την παράδοση, πρόσφατα ξανά το «A Love Supreme» του Coltrane και το «Freedom Suite» του Sonny Rollins καθώς κάναμε ένα αφιέρωμα στο jazz point με τον γιο μου Νέστορα σε αυτούς τους μεγάλους σαξοφωνίστες.

Η εμφάνισή στου στο Smithsonian Festival DC στο American History Museum πρέπει να ήταν μια μοναδική εμπειρία. Μίλησέ μας για αυτή την εμφάνιση.

Έπαιξα στο Baird Auditorium στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Ινστιτούτο Smithsonian που διατηρεί τα ιστορικά αρχεία της τζαζ, ήταν μεγάλη τιμή και έγινε μέσα στα πλαίσια του Απρίλη σαν μήνα της τζαζ.
Φανταστική εμπειρία με μεγάλους μουσικούς εκεί που έγιναν και το μόνιμο νεοϋορκέζικο σχήμα μου για τα επόμενα χρόνια με εμφανίσεις στο Lincoln Center και τον ΟΗΕ.

---

Στην τζαζ άσχετα από την καταγωγή, εκπαίδευση, κοινωνική θέση, φύλο, θρησκεία οι μουσικοί συνομιλούν με ισοτιμία, αμοιβαιότητα και δημιουργικότητα με σεβασμό στην παράδοση της γλώσσας της τζαζ.

---

Το Jazz Democracy ήταν αναμφίβολα ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της χρονιάς μέσω του Ο.Η.Ε. Πως προέκυψε αυτό το project και τι αισθάνθηκες μπαίνοντας σε αυτή την διαδικασία συμμετοχής και ενημέρωσης του κοινού για την σημαντική αυτή ημέρα;

Η πιο σημαντική μου στιγμή παρουσιάζοντας ένα concept που είχα αναπτύξει τα τελευταία χρόνια και σαν TED talk, αλλά και στο London Jazz Festival. Η πρόσκληση έγινε από την Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη και ο στόχος μου ήταν να ανοίξει η κουβέντα σαν ένα μεγάλο global forum μιας και θεωρώ πολύ σημαντικό τον τρόπο που λειτουργούμε σε αυτή τη μουσική.

Στην τζαζ άσχετα από την καταγωγή, εκπαίδευση, κοινωνική θέση, φύλο, θρησκεία κλπ οι μουσικοί συνομιλούν με ισοτιμία, αμοιβαιότητα και δημιουργικότητα με σεβασμό στην παράδοση της γλώσσας της τζαζ και χωρίς να χαλάνε την ιεραρχία που η σημασία της είναι πολύ διαφορετική βασισμένη στην απόλυτη αξία του παίκτη πάνω στην σκηνή και όχι στα διπλώματα, σχολές, βραβεία, ηλικία κλπ.   
Οι μουσικοί αυτοσχεδιάζουν μιλούν γλώσσα δηλαδή και σχολιάζουν σαν πρόζα πάνω στην σκηνή σε real time…
Στον ΟΗΕ είχα την χαρά να παρουσιάσω το concept και να μιλήσουν για αυτό μουσικοί, πολιτικοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, κριτικοί και συγγραφείς.
Μας υποστήριξε το Υπουργείο Πολιτισμού και ο ΕΟΤ και το παρουσίασα στα πλαίσια της διεθνούς μέρας τζαζ.

---

Οι μουσικοί αυτοσχεδιάζουν μιλούν γλώσσα δηλαδή και σχολιάζουν σαν πρόζα πάνω στην σκηνή σε real time… 

---

Τι θα ήθελες να μοιραστείς με του φίλους σου στο jazzbluesrock.gr ενόψει και της νέας χρονιάς;

Την μουσική και την ποίηση όπου και όπως μας βρουν φέτος.

Σε ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης και ευχόμαστε ολόψυχα «φως» για τη νέα χρονιά.

Επίσης τα καλύτερα και από μένα σε όλους σας!