page top

Συνέντευξη Μιχάλης Παούρης

Επιμέλεια : Κωσταντίνος Γιαννόπουλος

Δημοσιεύτηκε 31/12/2019 11:19

Καλώς ήρθες Μιχάλη στο JazzBluesRock.GR! Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου σου δίσκου αλλά και την προγραμματισμένη και άκρως εντυπωσιακή βράβευση σου στις 4 Νοέμβριου στο Carnegie Hall, σε αυτή τη συνέντευξη θα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και θα αναλύσουμε όλες τους τις πτυχές!

Σας ευχαριστώ πολύ για την στήριξη και την πρόσκληση για μια ακόμη φορά. Είναι σπουδαίο για μένα το γεγονός ότι μου δίνεται το βήμα μέσω της σελίδας αυτής να γνωστοποιήσω στον κόσμο αυτά τα επιτεύγματα. Σας ευχαριστώ.

¨Όντας διαρκώς δραστήριος τόσο σε επίπεδο εμφανίσεων όσο και σε επίπεδο παραγωγής   καινούργιας μουσικής, πρόσφατα επανήλθες δυναμικά  στα δισκογραφικά δρώμενα με καινούργια δουλειά που ακούει στο όνομα ‘’Η Οργή των Εθνών’’  Τhe Rage Of The Nations’’. Από το πρώτο άκουσμα γίνεται αντιληπτή ή διαφορετική προσέγγιση, καθώς δεν είναι ένας αμιγής Gypsy Jazz δίσκος αλλά ούτε και χρησιμοποιείς ως βασικό όργανο το μπουζούκι.

Σε αυτό τον δίσκο ο οποίος είναι δωδέκατος στη σειρά, αποφάσισα να εκφράσω την υγιή συνύπαρξη ανατολής και δύσης πάντα μέσω ενός μεγαλύτερου και ευρύτερου μηνύματος όπως η ενότητα των δύο αυτών κόσμων μέσα από τη μουσική και συγκεκριμένα μέσω της κιθάρας. Όποιος τον ακούσει αυτό το δίσκο καταλαβαίνει αυτό που λέω από τη συνεχή ανταλλαγή δυτικών και ελαφρώς ανατολίτικων χειρισμών στο σόλο. Τα τελευταία χρόνια με τη βοήθεια του Θεού αποφάσισα η μουσική μου να δίνεται ΔΩΡΕΆΝ για όλους μέσω του YouTube και συγκεκριμένα στο κανάλι μου. Μόνο τον τελευταίο χρόνο έχουν ανέβει 100 διαφορετικά βίντεο - καινούρια κομμάτια μου. Μέσα σε ένα χρόνο θα μπορούσαν να θεωρηθούν όλα αυτά δέκα δίσκοι.

Καταρχάς πες μας ποια ήταν η πηγή έμπνευσης και πως όλες αυτές οι ιδέες μετουσιώθηκαν;

Η πηγή έμπνευσης είναι μόνο ο Θεός. Δεν έχω καμία άλλη απάντηση σε σχέση με το ρυθμό παραγωγικότητας. Μέσα σε μία μέρα μπορώ να γράψω πολλά κομμάτια, όμως χωρίς τη βοήθεια του Θεού δεν θα τα κατάφερνα. Πιστέψτε με ότι όταν κάτι δεν μπορείς να το εξηγήσεις ούτε εσύ ο ίδιος τότε αυτό το πράγμα βρίσκεται στα χέρια Άλλου και καθοδηγείται πλήρως. Στον συγκεκριμένο δίσκο τον οποίο και ολοκλήρωσα μέσα σε 4 μέρες (όπως και τον λαϊκό μου δίσκο τον οποίο ολοκλήρωσα μέσα σε 3 ημέρες), είχα και έχω μέσα μου εικόνες και ανησυχίες που δε με αφήνουν αδιάφορο. Εκφράστηκα για αυτές μέσω της μουσικής. Πιο ξεκάθαρο γίνεται στους τίτλους του κάθε κομματιού. Θέλω όμως να σταθώ στην ιστορία ενός θαυμαστή μου από το Μαρόκο ο οποίος με ακολουθεί στα social media αρκετό καιρό. Μου έστειλε ένα μήνυμα και μου είπε κάποια πολύ βαθιά λόγια αγάπης και θαυμασμού. Όμως μου είπε κιόλας ότι ζει σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Θέλει να παίζει μουσική αλλά λέει ότι πρώτα πρέπει να φτιάχνει την κιθάρα του και μετά να παίξει… Που σημαίνει ότι ακόμα και η κιθάρα του είναι σε άσχημο σημείο. Δουλεύει σκληρά στα χωράφια εκεί και γενικά ζει πολύ πολύ δύσκολα. Έτσι λοιπόν του έγραψα ένα κομμάτι σε αυτό τον δίσκο το οποίο λέγεται “For a Friend in Morocco” και θα του στείλω για δώρο την κλασική κιθάρα με την οποία έγραψα αυτό το κομμάτι. Δεν ήθελα να το γνωστοποιήσω αυτό το γεγονός, αλλά είδα ότι το κοινοποίησε ο ίδιος με μεγάλη συγκίνηση πριν κάποιες μέρες και το μοιράστηκε δημόσια. Μόνο και μόνο για αυτό το λόγο το αναφέρω. Αυτή είναι η μουσική. Αυτός είναι ο Θεός. Αυτές οι πράξεις πάνε παρακάτω τη ζωή.

Έχεις συγκεράσει πολλά στοιχεία που προσδίδουν μελωδικότητα και αρμονία με αποτέλεσμα το άκουσμα να είναι κάτι παραπάνω από απολαυστικό και παράλληλα προσβάσιμο από όλων των ειδών τους ακροατές. Σε ποια μουσική κατηγορία θα κατέτασσες αυτό το εγχείρημα;

Χαίρομαι που το αναγνωρίζετε αυτό σε αυτό το δίσκο. Χαίρομαι πολύ διότι όντως το στοίχημα ήταν η ενότητα δύο κόσμων... Ανατολής και δύσης. Επειδή όντως σήμερα υπάρχει πραγματικά “Η Οργή των Εθνών” εκεί ο ακροατής βρίσκει οικείο το άκουσμα και βλέπει σαν “αδερφό” του τον άλλο άνθρωπο που βρίσκεται μακριά. Οπότε με χαροποιεί η ενότητα και ισότητα που προκύπτει και έτσι θα έπρεπε να είναι γενικά. Θα το τοποθετούσα σε τρεις κατηγορίες ethnic - world - jazz.

Πλέον παρέχεις τη μουσική σου δωρεάν μέσα από το προσωπικό σου κανάλι στο YouTube τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

Ναι, αυτό κάνω και θα συνεχίσω. Με γεμίζει μέσα μου αυτό. Το ότι η μουσική μου φτάνει στα αυτιά των θαυμαστών και ακροατών μου χωρίς να πληρώσουν είναι κάτι που γεμίζει την ψυχή μου. Μιλούσα για αυτό από πολύ παλιά.. Ήρθε η ώρα να γίνει πραγματικότητα. Ξέρω ότι δεν το κάνει αυτό σχεδόν κανείς στην παγκόσμια αγορά. Αλλά για μένα είναι πάνω από τα χρήματα όλο αυτό... Επίσης, με βαραίνει το ότι κάθε μέρα γράφω σχεδόν 10 καινούργια κομμάτια, την στιγμή που πιάσω το όργανο, τα οποία δεν μπορώ να τα βάλω στο συρτάρι. Τα βγάζω και τα δίνω στον κόσμο... Όταν βλέπω ότι στο Facebook παίρνουν από 200 έως 700 likes τότε νιώθω γεμάτος διότι η μελωδία μου μπήκε και θα μπαίνει σε τόσα διαφορετικά αυτιά μέρα με τη μέρα.

Η Jazz κiθαριστική σύνθεση πως προέκυψε; Είναι ή πρώτη φορά που σε ακούμε να χρησιμοποιείς ένα σκάφος (Jazz κιθάρα) και μάλιστα φαίνεται να είσαι εξοικειωμένος με το είδος αποδίδοντας τα αναμενόμενα.  

Η αλήθεια είναι ότι έπαιξα με τέτοια κιθάρα για πρώτη φορά στο Studio Sierra όπου η  παραγωγή ήταν μια χορηγία του κορυφαίου παραγωγού Άκη Γκολφίδη και της MIA LABORATORIES. Οφείλω πολλά στον κύριο Άκη.

 Ο Άκης Γκολφίδης με τον Μιχάλη Παούρη 

Ποια ήταν η ανταπόκριση; Είναι κάτι που έχεις σκοπό να το επαναλάβεις;

Η ανταπόκριση από τους fans ήταν αρκετά καλή διότι μου το ζητούν και πάλι. Θα το ξανακάνω σίγουρα και ίσως ένα ολόκληρο project. 

Πάμε τώρα στο φλέγων ζήτημα της βράβευσης σου στο Carnegie Hall. Απ'οτι φαίνεται έχεις πάρει με τη σειρά την κατάκτηση όλων των θεσμικών τίτλων που καταξιώνουν έναν καλλιτέχνη στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα, με πιο πρόσφατη αυτή της Αυστρίας στο Πανεπιστήμιο Μότσαρτ του Salzburg.

Στο Salzburg της Αυστρίας έγινε η απονομή σε μια από τις ιστορικότερες αίθουσες του κόσμου τη Wiener Saal και το πανεπιστήμιο Mozart γνωστό και ως Mozarteum. Ήταν μοναδικές στιγμές. Διαγωνιζόμενοι από όλες τις χώρες με τρομερό επίπεδο γνώσεων και τεχνικής. Ένιωσα φοβερά όταν έμαθα ότι βγήκα πρώτος. Ήταν κάτι σπουδαίο και συγκινητικό διότι το Μπουζούκι ήρθε πρώτο μέσα από τόσα όργανα που είναι αμιγώς του είδους αυτού. Διαγωνίστηκα με δικά μου κομμάτια Κλασσικής Μουσικής όπως το “Message for Mozart No. 1”, “Message for Mozart No. 2” & το “The Waltz of loneliness”. Όλοι οι υπόλοιποι όμως διαγωνίστηκαν σε γνωστά κλασσικά έργα. Εκεί ήταν και η μεγάλη διαφορά όπου με ρωτούσε ο κόσμος “Ποιος είναι ο συνθέτης αυτού του κομματιούΆ “ και τους έλεγα “Εγώ” και δεν το πίστευαν. Κάποιοι με ρώτησαν “Τι όργανο είναι αυτόΆ” τους εξηγούσα την ιστορία του και πραγματικά χαιρόμουν που έμαθαν για πρώτη φορά αυτό το όργανο με αυτή την πλευρά που εγώ το παρουσίασα. Ιστορικές στιγμές. Όχι επειδή είναι 1ο παγκόσμιο βραβείο μόνο αλλά επειδή αυτό γίνεται με αυτό το όργανο. Στην Κιθάρα στο πιάνο στο βιολί κλπ. έχουν υπάρξει εκατοντάδες βραβεία. Σε αυτό όμως το όργανο αυτά είναι τα πρώτα.

 

Ποιες είναι κατά σειρά οι διακρίσεις που οδήγησαν στην προγραμματισμένη για τις  4 Νοεμβρίου στην Νέα Υόρκη;

Αρχικά πήρα το 1ο Παγκόσμιο Βραβείο Κλασσικής Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στον διαγωνισμό The Muse Competition στον οποίο διαγωνισμό που απαγορεύτηκε ευγενικά η επόμενη συμμετοχή μου διότι μου είπαν ότι πήρα τη μεγαλύτερη βαθμολογία που δόθηκε ποτέ στον διαγωνισμό. Η κριτική επιτροπή αποτελούνταν από 30 - 35 καταξιωμένους κριτές - μουσικούς με συμμετοχές στις μεγαλύτερες συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου και όλοι έδωσαν την υψηλότερη βαθμολογία. Δηλαδή και οι 30 έδωσαν 25 βαθμούς. Βέβαια το “αστείο” είναι ότι εγώ το έμαθα πολύ πολύ αργότερα και δεν το πίστευα ότι είχε συμβεί κάτι τέτοιο και ρωτούσα επίμονα τον εξαιρετικό τσελίστα Χριστόφορο Μιρόσνικοφ “δηλαδή κάνεις δεν έβαλε 24,9Ά” και μου έλεγε “Οχι! Όλοι έβαλαν 25”. Πραγματικά ήταν κάτι φοβερό. Μια εβδομάδα μετά πηγαίνω στην Αυστρία όπως προανέφερα και στην προηγούμενη ερώτηση και τον Αύγουστο ενημερώθηκα για το σπουδαίο γεγονός του 1ου παγκόσμιου Βραβείου κλασικής μουσικής σε έναν από τους μεγαλύτερους διαγωνισμούς του πλανήτη που έχει βάση στη Νέα Υόρκη. Με κάλεσαν να παίξω στον κορυφαίο χώρο παγκοσμίως, να παραλάβω το βραβείο και να δώσω κονσέρτο, στο θρυλικό CARNEGIE HALL.

 

 

 

Απονομή του 1ου παγκόσμιου Βραβείου κλασσικής μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στον Μιχάλη Παούρη από τον κορυφαίο Τσελίστα Χριστόφορο Μιρόσνικοφ

Απονομή του 1ου παγκόσμιου Βραβείου κλασικής μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών 

 Απονομή του 1ου παγκόσμιου Βραβείου κλασσικής μουσικής στο Salzburg της Αυστρίας στην ιστορική αίθουσα Wiener Saal του πανεπιστημίου Mozarteum

Οδοιπορικό στο Salzburg της Αυστρίας. 1ο Παγκόσμιο Βραβείο Κλασσικής Μουσικής με Μπουζούκι.

Ποιο είναι ακριβώς το περιεχόμενο αυτής της τιμητικής βράβευσης, πως προκύπτει η τελική επιλογή και τι πραγματικά  σημαίνει για εσένα καλλιτεχνικά αλλά και προσωπικά;

Αυτή η βράβευση αφορά στη δεξιοτεχνία και  τη σύνθεση εν προκειμένω των Κλασσικών μου έργων διότι όπως σας ανέφερα όλοι διαγωνίστηκαν με κομμάτια άλλων συνθετών. Η τελική επιλογή γίνεται με κατάταξη μέσω της βαθμολογίας η οποία μένει κρυφή και μέσα από (αν δεν κάνω λάθος) έναν αριθμό συμμετεχόντων της τάξεως των 2.000 ανθρώπων από όλο τον κόσμο και από όλες τις ηλικίες. Εγώ ήρθα πρώτος στην κατηγορία άνω των 30. Για μένα καλλιτεχνικά σημαίνει ότι δεν με προδωσαν ποτέ τα “μεγάλα θέλω” που έχω για αυτό το όργανο και προσωπικά είναι κάτι το οποίο γεμίζει την ψυχή μου με μια μοναδικότητα. Αυτά είναι πράγματα που δεν είναι εύκολο να συμβούν καθημερινά. Όμως τα ζούμε. Σήμερα, τώρα, αύριο και θα το θυμόμαστε στο μέλλον. Ήταν χρέος μου να το κάνω αυτό διότι θα χρησιμεύσουν αυτά τα βήματα στη διαδρομή όλων που ασχολούνται με τη μουσική και θέλουν να κάνουν πράγματα… Πολλοί μου λένε “Η μουσική δεν είναι πρωταθλητισμός” και τους απαντώ “Η αφοσίωση όμως που χρειάζεται για να κάνεις Μουσική με το -Μ- κεφαλαίο, πρέπει να είναι η διπλάσια ενός πρωταθλητή.”. Αυτό λοιπόν σημαίνει για μένα. Ο μεγάλος σκοπός που φέρεις στην πλάτη τραβώντας με τις δυνάμεις σου μια χώρα να πάει ένα βήμα λίγο πιο μπροστά από ότι ήταν και είναι. 

Τι σημαίνει όλη αυτή η τελετή για τον πολιτισμό της Ελλάδος και πιο συγκεκριμένα τα κομμάτι αυτού που αφορά το μπουζούκ騨: Είναι η πρώτη φορά που το μπουζούκι παίζει κλασική μουσική αλλά και όπου βρίσκεται έναν τέτοιο χώρο.

Για την Ελλάδα βασικά σημαίνει ΠΟΛΛΆ άλλα δεν είναι τίποτα… Το αναφέρω αυτό διότι όπως σας ανέφερα έμαθα για τη διάκρισή μου τον Αύγουστο και το ανακοίνωσα τον Οκτώβριο. Θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί γιατί. Θα σας δώσω την απάντηση λοιπόν εδώ. Μέχρι σήμερα όπου απαιτούνταν, πλήρωνα εγώ ο ίδιος όλα τα έξοδα των ταξιδιών για να παραλάβω τα βραβεία μου. Σε αυτό όμως επειδή είναι ένα μακρινό και ακριβό ταξίδι, ζήτησα τη βοήθεια ανθρώπων που ανήκουν σε καίρια σημείου του σημερινού ελληνικού κράτους. Βρήκα μόνο πόρτες κλειστές. Καμία επαφή. Έτσι λοιπόν καθυστέρησα την ανακοίνωση του Βραβείου διότι ήθελα να δω βαθιά στις τσέπες μου αν μπορώ να το σηκώσω οικονομικά και να πάω. Πέρασε ο καιρός και βρέθηκε στο δρόμο μου, τον Οκτώβριο, ένας άνθρωπος που άκουσε τον προβληματισμό μου και μου είπε: “Μιχάλη, προχώρα. Εγώ είμαι εδώ.” και χαρακτηριστικά θυμάμαι “Μιχάλη μη το κουράζουμε.. Αυτό το ταξίδι έχει ένα κόστος. Πες μου, πόσαΆ” του απάντησα λέγοντας το ποσό και με κοίταξε με βλέμμα που έλεγε δεν είναι δυνατόν αυτό το ποσό να καθίσταται εμπόδιο για ένα τέτοιο επίτευγμα. Έτσι λοιπόν μου είπε: “Μιχάλη, πάρε αυτό και πήγαινε και φέρε το βραβείο εδώ.”. Το όνομα αυτού του ανθρώπου που με έφερε κοντά στο όνειρό μου είναι ο επιχειρηματίας Χρήστος Κοπελούζος μαζί με τη δισκογραφική του εταιρεία Aspect4Music. Μια εταιρεία που πραγματικά βλέπει στα μάτια τον καλλιτέχνη. Μια εταιρεία που παίρνω την ευθύνη προσωπικά για τον τρόπο που φέρεται στους άξιους ανθρώπους αυτής της χώρας που προσπαθούν να κάνουν κάτι αληθινό. Έτσι λοιπόν με τη βοήθεια του κ. Χρήστου φτάνω στο σημείο να κοιτώ στα μάτια το βραβείο που στις 4 Νοεμβρίου 2018 θα πάω να πάρω στη Νέα Υόρκη στον σπουδαιότερο χώρο του κόσμου το CARNEGIE HALL. Η ιστορικότερη στιγμή του Μπουζουκιού και μια από τις πιο σημαντικές στιγμές γενικότερα στην ελληνική μουσική ιστορία.

Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως εσύ διαγωνίστηκες με δικά σου έργα κλασσικής μουσικής και όχι με ήδη γνωστά έργα συνθέτων όπως οι Mozart, Bach.. Πες μας τις σκέψεις σου, την απόφαση αλλά και το συναίσθημα που σου προκαλεί αυτή σου η κίνηση.

Κατανοώ την ερώτηση διότι όντως είναι και ήταν ριψοκίνδυνη απόφαση να το κάνει κάποιος αυτό και ειδικά με ένα όργανο όπως το Μπουζούκι. Όμως αυτό ήθελε η ψυχή μου και με τη βοήθεια του Θεού δεν φοβήθηκα. Το έπραξα και φάνηκε εκ του αποτελέσματος ότι ήταν μια σωστή επιλογή όντας ριψοκίνδυνη.

  

Αναμένουμε λοιπόν πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό από την τελετή

Σίγουρα θα υπάρξει φωτογραφικό υλικό και οδοιπορικό βίντεο. Το μόνο που δεν υπόσχομαι είναι το βίντεο μέσα από το CARNEGIE HALL διότι εκεί οι κανόνες είναι αυστηροί και γενικώς είναι αρχή του χώρου να μην βιντεοσκοπείται. Όμως φωτογραφίες θα υπάρξουν σίγουρα. Επίσης το βράδυ της ίδια ημέρας της απονομής θα παίξω σε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά club της Νέας Υόρκης το DROM εορτάζοντας έτσι την απονομή του 1ου παγκόσμιου Βραβείου κλασσικής μουσικής. Από εκεί θα υπάρξει σίγουρα υλικό.

Ποια είναι λοιπόν τα άμεσα μουσικά σου σχέδια

Κοιτώ πάντα να ανακαλύπτω τρόπους όπου η Ελλάδα θα ανεβαίνει μέσα από τέτοιες διακρίσεις και συνεργασίες όπως έχω κάνει στο παρελθόν με μουσικούς παγκοσμίου φήμης και συγχρόνως θα προσπαθήσω συνεχίσω να δίνω τη μουσική μου δωρεάν στον κόσμο. Έρχεται το καινούργιο που βιβλίο 6ο στη σειρά και δουλεύω τον 13ο δίσκο μου με δικά μου κομμάτια ο οποίος είναι αφιερωμένος στο Μίκη Θεοδωράκη.

Τι μήνυμα θα ήθελες να αφήσεις στους ανθρώπους που παρακολουθούν το έργο σου αλλά και σε όσους έρχονται τώρα σε πρώτη επαφή με αυτό

Αρχικά σε όλους μου τους φανατικούς ακόλουθους των μουσικών μου γεγονότων, θα ήθελα να τους πω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και να υποκλιθώ στην αφοσίωση τους στο πρόσωπό μου διότι χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε η διάρκεια μιας πετυχημένης πορείας. Τους το οφείλω και προσπαθώ να τους το επιστρέφω δίνοντάς τους μουσική και συμβουλές μουσικές σε όποιον μου τις ζητά. Σε όσους φίλους έρχονται για πρώτη φορά κοντά μου τους υποδέχομαι με θέρμη και με χαμόγελο.

 

 

Το JazzBluesRock.gr όντας αρωγός των μουσικών εξελίξεων σου εύχεται καλή συνέχεια και εις ανώτερα!

 

Σας ευχαριστώ από καρδιάς. 

 

Σχολιάστε το άρθρο

Facebook
Twitter GooglePlus