jazz blues rock

Η φύση έχει την τάση να κρύβεται , ενώ  ότι πιο πολύτιμο έχει συχνά το κάνει ακόμα πιο δυσεύρετο! (Ακόμα και οι μεγαλύτερες σοφίες μπορεί να κρύβονται μέσα σε μικρά ποιήματα, με τον λυρισμό να υπερκαλύπτει συχνά τη γνώση που αυτά μπορεί να προσφέρουν!)  Όπως ένα διαμάντι καλυμμένο από λάσπη και εξωτερικά θολό δύσκολα το ξεχωρίζεις από ένα κομμάτι γυαλί, αλλά ακόμα πιο δύσκολα μπορείς να το βρεις! Με λίγη επεξεργασία, όμως, δεν «δυσκολεύεται» να δείξει τη λάμψη του!  Στην Ελλάδα, μέσα σε ένα έλος μουσικής μετριότητας και μια μόνιμη λάσπη επίκρισης προς καθετί μοναδικό, υπάρχουν μουσικά πολύτιμα πετράδια. Φτάνει απλά να «σκάψεις» λίγο παραπάνω και να τα αναζητήσεις, έχοντας πάντα τα αυτιά ανοιχτά και τον νου σε εγρήγορση! 

Αλλά τι μπορεί να κάνει ένα συγκρότημα που παίζει rhythm 'n' blues να είναι τόσο ξεχωριστό, ώστε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό; Ως γνωστόν οι νότες δεν «πολυσκαμπάζουν» από γεωγραφία και μπορεί να τις βρει κανείς ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη. Αλλά για το συγκρότημα, του οποίου τα μέλη διαμένουν στα χωριά Μαλεσίνα και Μαρτίνο του νομού Φθιώτιδας, χαρακτηριστικό της μοναδικότητάς τους δεν αποτελεί μόνο ο εκτός πόλεως τόπος διαμονής τους. Ξεχωριστός είναι και ο ήχος τους, ταξειδιάρικος και ταξειδεμένος, σαν τις νότες που ταξίδεψαν, ανταποκρινόμενες στο κάλεσμά τους! Θυμίζει περισσότερο μια διήγηση ενός μπλουζίστα για μακρινά και άγνωστα μέρη, που με την βραχνάδα της φωνής του εύκολα καταφέρνει να «παγιδεύσει» την προσοχή σου. Οι ίδιοι οι  Small Blues Trap μιλώντας για τον ήχο τους αναφέρουν ότι «αναμιγνύουν το πάθος τους για τα blues - που είναι και το πρωτογενές υλικό των συνθέσεών τους - με στοιχεία από άλλα μουσικά ιδιώματα», δημιουργώντας έτσι έναν εξαιρετικά προσωπικό ήχο που σύμφωνα με τους κριτικούς, είναι αναγνωρίσιμος και μοναδικός, και δεν έχουν και άδικο!

Συγκεκριμένα, οι Small Blues Trap δημιουργήθηκαν τον Αύγουστο του 2004 απλά και μόνο «από την ανάγκη τριών ανθρώπων να εκφράσουν από κοινού τις μουσικές τους ανησυχίες», όπως δηλώνουν και οι ίδιοι. Αυτοί οι τρεις άνθρωποι με την κοινή ανάγκη μουσικής έκφρασης και πειραματισμού είναι ο Παύλος Καραπιπέρης (φωνή, φυσαρμόνικα, steel guitar) , ο Παναγιώτης  Δάρας (κιθάρα) και ο Λευτέρης Μπέσιος (μπάσο). Δύο  μήνες μετά από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής τους έχουν έτοιμο και το πρώτο τους demo, το οποίο μεταξύ των cover τραγουδιών έχει και τρία δικά τους τραγούδια. Μέχρι να πιάσει η άνοιξη του επόμενου έτους, έχουν ηχογραφήσει, ως τρίο, το πρώτο τους album, το ''Our Trap'’. Με το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό του ''Virtual Studio'', στον οποίο συμμετείχαν με τα ''They Say I Sing Like Wolf'' και ''Three Lies',  προστίθεται και ο  Γιώργος Πούλος στα κρουστά. Ξεκινούν ως πλήρης μπάντα, τις ζωντανές εμφανίσεις τους  σε όλη την Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 2007, την θέση στα ντραμς παίρνει ο Στάθης Ευαγγελίου.

Συμμετέχουν σε δύο συλλογές και την άνοιξη του 2010 κυκλοφορεί το album "Red Snakes & Cave Bats" στο οποίο παρουσιάζουν 12 δικά τους τραγούδια και μία διασκευή στο "Buy A Dog" του Ηλία Ζάϊκου. Τον Φεβρουάριο του 2013 κυκλοφορεί το καινούριο τους album με τίτλο "The Longest Road I Know" το οποίο περιλαμβάνει 10 καινούρια δικά τους τραγούδια, σε 4 από τα οποία προστίθενται και τα φωνητικά  της Γεωργίας Συλλαίου. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν να κάνουν ακόμα πιο απολαυστικό το μουσικό ταξείδι, στο οποίο εύκολα μας παρασέρνουν, στήνοντας μια μικρή rhythm 'n' blues παγίδα!

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, που ο Δημήτρης Επικούρης έγραψε το βιβλίο «15 σταγόνες βροχής σε έναν ωκεανό από μπλουζ ιστορίες» ακούγοντας τη μουσική του Παύλου Καραπιπέρη. Και οι δικές του λέξεις, όπως τις απεύθυνε στη «φωνή» της μπάντας είναι ίσως ο καλύτερος επίλογος:  «Εύχομαι ολόψυχα να εξακολουθήσεις να σεργιανάς εκεί που μιλάνε μονάχα οι ψυχές ανθρώπων ατόφιων και ιερών. Εύχομαι να συνεχίσεις να ονειρεύεσαι όπως όλοι εμείς που αποφασίσαμε πως μιας και βρεθήκαμε στη ζωή, είναι καλύτερα να πολεμάμε μάταια απ' το να ζούμε μάταια». (http://www.jazzbluesrock.gr/15_stagone_vroxis_se_enan_okeano_apo_blues_istories_428). Τα μέλη της όμως απλά εύχονται να έχουν υγεία, να κρατηθεί η φιλία τους, αλλά και η μπάντα ζωντανή και πάνω απ' όλα… το ψυγείο τους να έχει πάντα μπύρες!

Επιμέλεια κειμένου: Maria Florokapi