jazz blues rock

Υποψήφια για 6 Όσκαρ

Καλύτερης Ταινίας, Α’ Γυναικείου Ρόλου για τη Saoirse Ronan, Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη Florence Pugh, Διασκευασμένου Σεναρίου για την Greta Gerwig, Κουστουμιών, Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής για τον Alexandre Desplat

Διαχρονική, Hollywood Reporter

Υπέροχη, συναισθηματική, αστεία, Guardian

Δεξιοτεχνικές ερμηνείες, φιλόδοξη αφήγηση, IndieWire

Εκθαμβωτικό καστ, The New York Times

Μικρές Κυρίες

Το πολυδιαβασμένο κλασικό μυθιστόρημα της Louisa May Alcott βρίσκει την ιδανική κινηματογραφική μεταφορά του από την ταλαντούχα δημιουργό Greta Gerwig (υποψήφια για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για το περίφημο Lady Bird), που έχει αποσπάσει έξι υποψηφιότητες για τα φετινά Όσκαρ, στις πιο σημαντικές κατηγορίες του θεσμού.

Τις πολυαγαπημένες αδελφές March ενσαρκώνει ένα καθηλωτικό καστ που περιλαμβάνει τις Saoirse Ronan (Lady Bird) ως Jo, Emma Watson (ταινίες Harry Potter) ως Meg, Florence Pugh (Lady Macbeth) ως Amy και Eliza Scanlen (TV Sharp Objects) ως Beth. To ταξίδι προς την ενηλικίωση των τεσσάρων αδελφών συνοδεύουν o Timothée Chalamet (Call Me By Your Name) ως Laurie, η Laura Dern (TV Big Little Lies) ως Marmee και η Meryl Streep (The Devil Wears Prada) ως Θεία March.

Η Greta Gerwig προσεγγίζει την ιστορία με αέρα ανανέωσης, αντλεί έμπνευση από την αλληλογραφία της συγγραφέως και επεμβαίνει στη γραμμική αφήγηση του μυθιστορήματος, παρουσιάζοντας μία πιο μοντέρνα και τολμηρή εκδοχή που τιμά το αριστουργηματικό βιβλίο, αναδεικνύοντας όλους τους λόγους που κάνουν τη σχέση μεταξύ του κοινού και των αδελφών March διαχρονική.

Το εγχείρημα έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία, εξασφαλίζοντας στην Greta Gerwig υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου, ενώ η πρωταγωνίστρια Saoirse Ronan είναι υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και η Florence Pugh υποψήφια για Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου. Η ενδυματολόγος της ταινίας οσκαρική Jacqueline Durran  (Anna Karenina) είναι επίσης υποψήφια, όπως και ο κατά ήμισυ Έλληνας συνθέτης και ήδη οσκαρικός Alexandre Desplat (Η Μορφή του Νερού).

Σύνοψη

H ενήλικη πια και ανερχόμενη συγγραφέας Jo March αναπολεί περιστατικά από τη συναρπαστική ζωή με τις αδελφές της Meg, Amy και Beth.

Διάρκεια: 135’

6 Φεβρουαρίου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

Visit

1. Instagram: https://www.instagram.com/feelgood_entertainment/
2. Twitter: https://twitter.com/FeelgoodEntment
3. Fb: https://www.facebook.com/feelgoodentertainment.gr/
4. Youtube: https://www.youtube.com/Feelgoodentertainment

Δυνατές Κυρίες

Οι Μικρές Κυρίες της Louisa May Alcott έχουν ζωντανέψει με αμέτρητους διαφορετικούς τρόπους μέσα στα χρόνια. Είναι ένα βιβλίο απαράμιλλο στο πώς απεικονίζει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα φιλόδοξα κορίτσια, αλλά και την παρηγοριά που δίνει αυτή η φιλοδοξία, μία εσωτερική δύναμη που αντιστέκεται στα πρέπει και φέρνει τελικά την επιβράβευση. Είναι ένα βιβλίο που διαβάσαμε όταν ήμασταν παιδιά, όταν οι δυνατότητες είναι απεριόριστες και δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που μπορεί να μας συγκρατήσει. Επιστρέφουμε σε αυτή την ιστορία ως νεαροί ενήλικες, όταν οι δυσκολίες της ώριμης ζωής και της κοινωνίας αρχίζουν να μας διαμορφώνουν. Κάποια στιγμή, ως μεγαλύτεροι αναγνώστες, επιστρέφουμε ξανά με τη γλυκόπικρη νοσταλγία του τι σημαίνει να είσαι νέος και τολμηρός. Η απεριόριστη δύναμη του βιβλίου είναι το μοναδικό του κάλεσμα να προσπαθούμε σε διάφορες πτυχές της ζωής, όπως η οικογένεια, τα χρήματα, ο έρωτας, η ελευθερία και η ελπίδα να είμαστε 100% ο εαυτός μας, δημιουργώντας τη δική μας μοναδική ιστορία.

Αυτή η βαθιά προσωπική, γεμάτη ζωή ιδέα των Μικρών Κυριών είναι κάτι που η σεναριογράφος/σκηνοθέτιδα Greta Gerwig ήθελε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Η δημιουργός προσέγγισε το υλικό αποφασισμένη να αιχμαλωτίσει τη συναρπαστική και επική φύση του έργου της Alcott, μέσα από μια ανεπιτήδευτη, αφοπλιστική και συναισθηματική οικειότητα.

Όπως κάθε αναγνώστης ερμηνεύει το μήνυμα της ιστορίας, έτσι και η Gerwig βάζει την προσωπική της σφραγίδα. Το μυθιστόρημα αρχικά κυκλοφόρησε σε δύο μέρη, το πρώτο επικεντρωμένο στην ανέμελη παιδική ηλικία των αδελφών και το δεύτερο στις σκληρές αλήθειες της ενήλικης ζωής. Η Gerwig αποσυναρμολογεί το βιβλίο, πηγαινοέρχεται ανάμεσα στα δύο μισά, με όχημα την ιστορία της Τζο. Με τη ρευστή αυτή χρονική προσέγγιση, η ταινία ταξιδεύει το κοινό μέσα από αναμνήσεις, στιγμές, μοιραία περιστατικά και επιλογές που διαμορφώνουν τις αδελφές -την ανεξάρτητη συγγραφέα Τζο, την τρυφερή και καλλιτεχνική φύση Meg, την εύθραυστη και ανοιχτόκαρδη μουσικό Beth, την έξυπνη και φιλόδοξη ζωγράφο Amy. Παρακολουθούμε την πορεία τους στην ενήλικη ζωή, καθεμία διαφορετική, αλλά όλες ενωμένες μέσα από τον αδελφικό δεσμό.

Η εικόνα που αναδύεται δείχνει τέσσερις γυναίκες που αντιμετωπίζουν το παρελθόν με τρυφερότητα. Πρόκειται για έναν κόσμο όπου η καθημερινότητα των τεσσάρων γυναικών έχει μεγάλη σημασία- οι ανακαλύψεις τους, οι θυσίες, ο θυμός, οι οικονομικές και καλλιτεχνικές ανησυχίες. Τι σημαίνει να παίρνεις τα ηνία της ζωής σου όταν συμβαίνουν τόσα πολλά ανεξέλεγκτα περιστατικά; Και πώς τα αντιμετωπίζουν τέσσερεις αδελφές με διαφορετικά όνειρα;

Αυτά τα ερωτήματα φέρνει η Gerwig στην επιφάνεια σε ένα οπτικά καθηλωτικό φιλμ που αντλεί έμπνευση από το έργο τολμηρών καλλιτεχνών που άλλαξαν τον τρόπο που έβλεπαν οι άνθρωποι τον κόσμο την εποχή της Alcott. Τα ερωτήματα μοιάζουν σύγχρονα, όπως τα χρήματα σε αντίθεση με την τέχνη, ο έρωτας σε αντιπαράθεση με την προσωπική ικανοποίηση, τα ιδανικά σε αντίθεση με την πραγματικότητα, η αγάπη για την οικογένεια σε αντιπαράθεση με το να βρίσκεις τη δική σου φωνή.

Η Gerwig διάβασε τις Μικρές Κυρίες τόσες πολλές φορές όταν ήταν παιδί που δεν θυμάται την πρώτη φορά. Ένιωσε έντονη ταύτιση με την Jo March, το αγοροκόριτσο που ήθελε να γίνει συγγραφέας παλεύοντας ενάντια στο κατεστημένο για να γίνει η γυναίκα που φανταζόταν. Η Jo είναι για την Gerwig λιγότερο ένα επινοημένο πρόσωπο και περισσότερο μια χαρισματική μέντορας. Ήταν το κορίτσι που ήξερε τι ήθελε. Να είναι πιο ελεύθερη. Να δημιουργεί. Να ξεπερνάει όλα αυτά που δεν επιτρέπονται και να δίνεται ολοκληρωτικά στους αγαπημένους της.

«Οι Μικρές Κυρίες είναι κομμάτι μου από πάντα» λέει η Gerwig. «Δεν υπήρξε περίοδος που να μην ξέρω ποια είναι η Jo March,  ήταν πάντα το κορίτσι μου, το πρόσωπο που ήθελα να είμαι, το πρόσωπο που έλπιζα να είμαι».

Η δημιουργός παραμένει πιστή στο πνεύμα του βιβλίου, αλλά αναδομεί το μυθιστόρημα με έναν κινηματογραφικό τρόπο, αλλάζοντας τη γραμμική αφήγηση, μετατρέποντας τα γεγονότα σε αναμνήσεις και δημιουργική έμπνευση. Προσκαλεί το κοινό να εμπλακεί με τις αδελφές, όταν είναι πια είναι ενήλικες και αναπολούν το παρελθόν, δίνοντας τροφή στη γραφή της Jo.

«Κάθε φορά που διαβάζω το βιβλίο, αλλάζει» παρατηρεί η Gerwig. «Στην αρχή το γνώρισα μέσα από την άνεση της παιδικής ζωής και μετά νέα κομμάτια ξεπήδησαν. Όταν άρχισα να γράφω το σενάριο, ήταν ξεκάθαρο ότι οι ενήλικες εκδοχές των αδελφών είναι οξυδερκείς και συναρπαστικές, γιατί προσπαθούν να καταλάβουν πώς μπορούν να τιμήσουν την ατρόμητη νεότητα τους».

Η Gerwig έκανε ενδελεχή έρευνα, διαβάζοντας την αλληλογραφία και τις σημειώσεις της συγγραφέως, για να αντλήσει μία οπτική της πραγματικής της ζωής και να δώσει στην κινηματογραφική μεταφορά μία εκπληκτική, σύγχρονη φωνή. Για παράδειγμα, η πραγματική Alcott έγραψε: «Είχα πολλά προβλήματα, οπότε γράφω ευχάριστες ιστορίες». Στην ταινία, η Marmee λέει: «Είμαι θυμωμένη σχεδόν κάθε μέρα της ζωής μου».

Πάντα θεωρούνταν επικίνδυνο για τις γυναίκες να χαράξουν ένα πιο προσωπικό μονοπάτι, όπως η ενασχόληση με τις τέχνες. Αυτός ήταν ο λόγος που η Gerwig ένιωσε τόσο κοντά στην Jo. «Είναι ένα επαναστατικό πνεύμα που δίνει ελπίδα για μια ζωή πέρα από τις επιταγές του φύλου, που ισχύουν ακόμα» λέει η Gerwig. «Είναι ένα κορίτσι με αγορίστικο όνομα που θέλει να γράφει, είναι φιλόδοξη και θυμωμένη και πολλά άλλα με τα οποία ταυτιζόμαστε. Μας επέτρεψε να είμαστε ελεύθερες».

Η Gerwig ήθελε να αποδώσει φόρο τιμής στην άγνωστη ιστορία της οικονομικής επιτυχίας της Alcott. Ήθελε να τονίσει ότι την εποχή της Alcott, μια εποχή με πολέμους και ανισότητες, υπήρχαν φωτεινές ιδέες, ελεύθερα πνεύματα και  ενέργεια για αλλαγή. Σε αυτό το κλίμα, η Alcott ξεπέρασε τα κοινωνικά εμπόδια και χάραξε το δικό της μονοπάτι, έχοντας τον έλεγχο των πνευματικών της δικαιωμάτων σαν μία J.K. Rowling της εποχής της, χτίζοντας ένα όνομα για τον εαυτό της, πέρα από έναν καλό γάμο και μία γερή κληρονομιά.

Όλα αυτά προσέλκυσαν ένα εκπληκτικό καστ που περιλαμβάνει τις Saoirse Ronan, Emma Watson, Eliza Scanlen, Florence Pugh, Laura Dern και τη Meryl Streep. 

«Η ιστορία μου φαίνεται πιο σύγχρονη από ποτέ» λέει η Ronan, που υποδύεται την Jo, «γιατί εξερευνά πώς οι νέες γυναίκες βρίσκουν την αυτοπεποίθηση να πάρουν τον δρόμο τους. Είναι μια ιστορία που αλλάζει ανάλογα με τη δική σου φάση στη ζωή. Μπορείς να είσαι η Amy για πολλά χρόνια, μετά ξαφνικά είσαι η Jo, μετά η Meg, μετά η Marmee. Βρίσκεις τον εαυτό σου σε όλες τους».

«Είναι μια ιστορία για την ταυτότητα και δεν υπάρχει κάτι πιο μοντέρνο» προσθέτει η Dern, που υποδύεται τη Marmee. «Ακόμα παλεύουμε σήμερα για το ποιες είμαστε και πώς να είμαστε αληθινές. Η Louisa May Alcott έγραψε για αυτά τα θέματα 150 χρόνια πριν. Όρισε τη δύναμη ως ανεξαρτησία, τέχνη και φιλοδοξία, αλλά και γάμο και μητρότητα. Η Greta προσκαλεί το κοινό να ενστερνιστεί αυτή την ιδέα».

Η Eliza Scanlen, που παίζει την Beth,  δίνει μια άλλη οπτική. «Επιβεβαιώνει ότι τα συναισθήματα της παιδικής ηλικίας είναι το ίδιο πολύπλοκα και σημαντικά με αυτά που νιώθουμε αργότερα στη ζωή, κάτι που δεν γίνεται συχνά».

Πράγματι, η Gerwig προσέγγισε την ταινία, ανακατεύοντας την ιστορία, μέσα από δύο αφηγήσεις, με τους ενήλικους χαρακτήρες να ζουν παράλληλα με τις παιδικές εκδοχές τους. «Πάντα περπατάμε δίπλα στις νεότερες εκδοχές μας. Ήθελα αυτή την ένταση -αυτό συνέβη ή έτσι το θυμούνται; Αυτό συνέβη ή έτσι το έγραψε;».

Μικρές και Μεγάλες Κυρίες

Jo/Saoirse Ronan

Η Jo March είναι ο πιο επιδραστικός χαρακτήρας της Louisa May Alcott. Ένας σπάνιος επινοημένος χαρακτήρας που έγινε παγκόσμια ηρωίδα, δίνοντας έμπνευση σε νεαρές γυναίκες που ήθελα να ζήσουν μία ζωή καλλιτεχνικής έκφρασης. Η ίδια η συγγραφέας διάλεξε τη συγγραφή για να αποκτήσει την οικονομική ανεξαρτησία της και να εκφράσει το ελεύθερο πνεύμα της.

Ο ρόλος χρειαζόταν μία αντίστοιχη ηθοποιό, που η Gerwig δεν δυσκολεύτηκε να εντοπίσει. Έχοντας ήδη συνεργαστεί μαζί της, η δημιουργός ήξερε ότι η Ronan  θα ενσάρκωνε ιδανικά την προσωπικότητα της Jo, το πνεύμα της, τη σκέψη της.

«Είναι μία ιδιοφυία, δεν ξέρω πώς το κάνει. Νιώθω ευλογημένη που έχει συνεργαστεί μαζί μου δύο φορές» λέει η δημιουργός για τη Ronan.

H Ronan λέει ότι το να αναλάβει έναν τόσο αγαπημένο και τόσο οικείο στο αναγνωστικό κοινό χαρακτήρα ήταν συναρπαστικό και γεμάτο προκλήσεις. To δύσκολο ήταν να φτάσει πέρα από ένα σκαρίφημα δυναμισμού και να δώσει πνοή σε ένα ρεαλιστικό πρόσωπο με αμφιβολίες και σύγχυση, όπως συμβαίνει στους ταλαντούχους ανθρώπους που διψάνε για αλλαγή. Αυτό σήμαινε ότι προσέγγισε την Jo σαν μία σύγχρονη γυναίκα, πρωτοποριακά μοντέρνα πριν καν γίνει αντιληπτό το σύνθετο θέμα της ταυτότητας που μας απασχολεί μέχρι σήμερα.

«Η Jo μοιάζει με σύγχρονα κορίτσια που βλέπεις σήμερα» λέει η Ronan. «Και η Greta την ήθελε να είναι πιο σύγχρονη από τα άλλα κορίτσια της ταινίας στον τρόπο που κινείται και ειδικά στον τρόπο που μιλάει. Το να βρεθεί ο τρόπος που μιλάει κάποιος, είναι το παράθυρο για τον χαρακτήρα και η φωνή της Jo έχει ένα χαλαρό, μοντέρνο άκουσμα».

Αν υπάρχει κάτι παραδοσιακό στον χαρακτήρα της Jo, είναι η απαράβατη αφοσίωση της στην οικογένεια. Η ίδια η πνοή της δημιουργικής της ζωής είναι η επιθυμία της να διευκολύνει οικονομικά την οικογένεια της εκδίδοντας ιστορίες. «Η Jo ζει και αναπνέει για την οικογένεια της. Οι αδελφές της και η μητέρα της είναι όλος της ο κόσμος, κυριολεκτικά. Έχουν δημιουργήσει ένα είδος φωλιάς στο σπίτι τους. Είναι το σύμπαν της» εξηγεί η Ronan. «Όταν είναι μαζί τους, νιώθει σιγουριά, είναι εξωστρεφής και δημιουργική. Όταν είναι με αγνώστους, γίνεται επιφυλακτική. Δύο πράγματα τη φέρνουν κοντά στον εσωτερικό της κόσμο: το γράψιμο και οι αδελφές της».

Η Ronan απόλαυσε ιδιαίτερα τον γρίφο του να υποδυθεί μία συγγραφέα της οποίας οι πιο έντονες χαρές, απογοητεύσεις και υπερβάσεις συμβαίνουν συχνά μέσα στο μυαλό της. «Εκτός από την οικογένεια της, το γράψιμο είναι ο μόνος τρόπος που η Jo αντιλαμβάνεται τον κόσμο» παρατηρεί η Ronan. «Νιώθει την ανάγκη να γράφει μέρα και νύχτα. Ακόμα και όταν δεν το βλέπει σαν καριέρα, γιατί δεν είναι κάτι ρεαλιστικό για τα κορίτσια της εποχής, είναι μεγάλο κομμάτι του εαυτού της και πάντα το κουβαλάει. Μέσα από τη γραφή βρίσκει την αυτοπεποίθηση της».

Η αναπαράσταση της ατμόσφαιρας στο σπιτικό των March ήταν πηγή έμπνευσης για τη Ronan. «Μου αρέσει ο μποέμικος τρόπος ζωής τους, όπου νιώθουν άνετα να δημιουργούν και να εκφράζονται μέσα από τη δουλειά τους. Είναι απίστευτα ανοιχτές η μία στην άλλη» λέει η ηθοποιός.

Αυτή η όμορφη συμβίωση ανάμεσα στις τέσσερις αδελφές και τη Marmee  είναι κάτι που δεν μπορεί να αντικαταστήσει όταν μπαίνει στην ενήλικη ζωή. Οι ανορθόδοξες επιλογές στην προσωπική της ζωή είναι κάτι που μελέτησε η Ronan. Από τη μία υπάρχει το ξεμυαλισμένο αγόρι της διπλανής πόρτας, ο Laurie που είναι ο κολλητός της, από την άλλη υπάρχει ο συναρπαστικός και ψυχρός καθηγητής Friedrich Bhaer.

«Η Jo έχει μία πολύπλοκη σχέση με τον έρωτα και το ρομάντζο» σημειώνει η Ronan. «Με τον Laurie, αναζητά να παραμείνει για πάντα σε αυτή την αγνή, πλατωνική σχέση που έχουν δημιουργήσει οι δυο τους από παιδιά. Ο Friedrich εκπροσωπεί κάτι άλλο στα μάτια της. Μία νέα ζωή και αποδοχή στον κόσμο της διανόησης. Παρ΄όλα αυτά πιστεύω ότι η Jo συνειδητοποιεί τα ρομαντικά αισθήματα της για τον Friedrich όταν που επιστρέφει σπίτι εξαιτίας της αρρώστιας της Beth. Η Jo είχε ορκιστεί να μην παντρευτεί, να μην δώσει κανένα κομμάτι του εαυτού της».

Η Ronan  συμπεραίνει: «Η μεγαλύτερη ιστορία αγάπης στη ζωή της είναι η σχέση της με τις αδελφές και τη μητέρα της. Ο παλμός της ιστορίας χτυπάει όταν αυτές οι τέσσερις νεαρές βρίσκουν το πάτημα τους, κάνουν αυτό που θέλουν και συνδέονται».

Meg/Emma Watson

Η πιο μεγάλη από τις αδελφές, η Meg είναι η πιο μητρική, μία τελειομανής γυναίκα που ξέρει ακριβώς τι θέλει και ποια είναι. Αυτό είναι κάτι που ενθουσίασε την Emma Watson. «Ήταν πολύ σημαντικό για μένα ότι η ανάγκη της να είναι μητέρα και σύζυγος εκφράζει μία φεμινιστική επιλογή» εξηγεί η Watson. «Υπάρχει η άποψη ότι για να είσαι φεμινίστρια πρέπει να απορρίπτεις τον γάμο. Αλλά η ένωση με τον σύζυγο είναι αυτό που επιθυμεί η καρδιά της Meg. Είναι αυτό που λέει στην Jo τη μέρα του γάμου της: επειδή τα όνειρα σου είναι διαφορετικά από τα δικά μου, δεν σημαίνει ότι είναι ασήμαντα».

Η Gerwig προσθέτει: «Η Meg θέλει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει δεύτερες σκέψεις σε σχέση με έναν πλούσιο γάμο. To πώς η Meg έκανε επιλογές στη ζωή της, είναι κάτι που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στη δεύτερη ανάγνωση του βιβλίου».

H ευκαιρία να δούμε πώς εξελίσσεται η ζωή της Meg με τον δουλευταρά καθηγητή John Brooke μετά τον γάμο είναι κάτι που συνεπήρε τη Watson. «Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις γυναίκες να παντρεύονται και μετά να τελειώνει η ιστορία, οπότε βλέπουμε τη Meg να ζει σαν μητέρα και σύζυγος, προσπαθώντας να καταλάβει πώς να διατηρήσει τη σχέση ζωντανή» λέει η Watson. « Η πραγματικότητα ωθεί τη Meg    στα όρια της. Αναρωτιέται αν υπάρχει καλό τέλος, αν η αγάπη κρατάει για πάντα. Τη βλέπουμε να παλεύει για τα όνειρα της, γιατί τα καλά πράγματα στη ζωή πρέπει να τα κερδίζουμε».

Η Meg  ελκύεται από τη γενναιόδωρη και τρυφερή πλευρά του John. «Ο John  αναλαμβάνει σε εποχές κρίσης, κάνει όλα τα απαραίτητα και έτσι κερδίζει τον σεβασμό της Meg. Επιλέγει έναν άντρα που δίνει το παρών» προσθέτει η Watson.

Ο James Norton, που παίζει τον Brooke, θυμάται πώς δέθηκε με τη Watson. «Η Greta  ήθελε να σκαλίσει αυτόν τον γάμο παραπάνω» λέει. «Αποφασίσαμε όλοι μαζί ότι είναι καλή ιδέα να γράψουμε οι ίδιοι τους γαμήλιους όρκους. Εκτεθήκαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».

Η Watson λέει για τους όρκους της: «Η Meg  αναφέρει ότι θέλει να τον παντρευτεί γιατί φρόντισε τον πατέρα της, τη μητέρα, τις αδελφές και την ίδια. Αυτά είναι σημαντικά για εκείνη και ενώ η Jo τον βρίσκει βαρετό, ο τρόπος που στηρίζει την οικογένεια της καθημερινά έχει μεγάλη αξία για τη Meg».

Beth/Eliza Scanlen

Η πιο εσωστρεφής και εύθραυστη αδελφή από τις τέσσερις, μία παθιασμένη μουσικός, της οποίας η ζωή άλλαξε για πάντα μετά από μία κρίση οστρακιάς. Είναι ο χαρακτήρας που αφήνει ένα βαθύ σημάδι σε κάθε αναγνώστη. Τον ρόλο αναλαμβάνει η Eliza Scanlen. «Η Beth περνάει δύσκολα, αλλά είναι εξίσου φιλόδοξη. Γιατί όχι; Είναι μια από τις αδελφές March. Έχει τα δικά της όνειρα και ήθελα να το εκφράσω αυτό. H Beth είναι σαν την Emily Dickinson για μένα. Κάποια που καταλαβαίνει σε βάθος τη στόφα του κόσμου χωρίς καν να φεύγει από το σπίτι της» λέει η Gerwig.

«Η Beth είναι πολύπλοκος χαρακτήρας» λέει η Scanlen. «Σε σύγκριση με τις αδελφές της, είναι ντροπαλή, αλλά έχει μια ήρεμη ενέργεια και δύναμη με την οποία νιώθω οικεία. Όλοι έχουμε μια μείξη εσωστρέφειας και εξωστρέφειας και ελπίζω η ταινία να δώσει την ευκαιρία στο κοινό να εκτιμήσει τους εσωστρεφείς ανθρώπους σαν κάποιους που έχουν να πουν κάτι. Οπότε, ήταν συναρπαστικό να βρω τη δύναμη στην ησυχία, την ευγένεια και τη βαθιά σκέψη».

Η Scanlen αναγνωρίζει ότι η Gerwig βοήθησε τις ηθοποιούς να μπουν στις ζωές των αδελφών  March. «Η Greta αγαπά πολύ το θέατρο και έτσι δημιούργησε μία αίσθηση οικογένειας, όπου υπάρχουν διαφωνίες, θυμός και φωνές. Σέβεται το πώς η παιδική ηλικία σχημάτισε τις ζωές τους και δεν φοβάται να δείξει την κακία που μπορεί να εκφράσουν οι αδελφές μερικές φορές, ακόμα και όταν εμπνέουν η μία την άλλη».

Μία από τις πιο δυνατές επιδράσεις που έχει η Beth είναι ότι φέρνει την οικογένεια ξανά κοντά. «Το να μεγαλώνεις έχει μια θλίψη και είναι δύσκολο να βλέπεις τις αδελφές να παίρνουν διαφορετικούς δρόμους» λέει η Scanlen. «Αλλά είναι τόσο όμορφο να τις βλέπεις να ενώνονται ξανά. Έχω μία δίδυμη αδελφή, η αγάπη μου για εκείνη είναι απεριόριστη όπως και αυτή που έχουν οι τέσσερις αδελφές του βιβλίου».

Amy/Florence Pugh

Η πιο νεαρή αδελφή, η Amy, είναι η πιο αμφιλεγόμενη. Δύσκολη και καμία φορά σκέτο πειραχτήρι, κάνει του κεφαλιού της πιο πολύ από τις υπόλοιπες. Στην ταινία, θα δούμε ένα πολύ διαφορετικό πορτρέτο της Amy. Βλέπουμε κάποια που ξέρει τι θέλει, που θέλει να γίνει σπουδαία καλλιτέχνης, αλλά πρέπει να συμφιλιωθεί με το γεγονός ότι είναι απλώς καλή. Αυτή η Amy συνεχίζει να είναι αγύριστο κεφάλι, πολύ έξυπνη και αξιοθαύμαστη.

Στον ρόλο της Amy θα δούμε τη Florence Pugh, που βρήκε τον χαρακτήρα σαγηνευτικό και ψυχολογικά σύνθετο. «Η Amy είναι γνωστή ως το κακομαθημένο στερνοπαίδι, γιατί είναι προκλητική και αποζητά έρωτες και πλούτη» λέει η Pugh. «Αυτό που με ενδιέφερε ήταν ότι είναι μια καλλιτέχνης που θέλει να δώσει τον καλύτερο εαυτό της, αλλιώς δεν θα το κάνει. Στο σενάριο της Greta μου άρεσε πολύ που βλέπεις την προσπάθεια της να λάμψει, αλλά και το πόσο ανθρώπινη είναι όταν αποτυγχάνει. Ίσως μοιάζουμε πιο πολύ στην Amy πάρα στην Jo».

H σχέση ανάμεσα στην Amy και την Jo είναι επιβαρυμένη με ανταγωνισμό και ζήλεια. Περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν η Amy ερωτεύεται τον Laurie,  που έχει ήδη ενδιαφερθεί για την Jo. Η Pugh επισημαίνει ότι η επιθυμία της Amy  για τον Laurie είναι εντελώς αυθεντική. «Όλοι έχουμε νιώσει τον πόνο του να ερωτευόμαστε κάποιον που δεν το ξέρει. Το να παντρευτεί τον άντρα που αγαπούσε την αδελφή της είναι τελείως παράξενο, αλλά ίσως ήταν και το σωστό».

Είναι αυτή η αληθινή και άνευ όρων αγάπη που ωριμάζει τον Laurie. Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα και η πρόταση γάμου στην Jo ήταν εφηβική υπόθεση. Η μετέπειτα σχέση του με την Amy είναι η αγάπη ενός ενήλικα που έχει μάθει να αγαπάει τον εαυτό του. Ο Laurie που επιστρέφει από την Ευρώπη είναι ένας διαφορετικός άντρας από το αγόρι που έφυγε.

Η Pugh ένιωσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον δεσμό μεταξύ τους που αντέχει διάφορες δοκιμασίες. «Ο αδελφικός δεσμός είναι τα πάντα στην ιστορία. Καμία φορά υποστηρίζουν η μία την άλλη, άλλες φορές απεχθάνεται η μία την άλλη, όλα  τα αισθήματα είναι αληθινά» λέει η Pugh.

Για τη Ronan η εκδοχή της Pugh  άλλαξε τον τρόπο που βλέπει τον χαρακτήρα της Amy. «Η Florence έκανε κάτι που κανείς δεν έχει ξανακάνει με την Amy, της έδωσε τσαγανό» λέει η ηθοποιός. «Δεν είναι απλώς ένα κλασικό κορίτσι, έχει σπίθα μέσα της και αυτό είναι πολύ συναρπαστικό».

Marmee/Laura Dern

Η μητριαρχική φιγούρα της οικογένειας March, γνωστή στα παιδιά της με το παρατσούκλι Marmee, είναι αδιαμφισβήτητα μία από τις πιο αγαπημένες γυναίκες στη λογοτεχνία, μια μητέρα που ολομόναχη σε καιρό πολέμου προικίζει τις κόρες της με κάτι σπάνιο: εμπιστοσύνη και σεβασμό. Η Marmee θεωρείται από διάφορους ένα σύμβολο αυτοθυσίας. Αλλά η Alcott δημιούργησε τον χαρακτήρα βασισμένη στη δική της ακτιβίστρια και δυναμική μητέρα, την Abby May, που έκανε μια κάθε άλλο παρά ήσυχη ζωή. Μία παθιασμένη σουφραζέτα, μία επαναστάτρια, μία από τις πρώτες γυναίκες με κοινωνικό έργο στην Αμερική, η Abby ήταν η μούσα της Louisa.

Η Abby εμπότισε την κόρη της με δίψα για ιδέες, με αυτοπεποίθηση και αγάπη για τον κόσμο. Δεν είχε καρτερικότητα απέναντι στις αδικίες και τους περιορισμούς που επιβάλλονταν στις γυναίκες. Στο ημερολόγιο της έγραψε: «Μία γυναίκα πρέπει να εκτελεί τα πιο αδιάφορα έργα. Ζει παραμελημένη και πεθαίνει ξεχασμένη. Αλλά ένας άντρας που ίσως ποτέ στη ζωή του δεν έκανε μια πράξη αυταπάρνησης, αλλά που τυχαία μπορεί να έχει το χάρισμα της ευφυίας, δοξάζεται».

Η Gerwig ήθελε να δει την κινητήριο δύναμη μέσα στη Marmee,  έναν θυμό ή μία λαχτάρα για αλλαγή που κρύβεται κάτω από την επιφάνεια, αλλά που καθορίζει τον τρόπο που οι κόρες της νιώθουν ελεύθερες να εξερευνήσουν. Γι΄αυτό στράφηκε στη  Laura Dern, με σκοπό να δημιουργήσουν έναν τρισδιάστατο χαρακτήρα.

«Η οικογένεια March είναι ευφυέστατη χάρη στη Marmee» περιγράφει η Gerwig. «Δίνει στις κόρες της ένα ασφαλές πεδίο για να εκφραστούν. Αλλά o ευλογημένος χαρακτήρας της Marmee ήταν εμπνευσμένος από την Abby May, που ήταν πιο πολύπλοκη και είχε πιο δύσκολη ζωή, οπότε ήθελα να δώσω μία τέτοια διάσταση στον χαρακτήρα. H Marmee δίνει μαγεία στα κορίτσια, αλλά ήθελα να δείξω το τίμημα αυτής της μαγείας».

Η Dern εκτιμά ιδιαίτερα τον χαρακτήρα από την παιδική της ηλικία. «Ήμουν γύρω στα 13 όταν διάβασα το βιβλίο» θυμάται. «Θυμάμαι τη συμβουλή της Marmee στην Jo για την αξία του θυμού. Είναι κάτι που μου έμεινε. Έχω διαβάσει τόσες πολλές ιστορίες που καταπνίγουν τον θυμό και δεν ήταν ωραίες. Αλλά η Alcott ενστερνιζόταν την ανακατωσούρα της ζωής. Δημιούργησε έναν μητρικό χαρακτήρα που δίνει ριζοσπαστικές συμβουλές. Μπορείς να είσαι αυθεντικός και να μην αφήνεις κανέναν να σε παρασύρει μακριά από το θράσος, τον θυμό, την ευαισθησία, την αισθαντικότητα, το χιούμορ ή τη χάρη σου. Είσαι όλα αυτά».

Για να έρθει κοντά στον χαρακτήρα, η Dern επικεντρώθηκε στην αξιοσημείωτη ζωή της Abby May. Η έρευνα της την έκανε να εκτιμά την ιστορία ακόμα πιο πολύ. «Διαβάζοντας τα γράμματα ανάμεσα στη Louisa και τη μητέρα της, σκεφτόμουν ότι ακόμα και σήμερα θα ήταν καταπληκτικό να μιλούσε μια κόρη και μια μητέρα τόσο ανοιχτά για το τι σημαίνει να είσαι γυναίκα και ποιοι είναι οι στόχοι σου στη ζωή».

Η στενή συνεργασία με την Gerwig την ώθησε να κάνει την κάθε στιγμή πιο ζωντανή, πιο δυναμική. «Η Marmee δεν απευθύνεται στα παιδιά της σαν να είναι κατώτερα, ακόμα και όταν αποτυγχάνουν. Έτσι η Louisa είχε την τόλμη να γίνει η συγγραφέας που έγινε».

Για τη Ronan, οι διαφορετικές αποχρώσεις στην ερμηνεία της Dern  ήταν σκέτη απόλαυση. «Η Laura βγάζει κάτι ιδιαίτερα μητρικό στη Marmee, αλλά την ίδια στιγμή είναι μια ιδιαίτερα δυναμική γυναίκα.  Υπάρχουν στιγμές στην ταινία που είναι έτοιμη να καταρρεύσει, αλλά συγκροτείται, χαμογελάει για τα κορίτσια και η Laura μπορεί να δείξει αυτό το συναισθηματικό ταξίδι στον φακό μέσα σε δευτερόλεπτα».

Aunt March/Meryl Streep

Καθώς οι αδελφές μεγαλώνουν, έχουν την ευκαιρία να δουν τι επιφυλάσσουν τα πλούτη σε μία γυναίκα -στο πρόσωπο της Θείας March, μίας χήρας της οποίας τα πλούτη της επιτρέπουν να μην ξαναπαντρευτεί και να λέει αυτό που σκέφτεται.

«Ενώ η Marmee προσπαθεί να δημιουργήσει ένα είδος ουτοπίας για την οικογένεια της, η Θεία March πατάει γερά στη γη. Δεν είναι ονειροπόλα όπως η Marmee. Είναι αυτή που λέει στα κορίτσια να βρουν τον δρόμο τους στον κόσμο, γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα και κανείς δεν νοιάζεται. Έχει δίκιο ότι ο κόσμος δεν είναι όπως τον θέλουμε και ότι πρέπει να έχουμε πρακτικό μυαλό, αλλά και η Marmee έχει δίκιο να λέει ότι μπορούμε να τον αλλάξουμε» λέει η σκηνοθέτιδα.

Τον ρόλο, που έχει γερές δόσεις κωμωδίας και δύναμης, αναλαμβάνει η Meryl Streep. «Λατρεύω τη Meryl Streep γιατί είναι η βασίλισσα όλων και το να τη βλέπω να λέει τις ατάκες ήταν συναρπαστικό» λέει η Gerwig. «Είχε καταλάβει απόλυτα πώς ο χαρακτήρας εξισορροπεί την οικογένεια. Μου έδειξε την αξία των θέσεων της».

Όπως η Θεία March, η Streep είχε μεγάλη επίδραση στις νεότερες της ηθοποιούς. «Ήταν πολύ ωραία που συνεργαστήκαμε με τη Meryl και ήταν σημαντικό που ήταν εκεί» λέει η Ronan. «Είχα μία σκηνή μόνη μαζί της και ήταν σουρεαλιστικό. Ήθελα να το απολαύσω και να μην τα κάνω μαντάρα».

«Η Meryl είναι ξεκαρδιστική στον ρόλο» παρατηρεί η Emma Watson. «Μία κωμική οπτική που δεν πρέπει να χάσεις. Δεν έχει φίλτρο και η Meryl παίζει καταπληκτικά».

Δύο Κύριοι

Η Louisa May Alcott έγραψε για τις ζωές των Αμερικανίδων με μοναδικό τρόπο. Αλλά στα βιβλία της υπάρχουν πολλές αντρικές παρουσίες -πατεράδες, γείτονες, δάσκαλοι και φίλοι- το ίδιο εκπληκτικοί με τις γυναίκες που αγαπάνε και υποστηρίζουν. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν δύο καταλυτικοί χαρακτήρες που αφήνουν το σημάδι τους στην Jo και, όπως επιφυλάσσει η μοίρα, τις υπόλοιπες αδελφές.

Laurie/Timothée Chalamet

Όταν τα κορίτσια ανακαλύπτουν ότι έχουν έναν γοητευτικό νεαρό γείτονα, τον Laurie Laurence, εκείνος γίνεται επίτιμο μέλος τους κύκλου τους και τελικά ερωτεύεται δύο από τα κορίτσια. Τον ρόλο ενσαρκώνει ο Timothée Chalamet.

Για την Gerwig, o Laurie και η Jo αντικατοπτρίζουν ο ένας τον άλλον. «Η Jo είναι ένα κορίτσι με αγορίστικο όνομα και ο Laurie είναι ένα αγόρι με κοριτσίστικο όνομα» παρατηρεί. «Ο Timothée είναι μαγικός στον ρόλο. Σαν γυναίκες θεατές, έχουμε φανταστεί ότι είμαστε αγόρια, γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί χαρακτήρες που είναι αγόρια και προβάλλουμε τον εαυτό μας στο ταξίδι τους. Αλλά μέσα από τον Timothée βλέπουμε ένα αγόρι που προβάλλει τον εαυτό του σε έναν γυναικείο κόσμο, κάτι πολύ ξεχωριστό».

Για τον Chalamet, o Laurie ωριμάζει μέσα από τη συνάντηση του με τις αδελφές March. «Ο Laurie δεν είχε την πιο ειδυλλιακή παιδική ηλικία» εξηγεί. «Δεν είχε συμμαθητές γιατί εκπαιδεύτηκε στο σπίτι. Οπότε όταν ανακαλύπτει τις τόσο βαθιά ριζωμένες σχέσεις αυτών των κοριτσιών, μπορεί να ωριμάσει ο ίδιος».

Μεγαλώνοντας, η καρδιά του ραγίζει εξαιτίας της Jo. Ήταν αδιαμφισβήτητα η αδελφή ψυχή του, αλλά η φιλία τους δεν υπακούει σε κανόνες, κάτι που η Jo υποστηρίζει ότι ένας γάμος μεταξύ τους θα αλλοίωνε για πάντα. O Chalamet πιστεύει ότι ίσως η Jo και ο Laurie μπορεί να τα πήγαιναν καλά σε έναν τέλειο κόσμο. «Μπορεί αυτή η φιλία να τους οδηγούσε σε έναν πολύ καλό έγγαμο βίο» λέει. «Αλλά υπάρχει και το επιχείρημα ότι μπορεί να διέλυαν ο ένας τον άλλον».

Παρ΄ όλα αυτά, οι κοινωνικές νόρμες καθόρισαν τη σχέση τους και αργότερα τη σχέση του Laurie με την Amy. Καθώς μεγαλώνουν, ο Laurie και η Amy μπορεί να αποδέχονται τους περιορισμούς της κοινωνίας, αλλά υπάρχει μεταξύ τους αληθινή αγάπη. Το συμπέρασμα είναι ότι η αγάπη μεταξύ του Laurie και της Jo ήταν έντονη, αλλά εφήμερή, ενώ αυτή που βρίσκει στην Amy είναι βαθιά.

Friedrich/Louis Garrel

Όταν η Jo φεύγει για τη Νέα Υόρκη συναντά έναν άντρα που θεωρεί συνάδελφο της, τον Καθηγητή Friedrich Bhaer, που εντυπωσιάζει με το εύρος των γνώσεων του πάνω στη λογοτεχνία. Τον ρόλο αναλαμβάνει ο Γάλλος Louis Garrel.

Για τον Garrel ο σκληρός Friedrich δεν είναι το μεγαλύτερο λάθος της Jo, αλλά κάποιος που σε ζει σε μία άλλη σφαίρα στην οποία η Jo θέλει να συμμετέχει. «Εκπροσωπεί τον κόσμο που επιθυμεί και τον κόσμο που ονειρεύεται: τον κόσμο των βιβλίων και της διανόησης. Επίσης, όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και κάτι συμβαίνει ξαφνικά, δεν υπάρχει πάντα εξήγηση» επισημαίνει ο ηθοποιός.

«Μου άρεσε που συνεργάστηκα με τον Louis. Έδωσε ανθρωπιά στον Friedrich. Πήρε ατάκες που ήταν σκληρές και τις έκανε να ακούγονται ειλικρινείς» λέει η Ronan.

Συντελεστές

Σενάριο (βασισμένο στο ομώνυμο έργο της Louisa May Alcott)/Σκηνοθεσία: Greta Gerwig

Ηθοποιοί: Saoirse Ronan, Emma Watson, Florence Pugh, Eliza Scanlen, Timothée Chalamet, Laura Dern, Tracy Letts, Bob Odenkirk, James Norton, Louis Garrel, Chris Cooper, Meryl Streep

Διεύθυνση Φωτογραφίας: Yorick Le Saux

Σχεδιασμός Παραγωγής: Jess Gonchor

Κοστούμια: Jacqueline Durran

Μοντάζ: Nick Houy

Μουσική: Alexandre Desplat