jazz blues rock

«Τενεκέδες, κουβάδες, βαρέλια, σπιρτόκουτα, άδεια κουτάκια μπύρας, εφημερίδες, σκουπόξυλα και παλιοσίδερα, ακόμα και νεροχύτες ή κομμάτια παλιών αυτοκινήτων και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς, γίνονται αυτοσχέδια όργανα μουσικής στα χέρια των performers, οι οποίοι σκηνοθετούν μια άκρως εντυπωσιακή παράσταση, ένα πολύ-θέαμα ήχου, κίνησης, σκηνικών, φωτισμού κλπ, που μαγεύει το κοινό!»

Έχω χάσει το μέτρημα με τις φορές που έχουν έρθει οι Stomp στην Ελλάδα. Είχα διαβάσει για αυτούς, είχα δει βιντεάκια , αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να τους δω μέχρι σήμερα. Πριν την συναυλία είχα μάθει ότι η παράσταση είναι 100 λεπτά διάρκειας και είχα έναν φόβο μήπως κάπου βαρεθώ και με αυτές τις σκέψεις βρέθηκα στην πρεμιέρα της παράστασης.  Στην είσοδο του Badminton ήταν στημένες κάμερες καθώς παρευρέθησαν αρκετές εγχώριες «celebrities» (λέμε τώρα!) και είχα την ευκαιρία να χαζέψω ορισμένες από αυτές με μια (ονόματα δεν λέμε) να μου κάνει τρομερή εντύπωση με το πόσο πλαστική/ψεύτικη ήταν από κοντά.  Αυτά βέβαια είναι για τις μεσημεριανές εκπομπές που έπαιξαν τις δηλώσεις των «celebrities», αλλά με την παράσταση φυσικά δεν ασχολήθηκαν.

Το Badminton ήταν σχεδόν γεμάτο και αυτό είναι ένα καλό δείγμα ότι εάν έρχεται κάτι καλό ο κόσμος με τον ένα ή άλλο τρόπο θα το τιμήσει. Λίγα λεπτά μετά τις 9:30 η παράσταση άρχισε με το πρώτο σκετς να είναι με τις σκούπες.  Το να έχεις δώσει 60€ να κάθεσαι στην πρώτη σειρά και να σου έρχεται η σκόνη από τις σκούπες δεν είναι ότι καλύτερο, για αυτό μια συμβουλή σε όσους πάνε στις παραστάσεις, μην πάτε στις πρώτες σειρές! Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες από εδώ και πέρα. Είναι μια παράσταση /show που αξίζει να δείτε.

Είναι ένα καλοκαρδισμένο ρολόι που το κάθε σκετς/χορογραφία έχει μελετηθεί, έχουν γίνει αμέτρητες πρόβες και ο καθένας από τους 8 που παίρνουν μέρος έχει το ρόλο του. Έτσι έχουμε τον αρχηγό (μάλλον) των STOMP που είναι και ο μοναδικός που κάνει ένα solo, έχεις τον «χαζούλη» της παρέας που βγάζει αβίαστα γέλιο και τους υπόλοιπους που ξέρουν πάρα πολύ καλά τον ρόλο τους. Πρέπει να υπήρχαν πάνω από 15 σκετς με το καλύτερο για εμένα να ήταν αυτό με τους αναπτήρες.

Ίσως ένα-δυο (αυτό με τις μπάλες για παράδειγμα) να μην ήταν τόσο πετυχημένα , αλλά με τίποτα δεν χαλάει το γενικότερο κλίμα της παράστασης. Η καλύτερη σύνοψη είναι μια κουβέντα του διπλανού μου στο τέλος, ότι βγήκε καλύτερα ψυχολογικά από ότι είχε έρθει. Για 100 λεπτά θα θαυμάσεις, θα διασκεδάσεις, θα γελάσεις και θα ξεχάσεις τα προβλήματα που έχεις.

Εάν σας δοθεί ευκαιρία πάρτε τα παιδιά σας και πηγαίνετε. Θα το διασκεδάσετε.

Οι παραστάσεις συνεχίζονται κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο για περοσσότερες λεπτομέριες των παραστάσεων.
http://www.jazzbluesrock.gr/event.aspΆcatid=772