jazz blues rock

Πρόκειται για μια φωνή μέσα σε αντιθέσεις που όλοι θα θέλαμε να ακούμε. Το νέο άλμπουμ της Μαρίας Λατσίνου που ηχογραφήθηκε στα Artracks Studios και κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο. Με συνθέσεις του ανατρεπτικού εγώ θα τον χαρακτήριζα Χρήστου Αλεξόπουλου που καλείται να μας ταξιδέψει σε ένα μουσικό λαβύρινθο από ροκ jazz την παράδοση σε μια αέναη παραλληλία και μια ενοποιητική αύρα θεατρικότητας όπως αναφέρεται επιτυχώς.

Το άλμπουμ ξεκινά με το «Θα Είμαι Εκεί» ένα όμορφο κομμάτι συνθετικά που με τα συγκεκριμένα φωνητικά εμένα μου θύμισε τα «Λεπιδόπτερα» της Λένας Πλάτωνος. Στη συνέχεια έχουμε ένα ιδιόμορφο ταγκό το «Η Γιορτή». Το κομμάτι «Αν δεν σ’ αρέσει το κρασί» είναι ένα ευχάριστο και γλυκόπιοτο. Το επόμενο «Ο Θίασος Κοιμάται» έρχεται να μας επιβεβαιώσει το θεατρικό μέρος του άλμπουμ με απαγγελία και τραγούδι ταυτόχρονα. Μια μπόσα νόβα για μια γενιά, μια «Χαμένη Γενιά». Το «Μια Ανάσα Δρόμος» θα λέγαμε ότι είναι η ατέρμονη εισαγωγή για το «Θα Μάγευα Λουλούδια» μια διακριτική μπαλάντα που τα φωνητικά της Μαρίας αβίαστα και ελευθέρα να γεμίζουν το χώρο. Το άλμπουμ συνεχίζει με το «Σπαμένο Γυαλί» μια ακόμα μπαλάντα που στο τέλος δυναμώνει όμορφα ενώ η «Σελίδα που λείπει» με τις διακριτικές λεπτομέρειες του ακορντεόν μας οδηγεί στο «Ο Χρόνος μου Τελειώνει». Για το τέλος θα ήθελα να σταθώ στο «Τα λέμε κι Αύριο» το οποίο με παραδοσιακό χρώμα εμβαπτίζεται στο ιδιόμορφο πάντρεμα της παράδοσης με τον πειραματισμό αφήνοντας τον ακροατή με ένα μεγάλο ερωτηματικό για το τι θα ακούσουμε αύριο… Εν κατακλείδι λοιπόν θα πρότεινα τον άνθρωπο που θα αγοράσει το άλμπουμ να έχει προετοιμαστεί για να μην ακούσει εύκολα πράγματα αλλά θα τον κάνουν να θέλει να ακούσει ξανά και ξανά το άλμπουμ γιατί όσο περισσότερο ακούγεται τόσο περισσότερο κατανοείται και αναγνωρίζεται η αξία του.

Σήμερα η Μαρία Λατσίνου ζωντανά στο six D.O.G.S. δείτε περισσότερα εδώ…