Μπακαλιάρος με Beatles και μους σοκολάτας με Pavarotti!
Δημοσιεύτηκε 20/10/2015 20:56
Ο τηγανητός μπακαλιάρος ή αλλιώς στα «ελληνικά» fish and chips το παραδοσιακό βρετανικό πιάτο σε κουρκούτι μαζί με τηγανητές πατάτες να το συνοδεύουνται εκτός από αρακά μαζί και με άλλες λαχταριστές συνοδευτικές λιχουδιές ταιριάζει και με… τα σκαθάρια (μην πανικοβάλλεστε δεν εννοούμε τα κανονικά σκαθάρια) αλλά τους γνωστούς σε όλους μας Beatles.
Αυτό τουλάχιστον έρχεται μια ομάδα ψυχολόγων να μας πεις σύμφωνα με τους οποίους η μουσική των Beatles μπορεί να ενισχύσει την απόλαυση του βρετανικού πιάτου. Το πώς διαβάστε απλά παρακάτω!
Οι ερευνητές υποστηρίζουν, ότι ορισμένα είδη μουσικής μπορούν να ενισχύσουν συγκεκριμένες γεύσεις σε μια ποικιλία τροφίμων.
Για παράδειγμα η ένταση της περίφημης άριας «Nessun Dorma», όπως έχει ερμηνευτεί από τον Luciano Pavarotti, λέγεται ότι είναι το ιδανικό συνοδευτικό για μια μους μαύρης σοκολάτας ή για τον καφέ. Από την άλλη, το κομμάτι «Autumn in New York» από τη Billie Holiday μπορεί να ενισχύει τη γεύση μιας πουτίγκας από κολοκύθα.
Στο εστιατόριο Ultraviolent της Σαγκάης τα «fish and chips» σερβίρονται σε ένα χώρο, όπου το θέμα διακόσμησης παραπέμπει στους Beatles, ενώ το El Celler de Can Roca στη Χιρόνα της Ισπανίας σερβίρει την περίφημη αρωματική του μαρέγκα με περιγραφές από τη δράση του ποδοσφαιριστή της Μπαρτσελόνα, Λιονέλ Μέσι, στα γήπεδα, καθώς λέγεται ότι «βγάζει» τα αρώματα και τη γεύση εσπεριδοειδών στο γλυκό.
Τα «ψηφιακά καρυκεύματα» φαίνεται ότι βρίσκουν εφαρμογή και στο κρασί, αυξάνοντας την ευχαρίστηση στους λάτρεις του οίνου έως και κατά 15%, εάν σερβιριστεί με την κατάλληλη μουσική συνοδεία.
Οι ερευνητές βρήκαν, ότι οι άνθρωποι απολάμβαναν περισσότερο το κρασί τους αν το «ταίριαζαν» με την κατάλληλη μουσική, αντί με… απόλυτη ησυχία.
Το String Quartet No 1 σε ρε ματζόρε του Τσαϊκόφσκι συνοδεύει ιδανικά ένα Chateau Margaux του 2004, ενώ το Flute Quartet σε ρε ματζόρε του Μότζαρτ με ένα ξηρό λευκό Puilly-Fume.
Ο καθηγητής συμπεριφορικής ψυχολογίας Charles Spence στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μιλώντας στον Observer εξήγησε, ότι η γεύση δεν είναι τόσο κυρίαρχη όσο μπορεί να πιστεύουμε και πως τα αυτιά μας μπορεί υποσυνείδητα να «μιλούν» στους γευστικούς μας υποδοχείς.
«Η μουσική δε μπορεί να δημιουργήσει γεύσεις που δεν υπάρχουν ήδη στο στόμα, όμως μπορεί να επιστήσει την προσοχή σε συγκεκριμένες ‘νότες’ ενός κρασιού ή ενός φαγητού… είναι κάτι σαν ένα ψηφιακό καρύκευμα» δήλωσε χαρακτηριστικά ο ίδιος.