jazz blues rock

Μια υπέροχη συνεργασία τους στην Ουάσιγκτον που ανακαλύφθηκε πρόσφατα και επανεκδόθηκε. Στις 28 Αυγούστου το 1962 ήταν η ημερομηνία διαφόρων καλλιτεχνών της τζαζ που συγκεντρώθηκαν στην Ουάσιγκτον κατ 'εντολή του προέδρου Κένεντι για να διασκεδάσει με μια μουσική συνάθροιση τους απόφοιτους δημοσιογραφίας από όλη την Αμερική και σε μια περίοδο που ο πρόεδρος διένυε την καλύτερη περίοδο της θητείας. Δύο ημέρες αργότερα φαίνεται πως η καλή αυτή περίοδος να έφτανε στο τέλος της μιας και ένα αμερικάνικο κατασκοπευτικό αεροπλάνο επιβεβαίωνε την ύπαρξη ρωσικών πυραύλων σε βάση της Κούβας που ουσιαστικά σήμαινε την έναρξη του «Ψυχρού Πολέμου» ανάμεσα στις δύο αυτές υπερδυνάμεις.

Αλλά σε αυτή την καυτή νύχτα του Αυγούστου όλα ήταν καλά με τον κόσμο καθώς και οι εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι να γεμίζουν το υπαίθριο θέατρο Sylvan στους πρόποδες του μνημείου της Ουάσιγκτον και να ακούει, μεταξύ άλλων, τον Dave Brubeck και τον Tony Bennett σε μια συνεργασία εκπληκτική. «Ήταν μια μαγική στιγμή στην Ουάσιγκτον», θυμάται ο Bennett σήμερα. «Υπήρχε μια ατμόσφαιρα ελπίδας και όλοι θεωρούσαν ότι, επιτέλους, τα προβλήματά μας, επρόκειτο να λυθούν». Ο Brubeck και ο Bennett έπαιξαν μαζί με τα σύνολά τους εκείνο το βράδυ, ο Brubeck με το πιο διάσημο κουαρτέτο του υπό διαμόρφωση, με τον Paul Desmond στο alto, τον Joe Morello στα τύμπανα και Eugene Wright στο μπάσο ενώ ο Bennett συνεργάζονταν με το πιανίστα Ralph Sharon στο τρίο του. Στη συνέχεια ο Bennett αυτοσχεδίασε με τον Brubeck και τον Wright ενώ οι υπόλοιποι μουσικοί με την διακριτική «απουσία» τους άφησαν το τρίο να ξεδιπλωθεί σε τέσσερις υπέροχες μελωδίες.

Το κομμάτι «That Old Black Magic» των Bennett και Brubeck ήρθε στην επιφάνεια σε μια συλλογή του Dave Brubeck αργότερα αλλά η ηχογράφηση έδειχνε να μην ήταν και η καλύτερη. Αυτό βέβαια είχε σημειωθεί ότι το μπάσο ακούγοντας σαν «ηλεκτρικό μπάσο» και οι συγκεκριμένες ταινίες θάφτηκαν από την Columbia. Μετά τον θάνατο του Brubeck πέρυσι τον Δεκέμβριο οι αρχειονόμοι άρχισαν το χτένισμα στο θησαυροφυλάκιο της Columbia. Τώρα, ολόκληρη η ηχογράφηση έχει κυκλοφορήσει υπό τον τίτλο White House Sessions Live 1962 από την Sony Legacy. Το τεράστιο hit του Brubeck «Take Five» ήταν μόλις ένας χρόνος που είχε κυκλοφορήσει και εδώ παίζεται αρκετά πιο γρήγορα από το γνωστό σε όλους μας. Στη συνέχεια ο Brubeck μιλά για τη τζαζ ως μια «παγκόσμια γλώσσα», ξοδεύοντας 10 λεπτά διερευνώντας τους ρυθμούς της Μέσης Ανατολής του «Nomad» για να το αποδείξει αυτό. Η «παγκόσμια περιοδεία» συνεχίζεται με το «Thank You» (Dziekuje) και κάποια «καστιλιάνικα Blues».

Το πλήθος ξεσπά, ικετεύοντας τον να συνεχίσει αλλά ο Brubeck παραχωρεί τη σκηνή στον Bennett. Εκείνος συνεχίζει σε πιο συντηρητικό ύφος παίζοντας μερικά Broadway hits όπως τα «Just in Time», «Small World» και «Make Someone Happy» συνεχίζοντας με το υποτονικό «Rags to Riches» και καταλήγοντας με το upbeat «One for My Baby». Αποχαιρέτησε το κοινό του με μια πιο υποτονική έκδοση του «I Left My Heart in San Francisco» μαγεύοντας τους όλους. «Δεν είχαμε κάνει ποτέ πρόβες πριν εξομολογείται ο Bennett μιας και Brubeck δεν πρόβαρε ποτέ με τραγουδιστές». Ο Brubeck και ο Bennett δεν θα παίξουν ξανά μαζί σχεδόν για μισό αιώνα ενώ το  Newport Jazz Festival του 2009 τους βρίσκει ενωμένους και ο Bennett το θυμάται ως μια «όμορφη επανασύνδεση», ο τραγουδιστής και η γηραιός πιανίστα παρέμειναν φίλοι από την εποχή του 1962 μέχρι και το τέλος. «Ήταν ένας εξαιρετικά καλός άνθρωπος», λέει ο Bennett, «πολύ κοινωνικός και απλά καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλο».

Πηγές : Wikipedia, Sony Legacy