jazz blues rock

Από το «χειρότερο» στο «καλύτερο» album: Deep Purple (Δείτε εδώ το πρώτο μέρος)

Οι Deep Purple είναι αγγλικό hard rock συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε στο Χέρτφορντσαϊρ το 1968. Μαζί με τους Led Zeppelin και τους Black Sabbath αποτελούν την τριάδα των προπατόρων του heavy metal.

Οι Deep Purple έχουν μπει στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες ως το πιο θορυβώδες συγκρότημα για την συναυλία τους στο Rainbow Theatre του Λονδίνου το 1972 και έχουν πουλήσει πάνω από 100.000.000 δίσκους.

Είναι ενεργοί ως συγκρότημα από το 1968 ως σήμερα, με μία οκταετή διακοπή από το 1976 μέχρι το 1984. Η πιο επιτυχημένη σύνθεση τους υπήρξε η δεύτερη γραμμή μελών τους, η οποία αποτελούνταν από τον  Ian Gillan (vocals), Jon Lord (keyboards, backing vocals), Roger Glover (bass), Ian Paice (drums), and Ritchie Blackmore (guitar). Η σύνθεση αυτή υπήρξε σε τρεις διαφορετικές περιόδους, από το 1969 ως το 1973, από το 1984 ως το 1989 και από το 1992 ως το 1993. Άλλοι μουσικοί που πέρασαν από το συγκρότημα ήταν οι τραγουδιστές Rod Evans (lead vocals), David Coverdale και Joe Lynn Turner (vocals), οι κιθαρίστες Tommy Bolin και Steve Morse, οι μπασίστες Nick Simper και  Glenn Hughes και ο κιμπορντίστας Don Airey που αντικατέστησε τον Jon Lord το 2002.

Σε δημοψήφισμα του βρετανικού ραδιοφωνικού σταθμού Planet Rock, το κοινό τους κατέταξε πέμπτους στην λίστα με τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα όλων των εποχών, ενώ το 2008 έλαβαν το Legend Award στα World Music Awards.Το 2016, εισήχθησαν στο Rock and Roll Hall of Fame μετά από συνεχείς αναβολές, παρά την προτίμηση του κοινού κατά τις ψηφοφορίες.

Με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου τους (;) άλμπουμ το Infinity, το jazzbluesrock προσπαθεί να αξιολογήσει τα 20 studio album των Deep Purple, ξεκινώντας από το λιγότερο καλό και φτάνοντας στο , κατά την γνώμη μας ,καλύτερο.

---

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: The Battle Rages on
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1993

The Battle Rages On (1993)-Μετα την ολοκλήρωση της επιτυχημένης περιοδείας του Slaves & Masters κυρίως στην Ευρώπη αλλά και του όχι επιτυχημένου αντιστοίχου άλμπουμ οι Deep Purple το 1992 κλήθηκαν να ηχογραφήσουν το 2ο τους άλμπουμ με τον Joe Lynn Turner στα φωνητικά. Η κυκλοφορία του επόμενου άλμπουμ θα συνέπιπτε με την 25η επέτειος της μπάντας. Oι Blackmore-Turner-Glover έχουν αναλάβει το γράψιμο νέων τραγουδιών με την βοήθεια και άλλων μουσικών όπως του Jim Peterik των Survivor. Παρόλα αυτά η δισκογραφική εταιρεία απογοητευμένη με τις πωλήσεις του προηγούμενου άλμπουμ καθώς και οι Lord-Paice δεν προτιμούν κανέναν άλλον τραγουδιστή εκτός του Gillan ζητά την επαναφορά αυτού και την απόλυση του Turner. Ο Ριχάρδος αρχικά δεν θέλει να ακούσει για την επιστροφή του Ian αλλά αφού δέχτηκε 1 εκ δολάρια στον λογαριασμό του από την BMG δίνει το οκ για ακόμα ένα reunion. O Gillan θα δουλέψει πάνω σε έτοιμα τραγούδια του Turner .Ο Ritchie απογοητευμένος με την απόδοση του Gillan στο άλμπουμ αρχίζει ξανά τα περίεργα. Μαζί με τον Turner αναφέρουν αυτό το άλμπουμ σαν «The cattle races on» και δηλώνουν πως τα αρχικά demo με τον Turner ήταν πολύ καλυτέρα από το τελικό προϊόν. Ο λόγος που βάζω αυτό το άλμπουμ στα δέκα καλύτερα είναι για 5 τραγούδια: “The Battle Rages On”, “Anya”, “Solitaire”, “Twist In The Tale” και “Remschackle Man”. Τέτοια τραγούδια οι βρετανοί είχαν να βγάλουν από την δεκαετία του 70 και δυστυχώς είναι πολύ υποτιμημένα. Η περιοδεία που ακολούθησε ήταν και η τελευταία του Blackmore. Αφού το αμερικανικό μέρος είχε ακυρωθεί λόγο χαμηλών εισιτήριων η μπάντα περιορίστηκε σε συναυλίες στην Ευρώπη το Φθινόπωρο του 1993.Σωστα πολλοί υποστηρίζουν πως από πλευράς απόδοση ήταν η καλύτερη από το 1984 και μετά καθώς όλη η μπάντα και ειδικά ο Ritchie έφτανε σε υψηλή σημεία απόδοσης (κυρίως λόγο των νευρών του). Αυτό δεν έφτανε όμως καθώς δεν μπορούσε να συνυπάρξει με τον Gillan και θεωρούσε πως δεν μπορεί να τραγουδήσει. Έτσι στην τελευταία συναυλία της Ευρωπαϊκής περιοδείας στο Ελσίνκι αποχαιρέτα για άλλη μια φορά και τελευταία την μπάντα και δεν θα συνεχίσει μαζί τους στην Ιαπωνία για τις υπόλοιπες συναυλίες. Οι Gillan-Lord-Glover-Paice παρόλο που δεν έχουν πολύ χρόνο να βρουν αντικαταστατή για τις συναυλίες στην Ιαπωνία καταφέρνουν και πείθουν τον πασίγνωστο Joe Satriani να καλύψει την θέση του «Man In Black».Οι συναυλίες στην Ιαπωνία είχαν τόσο επιτυχία που αποφασίζουν να κάνουν και άλλη περιοδεία μαζί το καλοκαίρι του 1994.Ο Satriani πραγματικά σβήνει από πολλούς την μνήμη τον Blackmore. Αν δεν με πιστεύετε ακούστε τα bootlegs που υπάρχουν. Δυστυχώς όμως ο Joe δεν μπορούσε να μείνει στην μπάντα λόγο συμβολαίου με την εταιρεία του…

---

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: The House of Blue Light
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1987

The House of Blue Light(1987)- Οι Deep Purple όπως πολλά συγκροτήματα πάντα είχαν το σύνδρομο μετά από ένα επιτυχημένο άλμπουμ να βγάζουν ένα μέτριο. Το 1986 μετά το επιτυχημένο reunion με την κυκλοφορία του Perfect Strangers και την περιοδεία που ακολουθησε κλήθηκαν να δημιουργήσουν την επομένη δουλειά τους. Οι απαιτήσεις σίγουρα πολλές αλλά στο τέλος μείναμε με μια γλυκόπικρη γεύση. Τραγούδια όπως το “Bad Attitude” ή το “Spanish Archer” σίγουρα θεωρούνται κλασσικά αλλά ο κόσμος δεν αγκαλιάζει θερμά την νέα τους δουλεία. Ο ήχος είναι μοντέρνος στο mood των 80’s πράγμα που απογοητεύει αρκετούς οπαδούς του συγκροτήματος. Επίσης οι σχέσεις Blackmore-Gillan για άλλη μια φορά βρίσκονται σε τεταμένο σημείο και ο τελευταίος θα αποχωρήσει για άλλη μια φορά το 1989.Οπως είπε και ο ίδιος σε αυτό το άλμπουμ παίζουν 5 επαγγελματίες το μέγιστο της απόδοσης τους αλλά δεν υπάρχει χημεία. Προσωπικά το θεωρώ υποτιμημένο άλμπουμ. Σίγουρα δεν είναι σαν το Perfect Strangers γιατί λείπει το κάτι παραπάνω αλλά περιέχει αρκετά καλά κομμάτια. Στην Ευρώπη το συγκρότημα απολαμβάνει αδιάκοπα την επιτυχία αλλά στις ΗΠΑ οι Deep Purple αρχίζουν και χάνουν την αίγλη τους καθώς πλέον αλλά συγκροτήματα με πιο μοντέρνα εικόνα όπως οι Guns N Roses,Whitesnake, Def Leppard και Bon Jovi κεντρίζουν το ενδιαφέρον της hard rock σκηνής.

---

 

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Fireball
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1971

Fireball(1971)-Βρισκομαστε στο 1971 και οι Deep Purple απολαμβάνουν τεραστία επιτυχία στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία με την κυκλοφορία του In Rock.Επόμενο άλμπουμ το Fireball που συνεχίζει στο ψυχεδελικό mood του In Rock με πιο blues/funk στοιχειά και που φυσικά περιέχει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος, το "Strange Kind of Woman".Η χημεία του συγκροτήματος εντυπωσιάζει σε κομμάτια όπως το "Fools"(από τα πιο υποτιμημένα τους), το "The Mule" και το "Demon's Eye".Το άλμπουμ αυτό είναι το αγαπημένο του Ian Gillan αλλά από τα λιγότερα αγαπημένα του Blackmore.Παράλληλα αρχίζει η κόντρα των δυο αυτών χαρακτήρων οπού αργότερα θα φτάσει σε ακραία σημειακή συνεχεία όμως εμπορικως και καλλιτεχνικως είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρα...

---

 

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Slaves & Masters
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1990 

Slaves & Masters(1990) Λιγοι θα πίστευαν το 1984 όταν έγινε το reunion οτι 5 χρόνια αργότερα ο Ian Gillan θα αντικατασταθεί απο τον Joe Lynn Turner των Rainbow του Blackmore..και όμως έγινε! Όπως γράψαμε παραπάνω το 1989 ο Gillan αποτελούσε για άλλη μια φόρα παρελθόν από τους Deep Purple λόγο της κόντρας του με τον Blackmore.Πολλά ονόματα ακουστήκαν για αντικαταστάτης του όπως οι Ronnie James Dio,Paul Rodgers,John Farhman,Jimmy Barnes οπού οι δυο τελευταίοι φημολογείτο πως πέρασαν και από audition,ακόμα και αυτό του David Coverdale που τότε απολάμβανε τεράστια επιτυχία με τους Whitesnake.Το συγκρότημα αρχικά κατέληξε στον Jimi Jameson των Survivor αλλά οι μάνατζερ του δεν τον άφησαν να υπογράψει με τους Βρετανούς. Τελικά και νομίζω καθόλου τυχαία ο Ritchie πρότεινε τον Joe Lynn και πιστεύω πως ήταν και η αρχική του επιθυμία αλλά περίμενε την κατάλληλη στιγμή.O Turner πέρασε από μια άκρως επιτυχημένη audition τον Δεκέμβριο του 89 στο Vermont και ήταν έτοιμος να δουλέψει στα demo των Deep Purple πράγμα που είχε κάνει κ ο Gillan πριν αποχωρήσει. Αποτέλεσμα το πιο αμφιλεγόμενο άλμπουμ των Deep Purple στην ιστορία τους, με τίτλο Slaves & Masters.Ξεχάστε τι λένε οι πιο πολλές κριτικές. Το άλμπουμ είναι το καλύτερο στην μετά reunion εποχή μετά το Perfect Strangers,ίσως και καλύτερο! Τραγούδια όπως το “King Of Dreams”, “Truth Hearts”, “Τhe Cut Runs Deep” η το “Fortuneteller” δείχνουν πως οι Deep Purple μπορούν να γράψουν όμορφα μοντέρνα τραγούδια όπως άλλα συγκροτήματα της εποχής. Το μονό λάθος είναι ότι το άλμπουμ δεν είναι Deep Purple άλλα Rainbow.Ο ήχος είναι πολύ πιο κοντά στην 80's εποχή των Rainbow και πιστεύω πως θα ήταν πιο επιτυχημένο αν έβγαινε με το όνομα των Rainbow καθώς σε πωλησεις πάτωσε και στις ΗΠΑ αλλά και στο Ην.Βασιλειο. Η περιοδεία που ακολουθησε σε Αμερική, Ευρώπη και Βραζιλία ήταν αρκετά επιτυχημένη σε κάποια μέρη καθώς επισκεφτήκαν χώρες για πρώτη φόρα όπως η Βραζιλία, Ισραήλ αλλά και την δικια μας Ελλάδα στην εκπληκτική συναυλία που εδωσαν στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον Σεπτέμβριο του 1991.Η συνέχεια μετά την περιοδεία γνώστη. Όπως γράψαμε παραπάνω το 1992 λίγο πριν κυκλοφορήσει το επόμενο άλμπουμ ο Turner απολύετε και επιστρέφει ο Gillan.

---

 

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Stormbringer
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1974 

Stormbringer(1974)-Σε μεγάλο βαθμό καθοδηγείται από τον Glenn Hughes το επόμενο άλμπουμ μετά το Burn καθώς οι funk επιδράσεις του Hughes είναι έντονες. Πράγμα που απογοητεύει τον Ritchie καθώς αρκετές ιδέες του απορρίπτονται από το υπόλοιπο συγκρότημα. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια θαυμάσια τραγούδια όπως το “Stormbringer”, “Hold On”, “Lady Double Dealer”, “The Gypsy” και φυσικά το πασίγνωστο “Soldier Of Fortune”.Τραγούδι που όπως είπε ο Coverdale αρχικά οι Lord/Paice/Hughes δεν τους άρεσε και αναγκάστηκε να ηχογραφήσει με τον Blackmore μονοί τους ένα demo για να πείσουν τους άλλους. Πράγμα που φυσικά έκανε έξαλλο τον Ριχαρδο. Το άλμπουμ είναι εμπορική επιτυχία (όχι στα επίπεδα του Machine Head η του Burn), η περιοδεία που ακολουθει το ίδιο αλλά πρόκειται για την τελευταία του Ritchie.Οι λόγοι αυτοί που είπαμε παραπάνω καθώς και ότι κουράστηκε να καθοδηγεί το συγκρότημα για 8 χρόνια. Νέο του συγκρότημα οι Rainbow όπου αρχικά προτείνει στον Coverdale την θέση του τραγουδιστή όπου αρνείται και έπειτα καταλήγει στον Ronnie James Dio. To πρώτο album που θα κυκλοφορήσουν είναι ιδέες του Man in Black που είχαν απορριφτεί από τους υπόλοιπους Purple όπως είπαμε.. Η συνέχεια γνώστη..

---

 

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Come Taste the Band
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1975

Come Taste The Band(1975)-Με την φυγή του Blackmore τον Απρίλιο του 1975 οι Lord-Paice ήθελαν να δώσουν τέλος στο συγκρότημα αλλά ο DC που ήταν νέος στην επιτυχία έπεισε το συγκρότημα να συνεχίσει με νέο κιθαρίστα. Τα ονόματα που σκέφτηκε ο David για αντικαταστάτες του RB ήταν οι Rory Gallagher,Jeff Beck και Tommy Bolin(τον είχε προτείνει και ο Blackmore).Έτσι τελικά ο τελευταίος παίρνει το χρίσμα και οι Deep Purple τον Δεκέμβριο του 1975 κυκλοφορούν το Come Taste The Band.Ο κόσμος σίγουρα δεν το δέχτηκε θερμά (#19 UK,#43 US) καθώς γίνεται μόνο ασημένιο στην Αγγλία. Οι κριτικές όμως ήταν πολύ ενθαρρυντικές. Με το πέρασμα των χρόνων πλέον συγκαταλέγεται στα 5 κορυφαία άλμπουμ του συγκροτήματος με τραγούδια όπως το “Comin Home”, “Love Child”, “You Keep On Moving” να θεωρούνται κλασσικά. Η περιοδεία για το άλμπουμ ξεκίνησε επεισοδιακά το 1975 σε Ινδονησία και Ιαπωνία. Η συνέχεια στις ΗΠΑ ήταν κάπως πιο ενθαρρυντική αλλά το συγκρότημα όδευε προς την διάλυση του. Το γεγονός η υπερβολική δόση ναρκωτικών από τους Bolin-Hughes.Η περιοδεία τον Μάρτιο του 1976 στην Μεγάλη Βρετάνια θα ήταν και η τελευταία. Στο Liverpool παίζεται η τελευταία συναυλία κ στο τέλος αυτής ο Coverdale δηλώνει στους Lord-Paice την παραίτηση του. Το καλοκαίρι ανακοινώνεται και επίσημα η διάλυση του συγκροτήματος και ταυτόχρονα και αυτής της πολύ ταλαντούχας σύνθεσης του συγκροτήματος. Το δράμα συνεχίζεται και τον Δεκέμβριο του 1976 ο Tommy Bolin βρίσκεται νεκρός από υπερβολική δόση κοκαΐνης...

---

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Perfect Strangers
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1984

Perfect Strangers(1984)-Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 πολλές ήταν οι φήμες για επανένωση των Deep Purple είτε με την σύνθεση της Mark 2 είτε με αυτής αλλά στην θέση του τραγουδιστή τον David Coverdale.Ο λόγος ότι στους Rainbow του Ritchie ήταν και ο Glover αλλά και στους Whitesnake του Coverdale oι Lord-Paice.Αν και τα συγκροτήματα αυτά ήταν πολύ επιτυχημένα όπως και η σόλο καριέρα του Gillan πολύ κόσμος ήθελε την επανένωση του συγκροτήματος. Τελικά το 1984 ο Gillan κατάφερε να πείσει τα υπόλοιπα μέλη της Mk2 και αφού ο David Coverdale είχε αρνηθεί να συμμετάσχει σε κάποιο reunion.Τον Νοέμβριο του 1984 κυκλοφορεί το Perfect Strangers. Πρόκειται για μεγάλη επιτυχία καθώς γίνεται πλατινένιο στις ΗΠΑ, Χρυσό στην Μεγάλη Βρετάνια και οι συνολικές του πώλησης είναι πάνω από 3 εκατομμύρια. Ο δίσκος θεωρείται κλασσικός και σίγουρα ένα από τα αγαπημένα των μελών του συγκροτήματος. Το ομώνυμο τραγούδι καθώς και το “Knocking At Your Back Door” γίνονται επιτυχίες και παίζονται στις συναυλίες του συγκροτήματος από τότε μέχρι και σήμερα! Η περιοδεία που πραγματοποιείται στις ΗΠΑ το 1985 είναι η νο2 σε εισπράξεις-έκδοση εισιτήριων. Αξιοσημείωτη είναι και η Headliner εμφάνιση στο Knewborth Festival τον Ιούνιο του 1985 στην Αγγλία (η μόνη συναυλία εκεί στην περιοδεία) καθώς και αυτή στο Texas Jam τον Αύγουστο του 1985.Πολλοι πίστευαν πως αυτό το come back θα έχει και παρόμοιο συνέχεια για το συγκρότημα αλλά δυστυχώς η συνέχεια δεν ήταν έτσι. 

---

 

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: In Rock
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1970

In Rock(1970) Όπως είχε πει ο Jon Lord,ο Ritchie Blackmore ζωντανεύει εδώ. Κανείς δεν έπαιζε κιθάρα με τέτοια ταχύτητα και επιδεξιότητα, καθώς οι δεκαετίες του '60 άλλαξαν στη δεκαετία του '70. Ξεκινώντας με το “Speed King” και το “Bloodsucker”, ο ακροατής έμεινε έκπληκτός , απορημένος, αλλά  και εντυπωσιασμένος από το νέο στυλ των Purple. Φυσικά εδώ υπάρχει και το  “Child In Time” με την απίστευτη φωνητική απόδοση του Gillan που κανονικά θα έπρεπε να υπήρχε κάθε φορά στο set list(για αυτό λέω πως οι Deep Purple είναι πολύ υποτιμημένοι σε σχέση με τους Sabbath και τους Zeppelin).Στην συνέχεια τραγούδια όπως το “Flight Of The Rat”, “Living Wreck”, “Hard Lovin Man” και φυσικά την πρώτη μεγάλη επιτυχία τους συγκροτήματος στην Αγγλία το “Black Night” ολοκληρώνουν αυτό το απίστευτο άλμπουμ των Deep Purple! Ξεχάστε το NWOBHM, από εδώ πήραν έμπνευση οι Metallica και άλλα συγκροτήματα που πρωταγωνίστησαν τις επόμενες δεκαετίες!!

---

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Machine Head
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1972

Machine Head(1972) 

Αυτό το άλμπουμ ήταν ένα σημείο καμπής. Ξαφνικά, με καθυστέρηση, οι άνθρωποι άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι κύριοι Gillan, Blackmore, Lord, Glover και Paice δεν ήταν Led Zeppelin ή Black Sabbath. ούτε ήταν οι pop Deep Purple της δεκαετίας του '60. Το Machine Head είναι ένα σημαντικό άλμπουμ, επειδή έθεσε το πρότυπο για τη μελλοντική κατεύθυνση όχι μόνο των Purple αλλά και άλλων συγκροτημάτων της μετέπειτα εποχής. Και, φυσικά, είναι γεμάτο από διαχρονικά κλασσικά όπως το “Smoke On The Water”, το “Lazy”, το “Highway Star” και το “Space Truckin”. Αυτή η ξαφνική άνοδο της δημοτικότητας της μπάντας στις ΗΠΑ συνοδεύτηκε και με την επιτυχία του “Smoke On The Water”στο Billboard 100 αλλά και την μετέπειτα επιτυχία του Made In Japan..δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το Machine Head είναι το πιο επιτυχημένο άλμπουμ των Deep Purple.

---

Καλλιτέχνης: Deep Purple
Άλμπουμ: Burn
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1974

Burn(1974) 

Το Machine Head ναι ήταν το πιο επιτυχημένο αλμπουμ...η MK2 ίσως ήταν το καλύτερο Line up της μπαντας....αλλα το καλύτερο άλμπουμ είναι το Burn... Με την άφιξη του πολύ νέου τότε David Coverdale και Glenn Hughes το συγκρότημα βγάζει ένα αριστούργημα μετά το πολύ μέτριο Who Do We Think We Are και λόγο θέλησης Blackmore αλλά και με την φωνητική ικανότητα του Coverdale το συγκρότημα κάνει μια στροφή προς την Blues..Κλασσικά κομμάτια όπως το “Burn”, “Might Just Take Your Life”, “Sail Away” η το “Mistreated” (ο Ritchie το χε γράψει από το 1972 αλλά όπως είπε ήταν ακατάλληλο για την φωνή του Gillan) παίρνουν την θέση τους μαζί με άλλα μεγάλα κομμάτια των Deep Purple.Το άλμπουμ είναι εμπορική επιτυχία και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού. Δυστυχώς αυτή η ανανέωση κράτησε για λίγο αφού μετά το επόμενο άλμπουμ ο Ritchie ήταν παρελθόν. Τα τελευταία 25 χρόνια είμαστε μάρτυρες φημολογιών για ένα reunion της MK3 που παραλίγο πριν 3 χρόνια θα γίνονταν από τους Blackmore-Coverdale άλλα δυστυχώς οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό...