jazz blues rock

Με συνεργασίες όπως ο Andy Sheppard, Alex Foster, Ralph Peterson, Rex Richardson, Dennis Baptiste, Abram Wilson, Marcelo Peliteri, Ron Afif, Tony Remy, Amik Guerra, Kevin Mahogany αλλά και σχεδόν όλα τα μεγάλα ονόματα της ελληνικής jazz σκηνής ο Δημήτρης Καλαντζής είναι ο άνθρωπος που ενώνει τις πιο απίθανες, βαθύτερες και ταυτόχρονα στοχαστικές σκέψεις μας από τις μουσικές του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίκη Θεοδωράκη.

---

Έχουμε δύο θεματικές συναυλίες στις 12 και 23 Ιανουαρίου από τις πολύ δυνατές θα έλεγα εγώ στο Half Note Jazz Club. Η θεματολόγια έχει να κάνει στην πρώτη μεν με το νέο άλμπουμ σας υπό τον τίτλο «Modes & Moods - Music by Mikis Theodorakis» που κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2013 και η δεύτερη «The Men with the Horn». Μιλήστε μας λίγο για αυτά τα projects.

Το πρώτο αφορά σε μια δουλειά πάνω σε μουσική του Μίκη (είναι φανερό απο τον τίτλο άλλωστε), σε μια  modal κατευθυνση και με παράλληλη αναφορά στον John Coltrane.

Το δεύτερο είναι μια trumpet tribute παράσταση, με πρωταγωνιστές δύο εξέχοντες τρομπετίστες της ελληνικής σκηνής, οι οποίοι είναι και εξαιρετικά διαφορετικοί μεταξύ τους, με διαφορετικές ο καθένας καταγωγές και αναφορές, κάτι που δίνει ένα μεγάλο ενδιαφέρον στη δουλειά.

Με μεγάλες σπουδές στο εξωτερικό και στην Ελλάδα περιδιαβαίνετε το μουσικό χάρτη του κόσμου. Το «ταξίδι» αυτό με τη μουσική πως ξεκίνησε από νεαρή ηλικία;

Πρώτα-πρώτα μακάρι να είχα  «μεγάλες σπουδές και μακρύ ταξίδι στην μουσική». Αυτά ειναι μάλλον υπερβολικά. Πάντως ξεκίνησε σε μικρή ηλικία.

Τι ξεχωρίζετε περισσότερο από τις σπουδές σας και πιο κομμάτι από αυτές θεωρείτε ότι ήταν το πιο καθοριστικό για την μετέπειτα εξέλιξη σας;

Να ξεκαθαρίσω ευθύς εξαρχής ότι ως αναφορά στην τζαζ οι σπουδές δεν παίζουν τον πιο σημαντικό ρόλο. Η προσωπική και μάλλον διαισθητική ενασχόληση μετράει περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, ότι έμαθα από πολύ στέρεες θεωρητικές σπουδές, και βασική παιδεία στο κλασσικό πιάνο (και τα δυό από εξαιρετικούς δασκάλους), με βοήθησαν καθοριστικά.

Με τους μεγάλους μουσικούς που συνεργαστήκατε κατά το παρελθόν ποιους θα διαλέγατε να συνεργαστείτε ξανά και γιατί;

Θα έλεγα τους Kevin Mahogany, Αlex Foster, Rex Richardson. Απο τους πρώτους δυό άκουσα από πολύ κοντά την αυθεντική ποιότητα της μουσικής που ασχολούμαι, με τον Rex εκτός από έναν απίθανο εκτελεστή θα θελα να ξανασυναντήσω ένα καλό φίλο.

Το Δεκέμβριο είχατε παίξει με το κουαρτέτο σας και πάλι στο Half Note με τον Kevin Mahogany. Μιλήστε μας λίγο για αυτές τις εμφανίσεις και τη συνολική αυτή εμπειρία.

Εξαιρετική από όλες τις απόψεις. Ενα «απολαυστικό» σχολείο.

Σε κάθε σας εμφάνιση συνήθως χρησιμοποιείτε και ένα διαφορετικό σύνολο μουσικών πόσοι σε αριθμό είναι η «ομάδα» μουσικών που σας απαρτίζει και με ποια κριτήρια επιλέγετε να έχετε ένα διαφορετικό σχήμα;

Η «πιάτσα» της τζαζ είναι και μικρή και καλή. Ολοι γνωριζόμαστε καλά μεταξύ μας, οπότε είτε για λόγους μουσικούς, είτε για πρακτικούς είναι τύχη που υπάρχει ολο και μεγαλύτερη ομάδα για συνεργασίες.

Σε σχέση με την ανταπόκριση του κόσμου όσον αφορά την jazz μουσική βλέπετε να αλλάζει προς το καλύτερο χρόνο με το χρόνο στη χώρα μας; Μιας και όλο και περισσότερα νέα παιδιά πλέον στρέφονται προς το είδος αυτό.

Ναι νομίζω τα πράγματα πάνε καλύτερα.

Μάνος Χατζιδάκης και Μίκης Θεοδωράκης. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να διασκευάσετε σε jazz ύφος τραγούδια αυτών των 2 ίσως μεγαλύτερων εκφραστών της ελληνική μουσικής σε παγκόσμιο επίπεδο;

Η τζαζ, για να πει αυτά που έχει να πει, πάντα χρησιμοποιούσε ρεπερτόριο που δεν γράφτηκε γι αυτήν, όπως κομμάτια πολύ μεγάλων συνθετών και κυρίως του αμερικανικού μουσικού θεάτρου. Εμεις ζούμε στην Ελλάδα και είναι αυτονόητο να διαπραγματευόμαστε και συνθέσεις μεγάλων Ελλήνων συνθετών.