jazz blues rock

Συνέντευξη με τον Ανδρέα Ασημακόπουλο των Μαύρη Μαγιονέζα

Η Μαύρη Μαγιονέζα είναι ένα μουσικό σχήμα. Σε πολύ κόσμο αρέσουν οι ταμπέλες γι' αυτό ίσως θα έπρεπε να βάλουμε κι' εδώ μία. Ας πούμε ότι παίζουν γύρω από έναν πυρήνα σκληρού ροκ με αναφορές σε άλλα αγαπημένα τους ακούσματα όπως το hip-hop, το drum'n'bass, το breakbeatτην electronica, το blues, το punk...!! Οι ίδιοι το ονομάζουν για λόγους ευκολίας e-rock, αν και κανείς δεν γνωρίζει αν διατηρούν και την πατέντα του όρου.

---

Ας ξεκινήσουμε με την πιο βαρετή ερώτηση... ποιοι είστε;

Είμαστε …εμείς(!) Ή τουλάχιστον προσπαθούμε να είμαστε εμείς σε αυτό το περιβάλλον προπαγάνδας, χειραγώγησης και κατευθυνόμενης σκέψης. Είμαστε η Μαύρη Μαγιονέζα.

Από τους "Νυχτοπούλι" ως σήμερα πόσα αλλάξανε και ποιοι μείνατε τελικά;

Το «Νυχτοπούλι» ήταν μία φοιτητική μπάντα που μας έφερε εδώ. Μας έδειξε τη δύναμη της έκφρασης της μουσικής και του στίχου, μας έδειξε πως σε μια συναυλία οι πολλοί γίνονται ένα, μας «έσπρωξε» κατά κάποιο τρόπο σε όλα κάναμε αργότερα και όλα όσα φτιάχνουμε τώρα.

Τι είναι αυτό που κρατάει μια μπάντα δεμένη μέσα στα χρόνια;

Όλες οι ανεξάρτητες μπάντες, ειδικά στον ελλαδικό χώρο, πρέπει να παλέψουν με θεούς και δαίμονες για να επιβιώσουν. Να πληρώσουν με πολύ ιδρώτα, χωρίς στήριξη από πουθενά εκτός από αυτούς που τους ακούνε. Άρα το μόνο που έχεις είναι ένα ανεξάντλητο πάθος για δημιουργία, και είναι το μόνο που μπορεί να σε κρατήσει για να συνεχίζεις...

Οι Μ. Μ. ήταν πρωτοπόροι στην μουσική τεχνολογία στην Ελλάδα, πόσο βοηθάει η τεχνολογία στην μουσική, αλλά και ψυχική έκφραση;

Η μουσική με την τεχνολογία πήγαιναν πάντοτε χέρι με χέρι. Η δεύτερη επηρεάζει πάντα την πρώτη και η πρώτη εμπνέει πάντα τη δεύτερη. Από το μονόχορδο του Πυθαγόρα και την κατασκευή πολύπλοκων μουσικών οργάνων (π.χ. πιάνο), μέχρι τον ηλεκτρικό ήχο (π.χ. κιθάρες με παραμόρφωση) και τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ΌΛΑ έγιναν για να μπορεί ο άνθρωπος να εκφράζεται καλύτερα και πιο πλούσια μέσα από την μουσική.

Μέσα στα 15 χρόνια σαν μπάντα πόσα άλμπουμ βγάλατε και πές μας γι αυτά..

Το 1998 έχουμε το πρώτο ομώνυμο album. Ένας αγνός μετεφηβικός ροκ δίσκος με πολλά τραγούδια διασκευασμένα από το πρώιμο υλικό με το «Νυχτοπούλι».
Το 2000 κάνουμε την «Παραμόρφωση» και ξεκινάμε τον πειραματισμό με τους ηλεκτρονικούς ήχους.
Το 2003 κάνουμε το «Μανιτάρια & Μανιφέστα» και ολοκληρώνουμε το συμβόλαιο μας με την EROS MUSIC. Είναι επίσης το πρώτο album που αναλαμβάνω την θέση του συμπαραγωγού, ώστε το ηλεκτρονικό στοιχείο που έχει πλέον εδραιωθεί να δέσει με την μπάντα. Κάπου εδώ μας αποδίδουν τον όρο e-rock, ώστε να μπορεί να περιγραφεί το άκουσμα.
Το 2007 ιδρύουμε την Tech Killa Records και ηχογραφούμε το «Καλή Όρεξη» στο (παλιό) Mass Room Studio. Από εδώ και κάτω αναλαμβάνω την πλήρη παραγωγή όλων των υπόλοιπων δίσκων της Μαύρης Μαγιονέζας. Είναι ο πρώτος μας δίσκος με καθαρά πολιτικό περιεχόμενο γιατί έρχεται από μία εποχή που «βλέπαμε» τι έρχεται. Δυστυχώς, πολλοί λίγοι έδωσαν τότε σημασία…
Το 2010 ηχογραφούμε το «Κατέβασε Το», το τελευταίο μας πλήρες album το όποιο διατέθηκε μάλιστα δωρεάν στο internet. Πρόκειται μάλλον για το φυσικό βήμα όλων των προηγούμενων. Οι κιθάρες είναι εδώ, τα ηλεκτρονικά στοιχεία είναι εδώ, οι στίχοι είναι εδώ. Ένας δίσκος που συνοψίζει πολύ καλά την μουσική μας άποψη χωρίς να αναμασάει το παρελθόν μας, κάτι προσπαθούμε πάντα να αποφεύγουμε.
Καταλήγουμε στο 2013 όπου κυκλοφορούμε το web single «Πουτάνα Όλα» και το «(Δεν Είναι) Χώρα Του φασίστα», το οποίο συμπεριελήφθη στο CD-συλλογή της ελληνοφρένειας «Μια Απάντηση». Ηχογραφημένα και τα δύο στο καινούργιο πλέον Mass Room Studio της Tech Killa.

Στο echo-λόγιο απάντησες ότι τα τραγούδια σας είναι λογοκεντρικά. Με ποια έννοια το λες, την αρχαία ελληνική που ορίζει την σκέψη ή ότι βασίζονται στον στίχο;

Φυσικά και με τις δύο. Οι στίχοι των τραγουδιών δουλεύονται εξαντλητικά μέχρι να καταλήξουν στην τελική τους μορφή. Ακόμα και η τελευταία λέξη έχει κάτι να συνεισφέρει, ένα νόημα να κοινωνήσει. Τα τραγούδια μας απευθύνονται σε σκεπτόμενους ανθρώπους και ο στίχος είναι η ραχοκοκαλιά τους.

Με τον στίχο ξεκινάτε την δημιουργία ενός τραγουδιού ή με την μουσική ;

Δεν υπάρχει συνταγή. Ανάλογα με την διάθεση ή καλύτερα, την έμπνευση.

Θεωρείς ότι με αγγλικό στίχο θα είχατε ακόμα περισσότερη απήχηση ή το αντίθετο;

Δεν μπορώ να ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι σίγουρα θα είχαμε πιο περιορισμένες δυνατότητες έκφρασης μιας και τα ελληνικά, εκτός από το ότι είναι η μητρική μας γλώσσα, είναι και ένα απίστευτα ισχυρό εργαλείο, ειδικά αν ασχολείσαι με λογοτεχνία-ποίηση-στιχοπλοκή.

Μπορεί ένα τραγούδι να διδάξει, δηλαδή να γίνει φορέας γνώσης;

Μόνο αν προσπαθεί να διδάξει την προπαίδεια σε παιδιά του δημοτικού. Τα «μεγάλα» παιδιά επηρεάζονται μεν, αλλά όχι από ένα τραγούδι, όσο καλό κι αν είναι. Θα έλεγα ότι μάλλον επηρεάζονται από την γενικότερη κουλτούρα τους, μέρος της οποίας είναι και η μουσική που ακούν. Αυτό όμως είναι μια γενικότερη επιρροή στην στάση ζωής τους, στην σκέψη και στα συναισθήματά τους, όχι κάποια «μυστική» γνώση που αποκτούν ακούγοντας κάποιο τραγούδι.

Κυνισμός ή λυρισμός στους στίχους; Και σαν λαβή για την ερώτηση, χρησιμοποιώ ένα άρθρο που έχεις γράψει σχετικά με την αθυροστομία.

Δεν έχω τέτοια διλλήματα. Αν χρειαστεί να πω κάτι που ενδεχομένως ενοχλήσει, δεν θα κάνω τον ευγενικό εφόσον το πιστεύω. Από την άλλη αν υπάρχει η ανάγκη μιας πιο ποιητικής προσέγγισης, π.χ. για ένα πιο πολύπλοκο ή εσωτερικό θέμα, γιατί όχι; Και τα δύο είναι εκφάνσεις έκφρασης. Το να τάσσεσαι υπέρ του ενός και μόνο, σημαίνει ότι αυτόματα αυτό-λογοκρίνεσαι. Γιατί;
Το άρθρο για το οποίο μιλάς είναι προφανώς αυτό: κάντε κλικ εδώ
Δεν πρόκειται για κυνισμό, αλλά μάλλον για λεκτικό καθωσπρεπισμό. Όπως και να ‘χει, είναι ακόμα μια χειροπέδη στην έκφραση που λέγαμε προηγουμένως.

Που και πως θα τοποθετούσες τους Μ.Μ. στην ελληνική ροκ σκηνή;

Μάλλον κάπου παρά πέρα. Έχει συμβεί τουλάχιστον δύο διαφορετικές φορές να έρθει κάποιος μετά από συναυλία μας και να μου πει απολογητικά: «Νόμιζα πως παίζατε ελληνικό ροκ…(!)» Λυπούμαστε βέβαια που μουσικά δεν βρήκαμε συνοδοιπόρους (γιατί κατά τα άλλα γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους μέσα στη σκηνή που εκτιμούμε βαθιά την μουσική τους), αλλά ήταν ένας δρόμος που θέλαμε πολύ να χαράξουμε.

Τι θεωρείς ότι δεν πήγε καλά στην ροκ σκηνή της Ελλάδας;

Κακώς εννοούμενος ερασιτεχνισμός, φαγωμάρα, απαίδευτο κοινό και μουσικοί, μουσική «βιομηχανία» με λογικές κερδοσκόπου. Η σίγουρη συνταγή της συρρίκνωσης.

Πιστεύεις ότι η Rock'n'Roll Republic, στην οποία και συμμετέχετε, μπορεί να δώσει ένα έναυσμα για μια νέα αρχή;

Σίγουρα είναι ένα βήμα, πρώτα από όλα για να ξαναβρεθούν μεταξύ τους οι μπάντες, οι άνθρωποι. Το facebook και το twitter είναι καλά αλλά δεν αρκούν, ούτε είναι το παν. Αυτή η συλλογή ήταν αφορμή για να ξαναβρούμε παλιούς φίλους και να κάνουμε καινούργιους.
Όσο για το κοινό, είναι η αφορμή για να ακούσει το υλικό μαζεμένο, όχι με αναζητήσεις στο google και το youtube. Μία αφορμή για να ακούσει καινούργιο υλικό από μπάντες που γουστάρει, καθώς και να ανακαλύψει καινούργιες.

Πως και γιατί μπήκατε στην κίνηση αυτή; δεν ξέρω αν είναι ακριβής ο όρος...

Θέλαμε να δώσουμε κι εμείς ένα παρών στο κάλεσμα του Τάσου από τους Πράσσειν Άλογα (παλιού μας φίλου) γιατί είναι μια κίνηση ειλικρινής και ανιδιοτελής. Πως θα μπορούσαμε να αρνηθούμε;

Μιας που έχεις έναν πανέμορφο χώρο μαζί με στούντιο, σίγουρα θα το επισκέπτονται πολλοί νέοι μουσικοί. Τι συμβουλές τους δίνεις;

• Να κάνουν πολλές πρόβες και μόνοι τους, αλλά και σαν μπάντα.
• Να δουλεύουν (όσο είναι δυνατόν) με  επαγγελματίες που έχουν ακούσει/δει δουλειές τους και τους εμπιστεύονται.
• Να μην ξεκατινιάζονται για άλλες μπάντες και να κοιτούν το πώς θα γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι.  Ακόμα κι από αυτούς που δεν τους αρέσουν έχουν να κερδίσουν, αρκεί να έχουν ανοιχτό μυαλό.
• Να προσπαθούν πάντα να ανοίγουν τους ορίζοντές τους ζώντας. Η έμπνευση έρχεται κυριολεκτικά από οπουδήποτε.
• Να ξαναδιαβάσουν το 1.

Ετοιμάζετε νέο άλμπουμ; μιας που έχετε και νέα τραγούδια...

Προς το παρόν, θέλω να επικεντρωθώ στο βιβλίο που γράφω ώστε να τελειώσει επιτέλους. Όταν με το καλό κυκλοφορήσει (μάλλον το φθινόπωρο), θα το ξανασυζητήσουμε. Διάθεση και τραγούδια υπάρχουν πάντως…

Από ζωντανές εμφανίσεις τι ετοιμάζετε;

Έχουμε προγραμματισμένη την γενέθλια συναυλία μας για τα 15 χρόνια στην Αθήνα, κάτι που το είχαμε υποσχεθεί. Αυτή είναι το Σάββατο 7 Ιουνίου στο Revenge Of Rock (Λ. Κηφισίας 14). Από εκεί και μετά έχουμε κάποια καλοκαιρινά φεστιβάλ και την υπόλοιπη επαρχία από τον Σεπτέμβρη.

Και γιατί να σας δει κάποιος να παίζετε ζωντανά και πως θα δελεάζατε κάποιον που τώρα ανακαλύπτει την ελληνική ροκ σκηνή;

Γιατί αυτό που κάνουμε, το κάνουμε με πάθος. Γιατί αυτό το πάθος θα το εισπράξει, θα το κάνει δικό του και θα το επιστρέψει στο υπόλοιπο κοινό και σε μας μέσα από το δικό του φίλτρο. Και γιατί όταν φύγει, η βραδιά του δεν θα μοιάζει χαμένη, θα την θυμάται και θα την συζητάει για καιρό.

Και μια κουβέντα για τους αναγνώστες του Jazzbluesrock....

Ευχαριστούμε που είστε ανήσυχοι!
;)