page top

Συνέντευξη με τον Παναγιώτη Δόβρη

Επιμέλεια : Αλέξανδρος Γερασίμου

Δημοσιεύτηκε 3/1/2014 15:48

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΟΒΡΗΣ: ΚΛΟΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ…

 

 

 
 
 


Ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική πριν από…

Η μουσική είναι μέρος της ζωής μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Η ενασχόληση μου με το χώρο έχει ξεκινήσει σε μικρή ηλικία, αρχικά παίζοντας κιθάρα και αργότερα σαξόφωνο και πιάνο. Τα τελευταία χρόνια έχω ασχοληθεί αρκετά με το τραγούδι και τα lives έχοντας περάσει από μικρά ακουστικά σχήματα, στη δημιουργία μουσικών συγκροτημάτων.

Πραγματοποιείς εδώ το ντεμπούτο σου στη δισκογραφία με μια ιδιαίτερη κυκλοφορία με την ονομασία  Κλόουν είναι οι άνθρωποι”. Μίλησε μου για το υλικό αυτής της δουλειάς.

Ο δίσκος αυτός αποτελείται από 8 κομμάτια σε δικό μου στίχο και μουσική. Όλα έχουν γραφτεί σε διαφορετικές περιόδους της ζωής μου, από το 2006 μέχρι το 2010. Ήθελα ουσιαστικά έτσι να κλείσω έναν κύκλο για να ανοίξει ένας νέος.

Πως προέκυψε ο τίτλος της δισκογραφικής αυτής εργασίας;

Ο τίτλος προέρχεται από το ομώνυμο τραγούδι. Τώρα, γιατί επέλεξα αυτό; Νομίζω ότι το συγκεκριμένο κομμάτι αντιπροσωπεύει όλο το δίσκο, όπως και την κατάσταση της κοινωνίας την οποία βιώνουμε στις μέρες μας.

Ποιες είναι οι μουσικές που σε συγκινούν περισσότερο; Ποιους δίσκους  ξεχώρισες τελευταία;

Γενικά προσπαθώ, και εν μέρη τα καταφέρνω, να ακούω και να ασχολούμαι με πολλά είδη μουσικής ανάλογα με την περίοδο της ζωής μου. Μπορείς να πάρεις καλές επιρροές από τα περισσότερα είδη μουσικής. Όσο για τις  κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι θα ξεχώριζα την “Νεροποντή” του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα και τι σε οδηγεί στο να γράφεις μουσική; 

Συνήθως για να γίνει ένα τραγούδι είναι πολλές οι αφορμές, δεν είναι μόνο μία. Μπορεί να είναι κάτι που διάβασα, κάτι που είδα, που έζησα. Έχω εμπνευστεί για παράδειγμα από μια δύσκολη κατάσταση μεταξύ φίλων, μέχρι και από ένα ηλιόλουστο πρωινό ή μια καταιγίδα.

Το τμήμα μουσικών σπουδών του Ιόνιου Πανεπιστημίου πόσο σε επηρέασε στην μελέτη, στην εξέλιξη και στον τρόπο σκέψη σας πάνω στη μουσική;

Τόσο |———————|. Αστειεύομαι. Εκτός από τα ακαδημαϊκά μαθήματα, με επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και η συναναστροφή με τους υπόλοιπους μουσικούς, καθηγητές ή φοιτητές. Σίγουρα, η γνώση της μουσικής σου λύνει τα χέρια τις περισσότερες φορές, αλλά δεν αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση.

Μίλησε μου για τους μουσικούς που συμμετείχαν σε αυτή τη δουλειά αλλά και για όσους έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι ώστε να βγει προς τα έξω το τελικό αποτέλεσμα.

Τους δύο μήνες των ηχογραφήσεων κάποιοι άνθρωποι μου στάθηκαν και με βοήθησαν. Αρχικά οι μουσικοί:

Κόκκινος Γιώργος (Μπάσο), Λουλέ Κωνσταντίνα (Φωνή),
Τερεζάκης Θεόφιλος (Ντραμς), Κυζάλας Μανώλης (Μπάσο)
Καραβούλιας Ηλίας (Φωνή), Βγενή Θεοδώρα-Ζωγραφιά (φωνές)
Μπερερής Γιώργος (Ακορντεόν), Κουρουζίδου Έλενα (Φωνές)
Αγραφιώτη Νανέττε (Φωνές), Τσούνης Γιώργος (Ντραμς)
Σολινταδάκης Νίκος (Κιθάρα), Πέτρου Παντελής (πλήκτρα, φωνές)
που έδειξαν όλη τους την αγάπη στα τραγούδια, η Δανάη Ρίζου με τον υπέροχο γραφιστικό σχεδιασμό του CD και τέλος όλοι οι φίλοι που με στήριξαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Τους ευχαριστώ όλους.

Εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης (sοcιal networking).... Πραγματικά χρήσιμα εργαλεία ή πραγματικά αναγκαίο κακό;

Τα Social Media είναι ένα πολύ σημαντικό εργαλείο για οποιονδήποτε και ειδικά στα χέρια των νεοεμφανιζόμενων καλλιτεχνών, επειδή έτσι μπορούν να προωθήσουν τη δουλεία τους πολύ πιο εύκολα και χωρίς περιττά έξοδα.

Μένεις στην Κέρκυρα, ένα νησί με πλούσια μουσική παράδοση και ιδιαίτερη πνευματική κουλτούρα. Πως είναι τα πράγματα εκεί από άποψη μουσικών σκηνών, ανταπόκρισης του κοινού κτλ…

Αυτό είναι αλήθεια. Η μυρωδιά της μουσικής και γενικότερα των τεχνών είναι παντού. Υπάρχουν αρκετές μουσικές σκηνές αλλά, δυστυχώς, όχι πολλές για αυτού του είδους την μουσική. Όσο για το κοινό, είναι δεκτικό αλλά και απρόβλεπτο.

Τώρα με τη γενικότερη κρίση που επικρατεί και παίρνει μπάλα και τη δισκογραφία οδηγούμαστε σε ένα γρήγορο ψαλίδισμα της …παραδοσιακής δομής και υπόστασης του cd δηλαδή την αίσθηση του απτού όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα… Που βλέπεις να πηγαίνουν τα πράγματα σε επίπεδο δισκογραφικών εταιριών στο εγχώριο μουσικό στερέωμα;

Οι εποχές είναι δύσκολες για τη δισκογραφία, είναι αλήθεια. Καταλαβαίνω ότι το κοινό δεν αγοράζει πλέον CD λόγω της έλλειψης οικονομικής ευχέρειας. Βέβαια, αυτό είναι παράλληλα μια αφορμή για την εξέλιξη σε σχέση με την ποιότητα. Αρχικά είχαμε βινύλια και κασέτες, αργότερα CD και τώρα φτάνουμε σιγά-σιγά σε μια απόλυτα ψηφιακή εποχή. Αυτά οδηγούν όλο και περισσότερους μουσικούς να παίρνουν την απόφαση να κυκλοφορήσουν τον νέο τους δίσκο μόνο διαδικτυακά. Ένα δεύτερο και κατά την γνώμη μου αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι τα λουκέτα στις δισκογραφικές εταιρίες.

Επιλέγεις ξεκάθαρα να εκφραστείς με ελληνικό στίχο. Σε απασχολεί καθόλου η ... επιλογή της γλώσσας και πως βλέπεις τη χρήση της δικής μας γλώσσας αλλά και της αγγλικής στο εγχώριο μουσικό περιβάλλον;

Η επιλογή είναι καθαρά συνειδητή. Κατ' αρχάς η ελληνική γλώσσα είναι πανέμορφη και έχει πάρα πολλές δυνατότητες. Βέβαια, δυστυχώς ακόμα δεν την κατέχω όσο θα ήθελα, αλλά μέσω αυτής βρίσκω μια διέξοδο να εκφράσω τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου.

Αν σου έλεγα να κρατήσεις ένα τραγούδι ή ένα στίχο από αυτή τη δουλειά ποιό θα ήταν αυτό;

Προφανώς, κάθε στίχος, μέτρο και κουπλέ που γράφω με εκφράζει και έχει ένα κομμάτι από μένα μέσα του. Είναι δύσκολο να επιλέξω κάποιο από τα δάχτυλά μου για να κόψω.. Αλλά αν έπρεπε να επιλέξω, θα κρατούσα το εξής στιχάκι:

“Ασυμβίβαστοι μικροί, κοιτώντας έξω απ’ το κελί τους
έμαθαν να πετούν με τα δικά τους φτερά.”

Τα επόμενα σχέδια του Παναγιώτη Δόβρη είναι…

Αυτόν τον καιρό συμμετέχω σε ένα δίσκο με μουσική του Παναγιώτη Κελάνδρια και στίχο της Μαρίας Παπαδάκη που θα κυκλοφορήσει μετά τα Χριστούγεννα. Παράλληλα, ετοιμάζουμε μια δισκογραφική δουλειά με τον Μανώλη Κυζάλα. Και τέλος, ασχολούμαστε με ένα πρότζεκτ τριών ατόμων για μια πρώτη περιοδεία στην Ελλάδα, με τραγούδια τόσο δικά μας, όσο και αγαπημένων μας καλλιτεχνών.

Κάτι για το τέλος… Μέσα σε αυτό το χάος κάνεις όνειρα;

Τα όνειρα, έτσι κι αλλιώς, είναι αυτά που μας δίνουν δύναμη να συνεχίζουμε. Οπότε, ε, σαν παιδί και γω…

Επαφή: http://www.pdovris.gr

 

Σχολιάστε το άρθρο

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Facebook
Twitter GooglePlus