jazz blues rock

Οι Rusty Cadillac δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 2012 στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησαν τις ζωντανές εμφανίσεις τους τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους σε μουσικές σκηνές της πόλης (Malt&Jazz, Silver Dollar, Eightball, Mavri Trypa) και μετά από μία πρώτη επιτυχημένη χειμερινή σεζόν ξεκίνησαν την συνεργασία τους με την WebArt Records (http://www.webartag.com/) αφού απέσπασαν το 1ο βραβείο στον ετήσιο διαγωνισμό της. Τον Οκτώβριο του 2013 ακολούθησε η κυκλοφορία του πρώτου τους single “Rusty Cadillac”, το οποίο γίνεται πλέον και video clip.

---

Καταρχήν ποιοι είστε;

Είμαστε οι Rusty Cadillac, μια νέα blues band, με τραγουδιστή τον Δημήτρη Αδαμίδη που είναι και ο ιδρυτής  της μπάντας, με τον Μανόλη Παπαγιάννη στην κιθάρα και το σύνολο να συμπληρώνει ο Νίκος Λιάκος στο μπάσο και ο Πάνος Παπαγεωργίου στα τύμπανα.

Τι σας οδήγησε να ασχοληθείτε με την μουσική;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Η μουσική υπάρχει στη ζωή μας από παιδιά, είναι για μας ο καλύτερος τρόπος έκφρασης.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Όπως πολλά παιδιά έτσι και εμείς γοητευτήκαμε από την μουσική και μεγαλώσαμε με αυτήν…

Και γιατι μπλουζ;

(Μανόλης Παπαγιάννης ):Τώρα το blues, αποτελεί κοινή αφετηρία αν θες, εκεί είναι που συναντιόμαστε και τα βρίσκουμε, αλλά από ‘κει και πέρα δημιουργούμε και τη δική μας ταυτότητα, που μπορεί να μην είναι απαραίτητα αυτό που λέμε «καθαρό» blues.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Γνωρίζοντας πολλά είδη μουσικής στα οποία συνήθως σε οδηγεί η μόδα να ασχοληθείς και να δείξεις ενδιαφέρον, στο τέλος κατέληξα στη Blues και το ρεμπέτικο, τα είδη που ταυτίζομαι πραγματικά. Η Blues είναι το είδος που ταυτίζομαι περισσότερο και το σημείο αναφοράς μας με τα παιδιά.

Η επιλογή ονόματος;

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Το όνομα πάρθηκε κατά το ήμισυ από τον τίτλο της ταινίας Cadillac Records. Η συσχέτιση αυτής της μάρκας αυτοκινήτων με τα blues είναι πολύ χαρακτηριστική. Την «σκουριασμένη» πινελιά την προσθέσαμε για να δοθεί μια εικόνα του τι κάνουμε, ουσιαστικά αναπαλαιώνουμε στις εμφανίσεις μας τα blues και τα φέρνουμε 10ετίες μπροστά με ένα μοντέρνο αλλά ταυτόχρονα και «σκουριασμένο» στυλ.

Ποιες είναι οι φανερές σας φιλοδοξίες και ποιες κρυφές;

(Μανόλης Παπαγιάννης ):Οι φανερές είναι ότι θέλουμε να βγάλουμε τον πρώτο μας δίσκο μέσα στο 2014, οι κρυφές είναι ότι θέλουμε να έχει μεγάλη επιτυχία!

Ποια έννοια έχει για σας η Επιτυχία;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Να διαδοθεί αρκετά το όνομά μας και ο δίσκος, ώστε να μπορέσουμε να βγούμε στο εξωτερικό, έστω για κάποια φεστιβάλ αρχικά.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Να φτάσουμε στο σημείο να κλείνουμε live με τον Buddy guy στο chicago...

Κερδίσατε εναν διαγωνισμό και αυτό σας έδωσε κάποια προνόμια, πιστεύεται ότι αυτά μπορεί να σας ανοίξει πολλές πόρτες ή απλά ένα καλό "πάτημα" και τιποτα άλλο;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Σίγουρα το να διακρίνεσαι ανάμεσα σε τόσες μπάντες από μια δισκογραφική κάτι σημαίνει και μπορώ να πω ότι μας έδωσε μια ώθηση για να δούμε το πράγμα με μεγαλύτερο επαγγελματισμό. Το βλέπουμε ως ένα καλό «πάτημα» όπως λες, αλλά αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι το υποτιμάμε, απλά είμαστε προσγειωμένοι. Το μέλλον όμως μπορεί να επιφυλάσσει πολλά πράγματα, ποτέ δεν ξέρεις!

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Αρχή ήμισυ παντός, όταν ξεκινάς κάτι ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό χώρο χρειάζεσαι ένα καλό «πρώτο πάτημα» για να δείξεις τι ακριβώς κάνεις και αξίζεις. Η διάκριση και τα προνόμια ήταν μια πολύ καλή αρχή για μας, έχουμε όμως ακόμα δρόμο και πολλά κλειδιά να βρούμε...

Τα μπλουζ είναι μουσική γνωση ή απλά ταλέντο και συναίσθημα;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Υπάρχει η εξής ρήση που αποδίδεται στον Jimi Hendrix: “Blues is easy to play, but hard to feel”,  με την οποία συμφωνώ. Βέβαια, βοηθάει να έχεις και θεωρητικό υπόβαθρο, αλλά την ώρα π.χ. ενός σόλο/αυτοσχεδιασμού σε ένα κομμάτι ποτέ δεν σκέφτομαι τι συγχορδίες υπάρχουν από κάτω, είναι αποκλειστικά συναίσθημα.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Μιας και μιλάμε με ρήσεις ο Billy Gibbons των ZZ Top είπε ‘’Blues is life itself’’. Τα blues είναι μέσα σου, είναι το ίδιο το συναίσθημα και όταν το μελοποιήσεις με τη φωνή τη φυσαρμόνικα ή την κιθάρα χρησιμοποιείς όσο καλύτερα μπορείς και γνωρίζεις τη γλώσσα της μουσικής για να το μεταδώσεις.

Ποια είναι η ανταπόκριση από το κοινό στην μουσικη σας;

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Παραδόξως, η καλύτερη!

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Συμφωνώ, μας δίνει ελπίδες και όρεξη για δουλειά η ανταπόκριση του κόσμου!

Χωρανε στα μπλουζ πειράματα ή μόνο πιστότητα μετραει;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Πιστεύω ότι χωράνε. Αν αγαπάς τα blues, πάντα θα υπάρχουν μέσα στη μουσική σου, θα είναι εκεί, με αυτή την έννοια είσαι πάντα πιστός στα blues.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Δεν υπάρχει συνταγή στην τέχνη και το συναίσθημα, ο καθένας λέει τη δική του ιστορία και το κοινό καλείται να κρίνει.

Είστε δηλαδή υπέρ του πειραματισμού, εξάλλου κάθε φορά που πειραματίστηκε κάποιος πάνω στα μπλουζ, δημιούργησε και ένα νέο είδος;

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Τα Blues είναι η βάση πολλών ειδών, όπως και για το ελληνικό λαικό-έντεχνο τραγούδι είναι το ρεμπέτικο...Ξεκίνησε στα blues και βγήκε στο rock, τη rap, το rock n roll, τη soul, το rnb κλπ.

Πως βλέπεις την ελληνική σκηνή;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Είναι αρκετοί που παίζουν αυτή τη μουσική και μάλιστα το κάνουν πολύ καλά, οπότε βλέπω την ελληνική σκηνή με αισιοδοξία.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Εξαρτάται για ποιά ελληνική σκηνή μιλάμε, αν μιλάμε για την ελληνική μουσική σκηνή γενικότερα, δεν έχω και την καλύτερη άποψη. Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις…

Όμως υπάρχει μια μεγάλη έκρηξη, σε τι οφειλεται αυτό;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Μάλλον είναι επειδή το vintage είναι πάλι στη μόδα, εγώ κάπου εκεί το αποδίδω.

Πως πιστεύεις μπορεί να αναδειχθεί ακόμα περισσότερο αυτη η μουσική;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Απ’ό,τι βλέπουμε, υπάρχει κοινό που θέλει να ακούσει blues, και ακόμα και αυτός που δεν ακούει, δύσκολα θα δυσαρεστηθεί αν βρεθεί σε ένα live με blues. Νομίζω ότι τώρα που το “vintage” είναι πάλι στη μόδα, είναι καλή ευκαιρία για να το εκμεταλλευτούμε και να αναδείξουμε αυτή τη μουσική, φτάνει να βοηθήσουν λίγο και ο Τύπος και τα μαγαζιά.

Πιστεύεις ότι ο ηλεκτρονικός Τύπος βοηθάει τις μπάντες και ότι υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν που γνωρίζουν το αντικείμενο;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Βοηθάει αρκετά, μια και πολύς κόσμος ενημερώνεται πλέον αποκλειστικά από το internet και υπάρχουν άνθρωποι που γνωρίζουν και αγαπούν τη μουσική, γενικά βλέπω την όλη φάση με καλό μάτι.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Σαφέστατα βοηθάει, είναι ίσως και ένα από τα ισχυρότερα μέσα διαφήμισης. Στην Ελλάδα δεν ξέρω αν υπάρχουν πολλοί που γνωρίζουν το αντικείμενο, στο εξωτερικό σίγουρα είναι μεγαλύτερος ο κύκλος.

Ποιο πιστευεις είναι το πιο ελπιδοφόρο όνομα στην ελληνική blues σκηνή;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Οι Blues Wire και οι Nick and the Backbone αποτελούν για μένα τα κορυφαία συγκροτήματα στο είδος. Αλλά υπάρχουν και νέα ονόματα που γουστάρω πολύ όπως οι πολλά υποσχόμενοι Deep in the Top και φυσικά εμείς!

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Όσον αφορά τα blues…ε, πώς τους λένε να δεις... Rusty Cadillac;

Με ποιους θελετε να τζαμαρετε μαζί;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Με τους Blues Wire έχουμε τζαμάρει σε μερικά live τους. Θα ήθελα να παίξω και με τον Νίκο Ντουνούση (Nick and the Backbone). Από ξένους, είναι γνωστή η αγάπη μου για τον κύριο Joe Bonamassa…

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Βάλε σε ένα μπαρ τους Buddy Guy, BB King και δώσε μας φυσαρμόνικες κιθάρες  και χρόνο… Αν μπορείς ξαναζωντάνεψε και τον Elvis....και τον James Brown!

Εκτός των blues τι θα θέλατε να παίξετε; Αυτά ακούτε στον ελεύθερο χρόνο σας;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Όπως είπα και πριν, αν αγαπάς τα blues δεν μπορείς να «ξεφύγεις» εύκολα, ακόμα και metal να παίζεις κάπου βαθιά θα υπάρχουν οι ρίζες των blues… Εγώ ακούω σε μεγάλο βαθμό blues, αλλά ακούω και σχεδόν ό,τι μπορείς να φανταστείς, μια απ’τις αγαπημένες μου μπάντες π.χ. είναι οι Dream Theater!

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Εχω μεγάλη αδυναμία στο ρεμπέτικο, είναι και η μουσική που με έμαθε να τραγουδάω. Επίσης μ’αρέσουν οι latin-cuban ρυθμοί. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω την μεγάλη μου λατρεία για την Country και την Bluegrass…Howdy… Την Blues την ακούω πλέον σε ιδιαίτερες στιγμές. Πριν τα γνωρίσω κάπως καλύτερα τα άκουγα όλη μέρα.

Εκτός των blues τι θα θέλατε να παίξετε; Αυτά ακούτε στον ελεύθερο χρόνο σας;

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Όπως είπα και πριν, αν αγαπάς τα blues δεν μπορείς να «ξεφύγεις» εύκολα, ακόμα και metal να παίζεις κάπου βαθιά θα υπάρχουν οι ρίζες των blues… Εγώ ακούω σε μεγάλο βαθμό blues, αλλά ακούω και σχεδόν ό,τι μπορείς να φανταστείς, μια απ’τις αγαπημένες μου μπάντες π.χ. είναι οι Dream Theater!

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Εχω μεγάλη αδυναμία στο ρεμπέτικο, είναι και η μουσική που με έμαθε να τραγουδάω. Επίσης μ’αρέσουν οι latin-cuban ρυθμοί. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω την μεγάλη μου λατρεία για την Country και την Bluegrass…Howdy… Την Blues την ακούω πλέον σε ιδιαίτερες στιγμές. Πριν τα γνωρίσω κάπως καλύτερα τα άκουγα όλη μέρα.

Τι θεωρείς μουσικά στερεότυπα;

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Η μουσική είναι ή θα πρέπει να είναι τουλάχιστον για τον καθένα η ίδια η ζωή, οπότε τα κοινωνικά στερεότυπα είναι συνήθως και μουσικά στερεότυπα. Δεν θα έπρεπε όμως να υπάρχουν. Εκτός από τα σκυλάδικα, τον Bieber και τον Παντελίδη…

Και μια προτροπή για τους αναγνώστες του jazzbluesrock…

(Μανόλης Παπαγιάννης ): Να ψάχνετε πάντα την ποιότητα, και να δημιουργείτε την δική σας ταυτότητα, αυτός που έμεινε πιστός στην ταυτότητά του ποτέ δεν έχασε.

(Δημήτρης Αδαμίδης ): Πείσμα για τα όνειρα και τα γούστα σας…

(Και οι 2): Και ελάτε να μας ακούσετε!

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και καλή επιτυχία!!

Τίποτα, thanks!! It's the new blues band in town!