jazz blues rock

Οι The Boogie Sinners είναι ένα ελληνικό blues funky rock ‘n’ roll σχήμα, που ιδρύθηκε από τον Θοδωρή Αλεξίου (κιθάρα) το 2009.

Αυτά τα 3 χρόνια, η μπάντα έχει γνωρίσει αρκετά μεγάλη απήχηση από το ελληνικό κοινό και κυρίως από τους λάτρεις της blues μουσικής, παίζοντας δικές τους συνθέσεις και διασκευές, σχεδόν κάθε εβδομάδα σε όλα τα νυχτερινά bars της Αθήνας και σε πολύ μεγάλες και αναγνωρισμένες μουσικές σκηνές. Ήταν προσκεκλημένοι 3 φορές στο Ετήσιο Φεστιβάλ Μπύρας που πραγματοποιήθηκε στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, στο 1ο Blues Rock Festival Ζακύνθου το καλοκαίρι του 2011, στο 1ο Blues Crescent Festival 2012 που πραγματοποιήθηκε στο ανοιχτό θέατρο άλσους Βείκου, στο Half Note Jazz Club το οποίο έχει θέση μέσα στα 10 καλύτερα jazz & blues clubs της Ευρώπης.

Χαρακτηριστικό σχόλιο, ήταν αυτό του μουσικού αρθρογράφου Μιχάλη Λιμνιού, σε ένα review για τη συμμετοχή της μπάντας στο Crescent Blues Festival 2012, που αναφέρει: ‘’Είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα «μυστικά» της Ευρώπης’’.

Εκφράζονται μέσω της blues μουσικής, με ενέργεια, δυναμικό ήχο και με μοναδικό συνδυασμό που μεταφέρει τον ακροατή στους παλιούς δρόμους του Αμερικανικού Νότου, Σικάγο, Τέξας αλλά και σε πιο «φρέσκα» ακούσματα όπως αυτά του Μάντσεστερ και του Λονδίνου.

---

-Πότε σχηματίστηκε το γκρουπ των The Boogie Sinners και από πού πήρε το όνομα του;

Η μπάντα σχηματίστηκε 3 χρόνια πριν, στην Αθήνα. Ήθελα να φτιάξω μια μπάντα η οποία θα απαρτίζεται από μουσικούς, που θα παίζουμε όλοι μαζί τα blues μας επί σκηνής, όπως τα θέλουμε εκείνη την ώρα και όχι απαραίτητα με συγκεκριμένη δομή από την αρχή έως το τέλος…. το λεγόμενο jam δηλαδή.

Το όνομα προέκυψε από την λέξη Boogie που υποδηλώνει ένα γρήγορο και επαναλαμβανόμενο ρυθμό, και το Sinners, από το αγαπημένο μου κομμάτι του μεγάλου Ray Charles, “Sinners Prayer”.

-Η δική σου σχέση με τη μουσική από πότε ξεκινάει;

Η σχέση με τη μουσική, ανέκαθεν υπήρχε, και εννοώ από πολύ μικρή ηλικία. Μόλις από 4-5 χρονών τα περισσότερα ‘’παιχνίδια’’ που είχα γύρω μου, ήταν κιθάρες, φυσαρμόνικες, μπαγλαμαδάκια, τύμπανα και γενικώς οτιδήποτε έβγαζε ήχο. Η rock μουσική πάντα ήταν η αγαπημένη μου και κυρίως η κλασσική ροκ, όπως αυτή των Deep Purple, Dire Straits, Queen, Pink Floyd. Αργότερα, σε ηλικία 18 -19 ανακάλυψα την blues μουσική, από ένα άλμπουμ που αγόρασα τελείως τυχαία του Coco Montoya το “Just Let Go”. Εκεί, ήταν η πρώτη φορά, που ‘’ξέφυγα’’ με ένα σόλο του Montoya σε ένα αργό δωδεκάμετρο blues κομμάτι. Αυτό ήταν αρκετό για να ξεκινήσω να ψάχνομαι μέσα στην blues μουσική και από κει που απλά ‘’γρατσούναγα’’, να είμαι σκυμμένος πάνω από την κιθάρα μου, κυριολεκτικά, από το πρωί έως το άλλο πρωί.

-Πως θα περιέγραφες τον ήχο του γκρουπ;

Ο ήχος των Boogie Sinners, έχει χαρακτηριστεί από πολλούς, με διάφορες λέξεις, όπως… rock blues, pop blues…blues με κάτι.. άλλο μέσα…

Εγώ απλά λέω ότι παίζουμε, τα δικά μας blues, χωρίς να μας ενδιαφέρει αν αυτό που παίζουμε είναι καθαρό μπλουζ του 1950 ή του ’60 ή του ‘70. Χαίρομαι πάρα πολύ που έχουμε ένα φρέσκο και δικό μας ήχο και το γεγονός ότι η μπάντα αποτελείται από μουσικούς, οι οποίοι άλλοι προέρχονται από πιο κλασσικά blues ακούσματα και άλλοι από πιο μοντέρνα και σύγχρονα, έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη διαμόρφωση του ήχου μας.

-Ποιές οι επιρροές της μπάντας αλλά και του Θοδωρή Αλεξίου;

Στις μουσικές μας προτιμήσεις, όπως προανέφερα, θα βρεις πολλά διαφορετικά στυλ και ήχους. Η Lia Hide, που είναι η φωνή της μπάντας προέρχεται από μία δισκογραφική πορεία κλασσικού ροκ έως πολύ πιο σύγχρονη όπως της σύγχρονης rock, jazz και ηλεκτρονικής μουσικής. Με τη Λία στη σκηνή, μπορεί κάποιος να τζαμάρει με τις ώρες, αφού οι ικανότητες της στο να ανακαλύπτει καινούργια κομμάτια και στίχους επί σκηνής την ώρα του live… ξεπερνάνε κάθε προσδοκία. Αυτό θα το ακούσει κάποιος και σε ένα δικό μας κομμάτι, το ‘’Easy’’, το οποίο προέκυψε καθαρά επί σκηνής.

Ο φυσαρμονίστας μας, ο Κώστας Τενέζος, μεγάλος φαν της πιο παλιάς σχολής του μπλουζ όπως αυτή των Sonny Boy Williamson και Paul Butterfield δίνει το κλασσικό ύφος και ήχο μιας φυσαρμόνικας σε ένα κομμάτι.

Ο μπασίστας μας, Δημήτρης Γεωργόπουλος, πάντα γκρουβάρει τη μπάντα μας και συνδυάζει riffs από αγαπημένους του μπασίστες όπως  Willie Dixon έως και Jaco Pastorious, με μεγάλη αγάπη στους funky ρυθμούς, όπως σε αυτό της διασκευής μας του ‘’I always get my man’’ της Shemekia Copeland.

Ο Γιώργος Ράδος, στα τύμπανα, είναι ο ρυθμός και το groove μας μαζί με τον Δημήτρη. Είναι, πραγματικά, πολύ εφευρετικός και, με επιρροές σαν αυτές του John Bonham και Steve Gadd, ‘’γεμίζει’’ και ‘’ανεβάζει’’ πολύ τον ήχο της μπάντας μας. Έχει γενικώς μια ελευθερία, δύναμη και άνεση να ‘’δένει’’ και να τζαμάρει σε οτιδήποτε και να παίζουμε!

Τώρα... όσο αναφορά τις δικές μου επιρροές, τα τελευταία χρόνια, όπως σου είπα, ακούω κυρίως πολύ παλιό έως και πολύ σύγχρονο μπλουζ. Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική του Ray Charles και κυρίως rock ‘n’ roll ήχοι όπως Jerry Lee Lewis, Chuck Berry… αλλά οι αγαπημένοι μου κυρίως κιθαρίστες είναι, Stevie Ray, Magic Slim, Luther Allison, Ηendrix και πολλοί άλλοι τόσο… ‘’ηλεκτρικοί’’ κυρίως παίχτες.

-Πως βλέπεις την εξέλιξη των εγχώριων blues συγκροτημάτων; Υπάρχει έστω και άτυπα μια μουσική σκηνή αυτού του είδους; Έχω την αίσθηση πως τα ελληνικά μπλουζ σχήματα αυξάνονται τα τελευταία χρόνια δυναμώνοντας το μπλουζ μέσα στη μουσική που “συμβαίνει” εδώ…

Όντως, έχεις απόλυτο δίκιο. Πραγματικά τα τελευταία χρόνια έχουν σχηματιστεί πολλές μπλουζ μπάντες στην Ελλάδα. Σίγουρα με το χρόνο δυναμώνει το μπλουζ που συμβαίνει στη χώρα μας.  Με χαροποιεί πάρα πολύ αυτό, γιατί, αν μη τι άλλο, βλέπεις ότι υπάρχει όρεξη από πολλά νέα παιδιά να συνεχίζουν να παίζουν μουσική και να ανακαλύπτουν, πιο πολύ… ‘’ελεύθερες’’ μουσικές να εκφραστούνε, όπως η μπλουζ και η τζαζ. Η εξέλιξη όμως, στην Ελλάδα, στο να γνωρίσει κάποιος μια καινούργια μπάντα και κυρίως μια μπλουζ μπάντα, θεωρώ ότι είναι αργή. Λόγω του ότι, τα ακούσματα των περισσοτέρων, Ελλήνων είναι πολύ ‘’κλειστά’’, και δεν υπάρχει η απαραίτητη προώθηση από τα ‘’μέσα’’, δε δίνεται πιστεύω, η ευκαιρία σε πολύ καλές μπάντες να ακουστούνε σε πιο ευρύ κοινό.

-Ποιά η δική σου σχέση με τον κόσμο του διαδικτύου και δη αυτόν των social networking;

Μου αρέσει το γεγονός ότι, μπορείς μέσω blogs όπως το Facebook, να μοιραστείς τη μουσική και τα κοινά σου ενδιαφέροντα με άλλο κόσμο, αλλά μέχρι εκεί. Δε θέλω να γίνεται συνήθεια και στο τέλος να καταλήξω, για παράδειγμα, να μιλάω με ένα καλό φίλο, πλέον μόνο από το Facebook μέσω μηνυμάτων. Πιστεύω ότι είναι πλέον, απρόσωπο. Μπορείς να ανακαλύψεις πολλά μέσω ίντερνετ αλλά μπορείς επίσης και να αποξενωθείς πλήρως με φίλους και αγαπημένα σου πρόσωπα.

-Ποιές είναι οι κυκλοφορίες που άκουσες τελευταία και σου άρεσαν; Γενικότερα παρακολουθείς τα καινούργια δισκογραφήματα;

 Προσπαθώ να τα παρακολουθώ. Παρακολουθώ γενικώς και Ελληνικές και ξένες σελίδες για να ενημερώνομαι τι καινούργιο έχει κυκλοφορήσει.

Από Ελληνική μπλουζ δισκογραφία, μου άρεσε πολύ ο τρόπος που παίζει ο Γρηγόρης Γιαρέλης τα μπλουζ του όπως επίσης και ο δίσκος των Tubescreamers. Επίσης μου άρεσε πάρα πολύ όταν πρωτοάκουσα ένα free jazz δίσκο της Ελληνικής jazz σκηνής, το ‘’Jungle of Illusions’’ από Kassetas - Spanos Group. Πολύ ταλαντούχα παιδιά κατά τη γνώμη μου και τους εύχομαι ότι καλύτερο.

Από ξένη σκηνή, άλμπουμ τα οποία ξεχωρίζω και ακούω συνέχεια τα τελευταία 2-3 χρόνια, είναι Magic Slim – Black Tornado , B.B. King – One Kind Favour και Ronnie Earl – Spread The Love.

-Με ποιούς καλλιτέχνες θα ήθελες να τζαμάρεις επί σκηνής αλλά και με ποιούς θα ήθελες να δουλέψεις μαζί στο στούντιο;

Αν μιλήσουμε για αυτούς που είναι εν ζωή, σίγουρα με έναν από τους τρεις που προανέφερα, θα ήταν ευχής έργο και να τζαμάρω και να γράψω!

Τώρα… αν βάλουμε μέσα αυτούς που έχουν ‘’φύγει’’… δε θα τελειώσουμε ποτέ!!!

-Μέσα στη κρίση που μέρα με τη μέρα βαθαίνει, πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να υποστηρίξει την τέχνη, την δική του εργασία; Από την άλλη η τέχνη λειτουργεί ως φάρμακο σε αυτήν την άρρωστη κατάσταση, ως αντίδοτο κόντρα στους δύσκολους καιρούς;

Από τη μία, ο τρόπος έκφρασης μέσα από τη μουσική, σίγουρα λειτουργεί ως φάρμακο και νομίζω ότι ειδικά αυτή η περίοδος είναι η κατάλληλη να παίξουμε τα μπλουζ μας. Το να υποστηρίζει όμως κάποιος την μουσική που παίζει και ειδικά αυτή τη συγκεκριμένη, είναι αρκετά δύσκολο, και ο ένας λόγος τον οποίο ανέφερα και πριν, είναι ότι, πολύς κόσμος δε γνωρίζει την ύπαρξη του μπλουζ και πολλών Ελληνικών μπαντών. Υπάρχει όμως αρκετός κόσμος ο οποίος συνεχίζει και υποστηρίζει τις προσπάθειές μας με τις σελίδες τους, τις ραδιοφωνικές εκπομπές τους, όπως το jazzbluesrock.gr, το bluesway.gr, το rhythmichorizons.blogspot.gr/, το blues.gr, το CR radio και τους ευχαριστούμε πολύ γι’αυτό.  Δεύτερος λόγος, ο οποίος είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον πρώτο, είναι η αντιμετώπιση των συγκεκριμένων μουσικών σχημάτων, από τους αρμόδιους ..και καλά… ‘’μάνατζερς’’ σε αρκετά μαγαζιά και κυρίως σε μεγάλες μουσικές σκηνές. Αυτό, δυστυχώς είναι κάτι το οποίο έχει ωθήσει αρκετούς μουσικούς, στο να επιλέγουν να μη κάνουν live εμφανίσεις και να παραιτηθούν από τη μουσική σκηνή μετά από πολλά χρόνια προσπάθειας. Δε θα σταθώ καθόλου στο οικονομικό κομμάτι της κρίσης, μιας και.. πριν την κρίση, συνέβαιναν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Κρίση, λόγω τέτοιας νοοτροπίας πάντα υπήρχε στην Ελλάδα και αντί, σε αυτό το σημείο που έχουμε φτάσει, αυτές οι συμπεριφορές να εκλείψουν, απ’ ότι βλέπω δυναμώνουν όλο και πιο πολύ και αυτό είναι πραγματικά πολύ λυπηρό. Χαίρομαι όμως ταυτόχρονα που συνεχίζουμε μέσα από όλα αυτά και εμείς και πολλοί άλλοι να υποστηρίζουμε με αγάπη αυτό που κάνουμε και να παίζουμε κάθε φορά καλύτερα και καλύτερα.

Τα επόμενα μουσικά σχέδια του Θοδωρή Αλεξίου αλλά και της μπάντας; Να περιμένουμε κάποιο δισκογραφικό βήμα;

Προς το παρόν συνεχίζουμε τα live μας τα οποία πάνε πολύ καλά. Το επόμενό μας είναι Κυριακή απόγευμα, στις 17 Φεβρουαρίου με ελεύθερη είσοδο στη μπυραρία του Barreλ Haus στην Αργυρούπολη. Είναι ίσως η μόνη μπυραρία γερμανικού τύπου, που αν μπει κάποιος μέσα οποιαδήποτε ώρα να πιει μια μπύρα, θα ακούσει blues και soul μουσικές! Όσο αφορά την ηχογράφηση, προσφάτως γράψαμε ένα δείγμα στο Matrix Recording Studio, από κάποιες διασκευές μας αλλά και δικών μας κομματιών τα οποία μπορεί κανείς να τα βρει συγκεντρωμένα στη σελίδα της μπάντας στο revernation: www.reverbnation.com/theboogiesinners. Επίσης ένα κομμάτι μας το “K.T BOOGIE” συμπεριλήφθηκε πρόσφατα στην καινούργια συλλογή του περιοδικού Echomove “Urban folk, Post rebet and … other traditional stories…” την οποία μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν (http://echomovemag.blogspot.gr/p/kyklofories.html).