jazz blues rock

Μια σπουδαία προσωπικότητα, μια μεγάλη παράσταση, επιστρέφει σε έναν μεγάλο χώρο στο θέατρο Badminton για ελάχιστες παραστάσεις. Ο σκοπός της παράστασης δεν νομίζω ότι είναι να τιμήσει το έργο του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά να κάνει τους θεατές να θυμηθούν, να συγκινηθούν και να τραγουδήσουν. Μέσω του Μίκη κάνουμε μια αναδρομή στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδος από την μικρασιατική καταστροφή και φτάνουμε μέχρι και το τέλος της δικτατορίας. Τα γεγονότα λίγο πολύ γνωστά στους περισσοτέρους.

Ο πατέρας του δημόσιος υπάλληλος με πάρα πολλές δυσμενείς μεταθέσεις. Η μητέρα του πρόσφυγας. Ένας μικρότερος αδελφός. Μια αγαπημένη οικογένεια που ήταν πάντα το αποκούμπι του Μίκη. Η πρώτη του επαφή με την μουσική. Οι πρώτες πορείες, διαδηλώσεις, κυνηγητά, ξυλοδαρμοί. Τυχαίες ή ορισμένες από την μοίρα γνωριμίες με σημαντικότατους ανθρώπους που μετέπειτα έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ζωή του, πχ Γιάννης Ρίτσος. Ένας θαυμασμός προς τον Μάνο. Τα ταξίδια του και η διαμονή του στο εξωτερικό και η γνωριμία του με νέες ιδέες, αντιλήψεις, μουσικές επιρροές. Οι αγώνες του ενάντια στο καθετί που διαφωνούσε. Η Μυρτώ που ήταν δίπλα του από μικρή ηλικία. Οι προτροπές γνωστών και φίλων να ασχοληθεί με την συμφωνική μουσική. Ο θρίαμβος, η καταξίωση, οι αγώνες, η εξορία.

Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα μπόρεσαν να χωρέσουν σε μια 3ώρη παράσταση. Στην προσπάθεια να χωρέσουν όλα, περνούν γρήγορα σαν να βλέπεις γρήγορα παλιές φωτογραφίες. Αρκετοί θα ήθελαν σε ορισμένα κομβικά σημεία να υπήρχε μεγαλύτερη εμβάθυνση. Επιπρόσθετα γιατί η παράσταση τελείωσε χρονικά στο 1974-1975; Από τότε μέχρι σήμερα έχουν περάσει κοντά 40 χρόνια. Δεν έχει κάτι σε αυτά κάτι σημαντικό ο Μίκης; Καταλαβαίνω ότι εάν γίνονταν αναφορά και σε αυτά τα 40 χρόνια η διάρκεια θα έφτανε τις 5 ώρες, αλλά και πάλι έπρεπε να υπάρχει και αυτή η περίοδος της ζωής του.

Στον ρόλο του Μίκη Θεοδωράκη ο Αρης Λεμπεσόπουλος, ενώ τον πατέρα του υποδύεται ο Γρηγόρης Βαλτινός σε διπλή διανομή με τον πρόσφατα βραβευμένο στο Φεστιβάλ Βενετίας Θέμη Πάνου, τη μητέρα του η Φιλαρέτη Κομνηνού, τη σύζυγο του Μυρτώ η Ελισάβετ Μουτάφη και τον αδελφό του Γιάννη ο Χρήστος Πλαΐνης. Τα τραγούδια της παράστασης ερμηνεύουν ο Κώστας Μακεδόνας, η Γιώτα Νέγκα, ο Κώστας Θωμαΐδης, Άννα Λινάρδου, Γιάννης Μαθές.  Καλύτερος από τους ηθοποιούς η Φιλαρέτη Κομνηνού, ενώ εμείς πετύχαμε στον ρόλο του πατέρα του τον πολύ κάλο Θέμη Πάνου που μετά από 30 χρόνια καριέρας επιτέλους εξαργυρώνει το πρόσφατο βραβείο του. Αυτός που μας φάνηκε «άχρωμος» ήταν ο Άρης Λεμπεσόπουλος που σε κανένα σημείο δεν μπόρεσε να περάσει τα έντονα συναισθήματα που διαπερνούσαν το έργο. Στα τραγούδια ο Κώστας Μακεδόνας, μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα που είχε στην καριέρα του, φαίνεται να βρίσκει τον ρόλο του σε τέτοιες παραστάσεις, αλλά την παράσταση έκλεψε η Γιώτα Νέγκα με την φωνή της.

Δίπλα μου μια παρέα ηλικιωμένων συγκινήθηκε, έκλαψε και τραγουδούσε με όσο δύναμη είχε πολλά από τα τραγούδια. Ένας νεαρός τους λοξοκοίταξε περίεργα με σκοπό να σταματήσουν. Αξεστε και κομπλεξικέ σε λάθος μέρος βρέθηκες. Είναι μια μουσική παράσταση, όπως και όλα τα τραγούδια του Μίκη , για όλο τον κόσμο. Γιατί η μουσική είναι για όλους και όχι για τους λίγους.

Κάντε κλικ εδώ για λεπτομέρειες όσον αφορά τις μέρες και ώρες της παράστασης.