jazz blues rock

INFO: Μια προσέγγιση στον μελωδικό και ψυχεδελικό κόσμο των Pink Floyd από ένα κουαρτέτο που αιωρείται ανάμεσα στην jazz και την ηλεκτρονική μουσική. Το άλμπουμ του Ανδρέα Πολυζογώπουλου και του κουαρτέτου του κυκλοφόρησε την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου.

Το κουαρτέτο αποτελείται από τους: Ανδρέας Πολυζωγόπουλος (τρομπέτα, electronics), Κωστής Χριστοδούλου (πλήκτρα), Βασίλης Στεφανόπουλος (κοντραμπάσο, electronics), Srdjan Ivanović (ντραμς, samples)

---

Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική;
Στην τρίτη δημοτικού. Ξεκίνησα μαθήματα κλασσικής κιθάρας στον Πύργο Ηλείας. 

Επέστρεψες στη δισκογραφία με μια καινούργια κυκλοφορία που φέρει τον τίτλο «Heart of the Sun». Μίλησε μας για το υλικό αυτής της δουλειάς.
Όλα τα κομμάτια είναι διασκευές τραγουδιών των Pink Floyd. 

Αλήθεια πως προέκυψε ο τίτλος του δίσκου;
Ήταν ιδέα του Κωστή Χριστοδούλου εμπνευσμένη από το κομμάτι των Pink Floyd «Set the controls for the Heart of the Sun».

Από πού εμπνέεσαι όταν αποφασίζεις να δουλέψεις ένα μουσικό θέμα;
Αν ήξερα ακριβώς θα ήμουν πολύ τυχερός :-) Η έμπνευση, στη δική μου περίπτωση τουλάχιστον, αποφασίζει αυτόνομα πότε θα μου χτυπήσει την πόρτα. Πολλές φορές απλά κάθομαι στο πιάνο, ή γρατζουνάω την κιθάρα και γράφω κάτι αμέσως. Άλλες φορές τραγουδάω μια μελωδία ή ένα ρυθμό. Γενικά έχω πολλές ιδέες και τις καταγράφω και όταν βρω χρόνο τις ξεδιαλέγω. Άλλες γίνονται ολοκληρωμένα κομμάτια και άλλες τις παρατάω.

Θα μπορούσα να σου πω ότι εμπνέομαι από τη φύση, την αγάπη, την νοσταλγία, τον πόνο, την έλλειψη κάποιου προσώπου, ακόμα και τη δυστυχία και θα ήταν αλήθεια. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πάντα λειτουργεί άμεσα στο να γράψω ένα κομμάτι. Σίγουρα όμως απ'ο τι στιγμή που με επηρεάζει σαν άνθρωπο, επηρεάζει και τη μουσική μου.

Στη προκειμένη περίπτωση τι σε ώθησε ώστε το υλικό των Pink Floyd να μετουσιωθεί σε δισκογραφική εργασία; Από την άλλη η δουλειά αυτή πως έρχεται να ταιριάξει στην γενικότερη ιδιοσυγκρασία και μουσική άποψη του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου ώστε να αφήσει στην άκρη για λίγο το δικό του υλικό;

Όπως λέω και στο ένθετο του cd  «Ανακάλυψα τους Pink Floyd στο δημοτικό. Κάθε Κυριακή απόγευμα ο θείος μου έκανε εκπομπή στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό "Ράδιο Κρέστενα", με παλιά Rock κομμάτια και πολύ συχνά πήγαινα και εγώ μαζί του. Η πρώτη ανάμνηση από τους Pink Floyd είναι ο ήχος του κουλοχέρη και του ελικοπτέρου. Αντέγραψα σε κασέτες τους τρεις γνωστούς τους δίσκους  και τους άκουγα συνέχεια. Δε μιλούσα αγγλικά τότε και μια μέρα που άκουγα το time ο θείος μου μετέφρασε τους στίχους και από κείνη  τη στιγμή έγιναν  το αγαπημένο μου συγκρότημα.

Άρχισα να μαθαίνω κομμάτια τους στην κιθάρα, γνώριζα σιγά σιγά την ιστορία τους, τους πιο ψυχεδελικούς τους δίσκους και το θρύλο γύρω από τον Syd Barrett. Όταν μετακόμισα στην Αθήνα το 1997, κάθε Κυριακή πήγαινα στο μοναστηράκι για να ψάξω μεταχειρισμένους δίσκους, μπλούζες, βιβλία, βιντεοκασέτες τους . Μια από τις πιο όμορφες Κυριακές εκείνης της εποχής ήταν όταν γύρισα σπίτι  με το  βινύλιο του Ummagumma...  Σύντομα πήρα την απόφαση να γίνω μουσικός, ξεκίνησα μαθήματα τζαζ κιθάρας και θυμάμαι ότι μια μέρα πριν πάω στο ωδείο υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι θα βελτιώσω τις ικανότητές μου μέσω της τζαζ αλλά θα παραμείνω Ροκάς ! Βέβαια όταν ανακάλυψα τον Miles Davis και την τρομπέτα,  άφησα την κιθάρα και ξέχασα την υπόσχεσή μου. Ποτέ δεν έπαψα να ακούω Pink Floyd, αλλά δεν είχα στο νου μου να κάνω κάποιο tribute cd, μέχρι που το καλοκαίρι του 2011 άκουσα live τον Roger Waters και ανάμεσα σε άπειρα συναισθήματα ... πραγματικά ένιωσα πως δε θα μπορούσα να συνεχίσω να παίζω μουσική εάν δεν κάνω ένα αφιέρωμα στη μουσική τους. Κάτι σαν χρέος που έπρεπε να ξοφλήσω για την υπόσχεση που αθέτησα στα δεκάξι μου ... Και ενώ είχα υλικό για ένα καινούργιο cd με συνθέσεις μου, μπήκα στο στούντιο για να ηχογραφήσω αυτό cd ."

Αν σου έλεγα να περιγράψεις τα «μουσικά μονοπάτια» στα οποία βαδίζεις τι ορισμό θα τους έδινες;
Προσπαθώ να δημιουργήσω ένα δικό μου, μουσικό σύμπαν όπου θα νιώθω άνετα με την κάθε νότα που παίζω χωρίς να χρειάζεται να σκέφτομαι. Όταν το έχω καταφέρει αυτό παίζοντας τη μουσική μου ή σ’ ένα δικό μου σχήμα, θέλω να μπορώ να νιώθω το ίδιο παίζοντας και τη μουσική άλλων. Να παίζω δηλαδή με τη δική μου προσωπικότητα και ήχο το οτιδήποτε. Ο Miles Davis έχει πει «It takes long time till you sound like yourself», ελπίζω να τα καταφέρω.

Το «Heart of the Sun» κυκλοφορεί από τη Puzzlemusik μία από τις πραγματικά ελάχιστες δισκογραφικές εταιρείες που υπάρχουν πλέον στη χώρα μας η οποία "λειτουργεί" σταθερά κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις που δείχνουν την ολοκληρωτική εξαφάνιση του cd (της απτής αίσθησης δηλαδή). Πιστεύεις όμως ότι αργά ή γρήγορα θα οδηγηθούμε σε αυτό το νέο τρόπο προώθησης και διανομής της μουσικής;
Όχι ! Νομίζω ότι το cd σαν υλικό δε θα εξαφανιστεί, το αντίθετο, θα αρχίσει να μπαίνει περισσότερο στη ζωή μας. Βέβαια είναι και η οικονομική κρίση στη μέση τώρα άρα δε μπορούμε να κρίνουμε αντικειμενικά αλλά τουλάχιστον για μένα και πολλούς ακόμα φίλους, είναι τελείως διαφορετικό να ακούς ένα cd απ΄ το ν' ακούς το ίδιο υλικό σε mp3. Το cd σαν υλικό, το ένθετο ακόμα και η διαδικασία του cd player κάνει και την ακρόαση διαφορετική εμπειρία. Πάντα θα υπάρχει ένα μεγάλο κοινό που θα θέλει να έχει το Cd στη φυσική μορφή του. Τουλάχιστον αυτό πιστεύω.

Πως βλέπεις τη μουσική που "συμβαίνει" εδώ στη χώρα μας συγκριτικά με τη μουσική άλλων χωρών σε επίπεδο δισκογραφικών εταιριών, παραγωγών, live κτλ. Υπάρχει άλλη αντίληψη, άλλη αντιμετώπιση στο εξωτερικό;
Στο εξωτερικό η τζαζ έχει μπει στη ζωή του κόσμου πολύ πιο πριν απ' ότι στη δική μας. Υπάρχουν μεγάλα φεστιβάλ εδώ και 50 χρόνια, σχολές, σεμινάρια και πολύ περισσότεροι χώροι και jazz clubs. Επίσης οι χώροι επιχορηγούνται από το κράτος ενώ εδώ όχι. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η αγορά να είναι μεγαλύτερη, άρα περισσότερες δισκογραφικές και παραγωγοί. Στην Ελλάδα είμαστε λίγο απομονωμένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη, ίσως και από γεωγραφική άποψη. Παρόλα  αυτά όμως υπάρχουν πολλοί νέοι εξαιρετικοί μουσικοί στη χώρα μας με πολύ ενδιαφέροντα projects! Πολλά νέα παιδιά από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, (Γιάννης Παπαδόπουλος, Βασίλης Ποδαράς, Ντίνος Μάνος, Κώστας Στουραΐτης, Λεωνίδας Σαραντόπουλος, Θοδωρής Κότσυφας) όπως και οι Νικόλας Αναδολής και Αρίωνας Γυφτάκης, για τους οποίους ότι και να πω είναι λίγο. Ακούγοντας αυτά τα παιδιά νομίζω ότι είναι απλά θέμα χρόνου να αποκτήσει η Ελληνική τζαζ τη θέση που της αρμόζει στην Ευρώπη.

Ποια η δική σου σχέση με τον κόσμο του διαδικτύου και δη αυτόν των social networking;
Αρχίζω και ασχολούμαι πολύ περισσότερο με την προώθηση της μουσικής μου μέσω του ιντερνέτ σε σχέση με πριν. Αν δεν έχεις κάποιο μάνατζερ να το κάνει για σένα, αναγκαστικά πρέπει να αφιερώσεις χρόνο εσύ. Και δυστυχώς απαιτεί πάρα πολύ χρόνο αλλά είναι μονόδρομος νομίζω εάν θέλεις να γνωρίσει ο κόσμος αυτό που κάνεις. 

Ποιές είναι οι κυκλοφορίες που άκουσες τελευταία και σου άρεσαν;
Το ντουέτο του Charles Lloyd με τον Jason Moran, το Tribe του Enrico Rava, το Μystico Mediterraneo του Paolo Fresu, το Scent of Soil του Tore Brunborg, το live στο Village Vanguard των Lee Konitz, Brad Melhdau, Charlie Haden, Paul Motian,  το Jasmine του Keith Jarrett με τον Charlie Haden ... 

Τι set χρησιμοποιείς στις ζωντανές εμφανίσεις σου;
Εξαρτάται από τη μουσική και το χώρο. Μπορεί να παίξω εντελώς ακουστικά, συνήθως με ένα μικρόφωνο και κάποια εφέ όπως delay, reverb, harmonizer. Στο συγκεκριμένο γκρουπ χρησιμοποιώ και το laptop μου προσθέτοντας μερικά εφέ ακόμα.

Μίλησε μου για τους μουσικούς που έλαβαν μέρος στις ηχογραφήσεις αλλά και για τους υπόλοιπους συντελεστές αυτές της δουλειάς.
O Κωστής Χριστοδούλου έπαιξε πλήκτρα, ο Βασίλης Στεφανόπουλος  κοντραμπάσο, ο Srdjan Ivanovic τύμπανα, ο Δημήτρης Καρπούζας (lizard studio) έκανε την ηχοληψία και τη μίξη και ο Βαγγέλης Κατσούλης έκανε το mastering (spectrum studio). Όλοι οι μουσικοί συνέβαλαν ενορχηστρωτικά στο cd και ιδιαίτερα ο Κωστής ο Χριστοδούλου. Επίσης όλοι τους είναι συνθέτες με προσωπικά cd και πολύ δραστήριοι.

Μέσα στη κρίση που μέρα με τη μέρα βαθαίνει όλο και περισσότερο πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να υποστηρίξει την τέχνη του, την δική του εργασία; Από την άλλη η τέχνη λειτουργεί ως φάρμακο σε αυτήν την άρρωστη κατάσταση, ως αντίδοτο κόντρα στους δύσκολους καιρούς;
Σίγουρα τα πράγματα δυσκολεύουν, ειδικά στην Ελλάδα. Οι χώροι που παρουσιάζουν ζωντανή μουσική πληρώνουν αρκετά λιγότερο σε σχέση με πριν και  οι περισσότεροι μουσικοί αναγκάζονται να κάνουν πράγματα που δεν τους αρέσουν για βιοπορισμό. Έχω κάνει και εγώ στο παρελθόν πράγματα που δε μου άρεσαν αλλά τα τελευταία χρόνια όλο και λιγότερο. Προσπαθώ να βάζω τόσο νερό στο κρασί μου, όσο να μη μου χαλάει τη γεύση :-) Kαι αυτό γιατί ή τέχνη όντως λειτουργεί σα φάρμακο στους καιρούς μας αλλά και πάντα. Από τη στιγμή που κάποιος έχει ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες, η τέχνη έρχεται για να τον μεταφέρει σε μια παράλληλη πραγματικότητα . Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να είμαστε ειλικρινείς με αυτό που κάνουμε. Για παράδειγμα εγώ νιώθω ότι έχω ευθύνη απέναντι στο σύμπαν και στους συνανθρώπους μου όταν παίζω μουσική ... προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ κάθε φορά που παίζω για να κάνω τον εαυτό μου και τους ακροατές ευχαριστημένους. Και εννοείται νιώθω πολύ τυχερός που έχω τη δυνατότητα να παίζω μουσική και να ζω από αυτό. Η τζαζ πάντα σε κρίση ήταν, ειδικά στη χώρα μας .

Αν σου έλεγα να διαλέξεις ένα θέμα από το «Heart of the Sun» ποιό θα ήταν αυτό;
Tι να σου πω. Ειλικρινά δεν έχω κάποιο . 

Τα επόμενα μουσικά σχέδια του Ανδρέα Πολυζωγόπουλου είναι;
Τον Ιούνιο είμαστε καλεσμένοι να παίξουμε στη Νέα Υόρκη και έπειτα καλοκαιρινές συναυλίες στην Ελλάδα. Το Νοέμβριο/Δεκέμβριο οργανώνουμε συναυλίες στην Ευρώπη. Πέρα από το Heart of The Sun, έχω ήδη στο νου μου την ηχογράφηση ενός νέου cd με συνθέσεις μου βασισμένο στο υλικό που παρουσιάσαμε το Δεκέμβρη στη Στέγη  Γραμμάτων και τεχνών με καλεσμένο το Νορβηγό σαξοφωνίστα Tore Brunborg. Επίσης αρχίζω να είμαι πιο ενεργός στο Παρίσι με διάφορα γκρουπ και άμεσα ξεκινώ τις συναυλίες με ένα πολυεθνικό γκρουπ με έδρα την Ολλανδία, το " Srdjan Ivanovic Blazin' Quartet".

Επαφή:
https://www.facebook.com/andreas.polyzogopoulos.7
https://soundcloud.com/puzzlemusik/andreas-polyzogopoulos-mone