jazz blues rock

Σωτήρης Δεμπόνος : Ιατρική, μουσική, μαντολινοκίθαρο και τώρα blues όλα ανά χείρας σε ένα ιδιαίτερο ταξίδι…
Ο Σωτήρης Δεμπόνος είναι μουσικός και συνθέτης με σπουδές στην κλασσική κιθάρα και στα ανώτερα θεωρητικά στην Αθήνα. Ασχολείται συστηματικά με την σύνθεση από το 1990 και  εμφανίζεται ως εκτελεστής  από το 2000 σε solo συναυλίες ενώ συμμετέχει και σε σχήματα της σύγχρονης ηλεκτρικής και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής σκηνής.

---

Σωτήρη καταρχάς καλώς ήλθες στο JazzBluesRock.gr… Κλασική αλλά απαραίτητη η πρώτη ερώτηση: Πότε ξεκίνησε η ενασχόληση σου με τη μουσική;
Ευχαριστώ και εγώ για την πρόσκληση. Στο Αργοστόλι προ αμνημονεύτων ετών είχαμε φτιάξει μια κομπανία με μερικούς συμμαθητές και τραγουδούσαμε τα κάλαντα παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς στα σπίτια, νύχτα εννοείται... Εγώ έπαιζα ένα ιδιοκατασκευασμένο από τον πατέρα μου κρουστό χειρός! Με τα χρήματα που μάζεψα την πρώτη χρονιά, στα 14 μου, αγόρασα ένα μαντολίνο και την επόμενη μια κιθάρα και μετά όλα πήραν το δρόμο τους…

Επέστρεψες στη δισκογραφία με ένα καινούργιο δίσκο που φέρει τον τίτλο “Blue Nevus”.  Μίλησε μας για το υλικό αυτής της δουλειάς.
Τα Blues είναι μέρος της προσωπικής μουσικής μου μυθολογίας. Τα άκουγα παράλληλα με τις μπάντες που περνούσαν κάτω από το πατρικό μου και που, για παράδειγμα, συνοδεύουν κάθε Αύγουστο την λιτανεία για τους νεκρούς του σεισμού του 53.  Νομίζω μετά από αυτά όποιος ακούσει το δίσκο θα καταλάβει.

Πως προέκυψε ο τίτλος της νέας σου δισκογραφικής εργασίας;
Ο τίτλος “Blue Nevus”  είναι κατά βάση όρος Ιατρικός. Το τι σημαίνει μπορούμε να το αφήσουμε μετέωρο ώστε να δώσουμε το ερέθισμα στους περίεργους να έλθουν στα live ή να αγοράσουν το δίσκο για να ικανοποιήσουν την περιέργειά τους! Για να μιλήσουμε πιο σοβαρά η χρήση του έγινε για λόγους αμιγώς μουσικούς. Είναι εύηχος τίτλος και περιέχει και την λέξη Blue.

Ποια η δική σου σχέση με τον κόσμο του διαδικτύου και δη αυτόν των social networking;
Με το διαδίκτυο είναι καλή, με τα social networking η χειρότερη δυνατή. Παρ’ ότι αντιλαμβάνομαι ότι, τουλάχιστον στην Ελλάδα, ο περισσότερος κόσμος αυτά χρησιμοποιεί, εγώ δεν έχω τον χρόνο ούτε την νοοτροπία να ασχοληθώ με facebook ή twitter για παράδειγμα. Διατηρώ ένα καλοστημένο, ενημερωμένο και πληροφοριακό site μέσω του οποίου κάποιος μπορεί να έχει ολοκληρωμένη εικόνα για μένα ως μουσικό. Δεν νομίζω ότι είναι καλό για έναν επαγγελματία (οποιουδήποτε χώρου) να θεωρεί επαρκή παρουσία στο διαδίκτυο την σελίδα του στο facebook. 

Ποιές είναι οι κυκλοφορίες που άκουσες τελευταία και σου άρεσαν;
Πολύ πρόσφατα αγόρασα από το site μίας μικρής Ιταλικής εταιρίας της Amirani records το “On War” είναι δίσκος του 2008. Ένα concept όπου συμμετέχουν Ιταλοί κυρίως αυτοσχεδιαστές και performers με κομμάτια που έγραψαν ειδικά για την συλλογή και αναφέρονται στην έννοια «πόλεμος». Στο ένθετο εξηγούν την προσέγγισή τους. Ένα μουσικό και εκδοτικό αριστούργημα. Η συμμετοχή ενός φίλου σαξοφωνίστα και αυτοσχεδιαστή του Σικελού Pierfrancesco Mucari με ώθησε να τον αγοράσω. Δεν είμαστε τελικά una faccia una razza με τους Ιταλούς… 

Μίλησε μου για το set που χρησιμοποίησες στο δίσκο αλλά και για τους υπόλοιπους συντελεστές αυτής της δουλειάς.
Στο δίσκο ακούγονται: Μαντολίνα (μέχρι 3 μαζί), ακουστική, ηλεκτρική και slide κιθάρες, τούμπα, μπάσο κλαρινέτο, τρομπόνι, ακουστικό μπάσο, rhodes και πιάνο, κρουστά διάφορα, βιολί και βιόλα και λούπες. Εννοείται όχι όλα αυτά μαζί πάντα. Την ορχήστρα αυτήν την ονόμασα “Farwest Mandolinistic Orchestra”  και δεν αναφέρονται ονόματα στο δίσκο, όπως και το δικό μου άλλωστε. Το μόνο όνομα που αναφέρεται ως μουσικού είναι του συμπαραγωγού Μανώλη Αγγελάκη που είναι υπεύθυνος για τη slide κιθάρα και το remix του δίσκου αλλά δεν ανήκει στην “Farwest Mandolinistic Orchestra”.  Οφείλω να τονίσω τις ουσιαστικές παρεμβάσεις του εξαιρετικού τεχνικού και μουσικόφιλου Γιάννη Χριστοδουλάτου που έκανε το mastering.  Και την εξαιρετική δουλειά του Πάνου Κασσιάρη στο artwork.

Από πού εμπνέεσαι ώστε να δημιουργήσεις ένα στίχο ή ένα μουσικό θέμα;
Στίχους δυστυχώς δεν γράφω. Λέω δυστυχώς γιατί είναι ένας από τους λόγους που δεν έχω γράψει πολλά τραγούδια. Κατά τα άλλα η έμπνευσή είναι αποτέλεσμα διαδικασίας περισσότερο παρά στιγμής. Εννοώ ότι υπάρχει όταν δουλεύω μουσικά. Έμπνευση μου προκαλεί η προσωπική μελέτη, ένας αυτοσχεδιασμός ή όταν γράφω σε παρτιτούρα. Έμπνευση επίσης προκαλεί το να αρχίσω να δουλεύω πάνω σε μία αρχικά γενική μεν, αλλά καθορισμένη ιδέα. Όπως αυτός ο δίσκος με αναφορά στα Blues. Ο Brian Eno έχει πει ότι η δουλειά τον ωθεί να εμπνέεται. Νομίζω ότι το ίδιο συμβαίνει και με μένα.  Ιδέες κατεβαίνουν και όταν ακούω μουσική αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση δεν είμαι σίγουρος ότι είναι πραγματικά δικές μου! 

Τόσο στο στούντιο όσο και επί σκηνής εμφανίζεσαι με ένα πολύ ιδιαίτερο όργανο με ένα δίμπρατσο μαντολινοκίθαρο. Μίλησε μας για αυτό το όργανο και πως προέκυψε η χρήση του και η ενασχόληση σε με αυτό;
Το πρώτο όργανο που έμαθα είναι μαντολίνο. Μετά ασχολήθηκα με την κλασσική κιθάρα. Μετά όταν πλέον ασχολήθηκα με τον πειραματισμό, ένιωσα την ανάγκη να γίνω ηλεκτρικός. Τα χέρια μου όμως ήξεραν για 10ετίες από μπράτσο κλασσικού μαντολίνου και αντίστοιχο κλασικής κιθάρας (με νάιλον χορδές). Παράγγειλα λοιπόν ένα διπλό όργανο που είναι οικείο στα δάχτυλά μου, διαθέτει την προσομοίωση του ήχου των αντίστοιχων ακουστικών οργάνων αλλά είναι ηλεκτρικό και έτσι μπορώ να κάνω φασαρία κατά βούληση. 

Μέσα στη κρίση που μέρα με τη μέρα βαθαίνει όλο και περισσότερο πόσο εύκολο είναι για έναν καλλιτέχνη να υποστηρίξει την τέχνη του, την δική του εργασία; Από την άλλη η τέχνη λειτουργεί ως φάρμακο σε αυτήν την άρρωστη κατάσταση, ως αντίδοτο κόντρα στους δύσκολους καιρούς;

Νομίζω ότι ανήκω σε μία γενικότερη μουσική σκηνή όπου αγνοείται από τον πολύ κόσμο και από τα (να το πούμε έτσι) mainstream  μέσα και δημοσιογράφους τόσο τώρα όσο και παλαιότερα. Για μας είναι το ίδιο δύσκολα. Κανένα πρόβλημα. Αυτήν την εποχή εγώ και ο Στάθης Ιωάννου παίζουμε σε δισκάδικα και είναι πολύ όμορφα. Θα εξακολουθήσουμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε και επιθυμούμε τώρα όπως και πριν. Ένας Σικελός μου είχε πει «εμείς είμαστε συνηθισμένοι στα δύσκολα. Οι Βόρειοι να δω πως θα την βγάλουνε».

Όσο για το ρόλο της τέχνης σε καιρούς δύσκολους δεν είναι αυτή που θα σε κάνει να επαναστατήσεις, αλλά οι ανάγκες σου. Θα σε βοηθήσει όμως να σκεφτείς. Και η σκέψη είναι ισχυρό αντίδοτο στην μιζέρια, την αλλοτρίωση, τον ανταγωνισμό, την απάθεια ή την τυφλή οργή και σε ό,τι γυρίζει τον άνθρωπο στην εποχή του πιθήκου. 

Αν σου έλεγα να διαλέξεις ένα θέμα από το δίσκο ποιό θα ήταν αυτό;
Το αρχικό θέμα που παίζουν τρία μαντολίνα μαζί με ένα Rhodes  στο “Rude Nipple Blues”. Επειδή μου άρεσε πολύ αυτή η ερώτηση θα σε επιβραβεύσω με είδηση: Πρόκειται περί διασκευής σχήματος boogie woogie του Joe Turner! 

Είσαι ιατρός στο επάγγελμα αλλά μουσικός στην… ψυχή νομίζω… Πως συνδυάζονται και πως αλληλοσυμπληρώνονται αυτά τα δυο; Από την άλλη δεν εμφανίζεσαι στη δισκογραφία αν δεν έχεις πραγματικά κάτι να πεις σε αντίθεση με πολύ... κόσμο που θεωρεί πως πρέπει να δίνει “το παρών” κάθε τρεις και λίγο…

Έχω συνηθίσει από νωρίς να ζω και με τα δύο, από την εποχή που σπούδαζα και τα δύο. Ο συνδυασμός είναι απαιτητικός αλλά επιτυγχάνεται με δύο προϋποθέσεις: Να είσαι συγκεντρωμένος σ’ αυτό που κάνεις – όποιο από τα δύο και να είναι αυτό- και να καταφέρεις να διαχειρίζεσαι το χρόνο. Δεν βιάζομαι επομένως να  εκδώσω κάτι. Πρέπει βέβαια να συνυπολογίσεις ότι οι συνθήκες στη δισκογραφία είναι δύσκολες. Συνολικά οι δίσκοι μου έχουν μέσο όρο χρόνου καθυστέρησης έκδοσης τα 3 χρόνια! 

Την Κυριακή 23 Φλεβάρη με την «Farwest Mandolinistic Orchestra» θα εμφανιστείς στο Gorilla 11 στο Μαρούσι στο πλαίσιο της «Βόλτας στα δισκάδικα» - άλλο ωραίο εγχείρημα αυτό, θέλω πληροφορίες…

Είχα ήδη την εμπειρία από προηγούμενες solo εμφανίσεις μου στο “Music Works” του Θανάση Αρβανίτη και στο «Δισκάδικο» του Σήφη Αγγελίδη.  Τα δισκάδικα είναι ωραίοι χώροι για live. Είναι χώροι ζεστοί, μουσικόφιλοι και πρέπει να υποστηρίζονται. Έτσι υπήρξε η ιδέα αυτού του κύκλου εμφανίσεων «Βόλτα στα δισκάδικα».  Στο Gorilla 11 είναι η τελευταία προγραμματισμένη συναυλία του κύκλου. Το project όμως θα παραμείνει ανοικτό. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Εμείς είμαστε διαθέσιμοι. 

Τα επόμενα μουσικά σχέδια του Σωτήρη Δεμπόνου είναι;
Αυτή τη στιγμή αισθάνομαι πολύ όμορφα παίζοντας με τον Στάθη Ιωάννου και ως ντουέτο έχουμε πολύ δρόμο ακόμη. Ψάχνω παιξίματα, ψάχνω ήχους, αισθάνομαι δημιουργικός και δεν έχω στο μυαλό μου κάτι άλλο καινούργιο τόσο συγκεκριμένο, ώστε να είναι ανακοινώσιμο. 

Κάτι για το τέλος… Μέσα σε αυτό το χάος κάνεις όνειρα;
Εννοείται! Δεν τα ανακοινώνω όμως γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη στις εξουσίες τόσο τις παρούσες όσο και τις μελλούμενες αν με εννοείς και θυμηθείς και το γνωστό στιχούργημα του Σαββόπουλου...

---

Επαφή :
http://www.debonos.gr
https://www.facebook.com/sdebonos

---